Trisha's POV
"Trisha, wake up. Nandito yung mga kaibigan mo."
Umaga na pala. Hindi ko na rin namalayan kung anong oras ako naka-tulog kagabi. Siguro sa sobrang pagod narin. Naalala ko nanaman yung mga nangyari lahat ng nakaraan unti-unting nagfa-flashback sa utak ko. Ang sakit pala talaga.
*Flashback
"Daryll. Wait! Anong problema? Sabihin mo sakin please."
"I'm sorry Trish. I think hindi na tama 'tong nangyayari. We don't understand each other. It's about time to end up those things. I'm sorry."
Ganun lang yun kadali? Matapos lahat ng oras na magkasama kami mawawala ng ganun lang?
"Pwede naman natin ayusin 'to diba? So please.. Daryll." Lumuhod ako sa harap niya habang hawak ang kamay niya para lang hindi niya ako iwan. Hindi ko kayang wala si Daryll. Hindi.
"I'm sorry Trish." Yun lang ang nasabi niya sakin matapos niyang bitawan ang mga kamay ko at iniwan ako mag-isa sa isang bench sa park.
*kinabukasan
"Hey Trisha. Bakit ka ba nag-absent kahapon? Eh midterm natin ah? You look pale."
"Sorry Bea. Wala ko sa mood mag explain." Umalis ako agad at iniwan mag-isa sa corridor si Bea. Hindi ko kaya ipaliwanag sa kanya lahat. Saka na lang siguro pag ok na ako.
***
Nandito ako sa library. Para makapag-isip-isip at intindihin ang mga nangyayari. Bigla naman may pumasok sa isip ko at agad kong kinuha ang phone ko para i-log in ang fb ni Daryll. Hindi ako makapaniwala sa nabasa ko.
Daryll: Hindi ko na talaga siya maintindihan lagi na lang kami nag-aaway.
Kate: Alam mo kasi kaming mga girls pa-iba-iba kami ng mood yun bang bipolar. Gusto namin lagi kaming nilalambing kapag nagagalit.
BINABASA MO ANG
STRANGERS
RomanceA story about Friendship and Courtship. "God doesn't give you the people you want. He gives you the people you need. To hurt you, to leave you, to love you and to make you the person you were meant to be." -Google
