Zero - Başlangıç

29 - Mabetten Kaçan İblis

Zero gecenin sessizliğinde yavaş adımlarla ilerliyordu. Gözleri bir boşluğa düşmüş gibiydi adeta, bakıyor ama görmüyordu.

Onun gecenin bir yarısı uyur vaziyette aniden ayaklanıp odasından çıkışını duyan Lex ve Myron tedirginlik içerisinde onu takip etmeye başlamışlardı. Onlardan habersiz adımlarının sürüklediği yere ilerleyen küçük çocuğun ifadesiz yüzü bakanların tüylerini diken diken ediyordu.

Betty huzursuz uykusundan kıpırdana kıpırdana uyandığında hissettiği hareketlilikle neler olduğunu öğrenmeye çalıştı. Etrafa ve Zero'ya baktıktan hemen sonra yutkunarak fısıldadı.

"Zero?"

Fakat seslenişine bir cevap gelmemiş, adımlar duraksamadan gittiği yeri bilirmişçesine ilerlemeye devam etmişti. Betty gerilirken gittikleri rotayı incelemeye başladı. Uzun süren sessizlikten sonra kocaman acılan gözleri korkuyla titredi. Içinden defalarca inkar etti.

'İmkansız, imkansız, imkansız... Bu kadar erken olmamalıydı.'

"Lanet olsun Zero! Kendine gel hemen. Zero!"

Küçük bedeni Zero'nun birkac adım ilerisinde belirdiğinde olanca gücüyle yolunu kesmeyi denedi.

"Zero lütfen uyan!"

Onun sesini net bir şekilde duyan Lex ve Myron olayı bilmeseler de iyi bir şey olmadığını anlamaları fazla sürmemişti.

"Myron.. Onu engellemeliyiz, içimde huzursuzluk var."

Myron ona katılırcasına kafasını salladıktan hemen sonra aradaki mesafeyi kapatmak istercesine koşmaya başladılar.

İkili soluklanamadan kendilerini Zero'nun önüne attığında bile gördükleri bakışla titrediler.

Amber hareler sanki onları görmüyormuş gibi dümdüz ve soğuk bakıyor, adımlarına tereddüt kırıntıları bile dokunmuyordu. Üçlü birbirine baktıktan hemen sonra Zero'ya atıldığında hissettikleri anlık tereddütün nedenini anlamışlardı.

Zero bedenine dolanan sarmaşıkları atmak ister gibi kolunu kaldırdığında yoğun bir soğukluk dalgası üçlüyü metrelerce savurdu.

Betty küçük bedeni yüzünden daha ağır yaralanırken Myron ve Rex çiziklerle dolan vücutlarına rağmen ayağa kalkmaya çalıştı. Betty ağzına dolan kanı kusarken sürünerek tekrar Zero'ya ilerlemeye çalıştı.

"Lex, bu küçük perinin burda ne işi var bilmiyorum ama Zero ile bir ilgisi olduğu kesin. Onu burada bırakamayız."

Lex dişlerini sıkarken sadece kafasını sallayabildi. Kaburgalarındaki dehşet ağrıdan dolayı konuşacak cesareti bulamamıştı kendisinde. İkili küçük periyi aldıklarında Betty hissettiği hareketlilikle zorlukla direndiği uykudan sıyrılarak konuşmaya çalıştı.

"N-ne.. olursa o-olsun. Zero.. Z-zero'yu durdurun."

Betty gözlerini yorgunca kapatırken aldığı hasarlar yavaşça iyileşmeye başladı. İkili duyduklarının etkisiyle ikilemde kalmaya bile vakit bulamadan harekete geçti. Sızlayan yaralarına inat bildikleri tüm teknikleri kullanarak yetişmeye çalıştılar. Bir kır gezisindeymisçesine sakince yürüyen Zero dünyadan kopmuş vaziyette ilerlemeye devam etti. Yoluna çıkan kimseyi gözü görmüyor, hiçbir yakarışı duymuyordu kulakları.

"Zero!"

Myron nafile bir çabayla bağırırken içinde sönmeye yüz tutmuş küçük umuda sarıldı. Ayakları titrese de yıkılmasına izin vermeyen iradesiyle ilk evlerine ardından yaşamlarına kattıkları küçük dostuna ilerledi.