Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
"Gece dışarı çıkmak, tehlikeliydi Jisung. En azından bir kızsan.
Havalar soğumuştu. Annem de babam da evde değildi her zaman ki gibi. O yüzden yine yalnızdım.
Korkarak markete gittim Jisung. Ama geri dönüş yolunda olan şeyleri hiç tahmin edememiştim."
Kaydı durdurdum. Başımı dizlerime yasladım, sanırım orayı anlatacaktı ve dinlemeye gücüm var mıydı bilmiyordum.
Kafamı kaldırıp kendime geldim. O bunları yaşamış kişiyken onun kaydettiğini dinlememem olmazdı.
"2 kişiydiler. Bana seslendiler ama onlara cevap vermedim. Kaçmak istedim, kaçmaya çalıştım da.
Ama beni yakaladılar. Karşı koymaya çalıştım ama işe yaramadı. Pislik elleriyle bana dokundular. Kıyafetlerimi hunharca yırtarak çıkardılar.
Kendimi hiç bu kadar iğrenç hissetmemiştim Jisung. Senden başka birinin bana bu şekilde dokunması, dahası senden farklı olarak zorla dokunması gerçekten berbattı."
Durdum. Gözlerimdeki yaşlar usulca akarken annemin ya da babamın eve gelmemiş olmasını diliyordum.
"Adamlardan birinin söyleyişiyle 'benimle işlerini bitirdikten sonra' gittiler. Orada kaldım. Saatlerce o soğukta oturdum. Kendime gelmeyi bekledim.
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Kalkıp iç çamaşırlarımı giyinebildim sadece, atletim bile sağlam değildi.
Öylece eve gidebilecek miydim bilmiyordum ama bir tesadüf oldu ve Donghyuck'la karşılaştım. Arabayla dolaşmaya çıkmıştı.
Beni görünce çok şaşırmıştı ama sadece ağlıyordum, hiç konuşmadan üzerindeki hırkayı çıkarıp bana verdi, arabaya binmemi söylediğinde her ne kadar ona güvensem de korkuyordum, o da bana bir şey yapacak mı diye.
Dediğini yaptım. Bacaklarım açıktaydı ama dönüp göz ucuyla bakmadı bile. Eve yaklaşırken kendimi tutamayıp bağıra bağıra ağlamaya başladım.
Hycuk beni sakinleştirmeye çalıştı ama canım acıyordu Jisung. Ruhum acıyordu.
Eve gittiğimde kaynar suyun altına girdim. Vücudumda bir kaç morluk vardı ama daha da kötü olanı, ne kadar yıkansam da hâlâ kirli kalacak gibi hissediyordum.
Özür dilerim. Bunları yaşamak istemezdim. Bu şekilde yaşamak istemedim."
"Hayır." hıçkırıklarımı bastırmak için elimi ağzıma kapatırken bağırdım.
Yanında olamamam ve artık onu göremeyecek olmamın acısı vardı üzerimde.
