01/07/1982
Bugün yine herzaman ki gibi çiçek dükkanına gitim ama Taehyung yoktu.Ben de mutsuz bir şekilde çiçekleri alıp arabama doğru yürüme başladım.Arabamı park ettimğim yerin yanında küçük bir park vardı.Birden tanıdık bir yüzü gördüm.Taehyung'tu
ama neden bu kadar mutsuzdu.Bir salıncakta sallanıyordu. Uzaklara dalmış sanki hiç gelmeyecek birini bekliyormuş gibiydi.Her şeyi unutum ve onu izleme başladım.Sanki zaman durmuş gibiydi , sanki dünya da yalnız ikimiz kalmışız gibi.
Taehyung neden bu kadar mutsuzdu.Merakıma yenik düşüp yanına gittim ama o benle konuşmadı. Sadece uzaklara bakıyordu.Kokusu çok güzeldi taze çiçekler gibi kokuyordu.
Sonra göz göze gelmemizi sağladım.O ağlıyordu. Güzel yüzü solmuş bir gül gibiydi.Onu öyle gördükten sonra bütün çiçeklerim soldu , güneşim battı, mevsimim kış oldu.Bir şey söylemden hemen yanından uzaklaştım.Neden bu kadar aptaldım ki onu neden orada öylece bıraktım neden ona sarılamadım.Belki de korkaktım. Ben daha önce kimseye karşı böyle duygular hissetmedim.Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim.Bu adam bana ne yaptı böyle. Herkesin saygı duyduğu, sevdiği ve çekindiği ben onun yanında küçücük bir kedi yavrusundan farksızdım. Bu yaşıma kadar hep ailemin istediğini yapmıştım.Bu hayat onlarındı benim değil. Ben sadece bir piyondum. Çaresiz hissediyorum , Taehyung'u mutlu etmek istiyorum .Onu bir kere gülerken görmek istiyorum.Bu hayatta kendi isteğimle yaptığım tek şey Taehyung'u sevmekti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Chloris
Romance"Ben hayatımda senden daha güzel bir çiçek görmedim.Bütün çiçekleri kıskandıracak kadar güzel kokuya ve yüze sahipsin.Fakat neden hiç o güzel yüzün gülmüyor?"
