Bugun söz vermistim. Erkenden uyanip hayata farkli bakacagim. Günes benim icin doğmaliydi. Koşa koşa assagi inip bir öpücük anneme bir öpücük babama bir makasta enesten almistim. Herkes sasirmisti. Karsilarinda o hircin kiz yoktu . Bi hizla kahvaltimi yapip disari ciktim. Günce aramisti ve bulusmak istemisti. Kabul ettim . Beni boyle bir heyecanla karsisinda gören hayat arkadasim saskin gözlerini benden alamiyodu. Sebebini sordugundaysa ondan diyer arkadaslarimizi cagirmasini istemistim. Herkes bir aradayken konusmak istemistim. Günce hemen ayda ve elayi yanimiza cagirdi. 3 arkadasimda karsimda gözlerime bakiyodu. Ben eski ben deyildim .
Günce: hadi ama Gamze anlat artik neden bukadar mutlusun?
Ben ise basliyorum deyisimle karsimdaki yüz ifadelerinin komikligini aklimdan unutamiyorum.
"Evet basliyorum benim hayatimda artik biri var beni benden alan bana mutlulugu getiren biri var" demistim. Yuzlerindeki ifade kim bu deyince "Atakan" dedim. O an Ayda birden deyisti. Asi bir sekilde "ne sacmaliyosun sen? Nezamandan beri? Sen bizim Atakana nasil o gözle bakarsin? Peki ya o sana?" Demisti. Hal ve tavri aniden deyismisti. Hepimiz benden cok Aydaya sasirmistik. Ayda cantasinida alip hizli bir sekilde gitti. Günce ve Ela" takma sen Elayi o saskinligindan öyle davrandi. Bilirsin senin iyiligini istiyor oda." Deyisiyle biran olsun rahatlamistim. Atakan beni arayip acil konusmamiz lazim demisti. Hemen kosarak bulusma yerimize gittim. Ve cok sasirdim. O da neydi? Allahim..
