Kaminari x Reader (Bnha x reader)

Hangi oda?

Beğenin lütfen 😽

Annem telefonda bir süre uğraştıktan sonra tekrar bize yaklaştı, gözleri benim üzerimdeydi.

Size bir ev ayarladık, villalarımızdan birinde kalacaksınız.

Villa... Acaba onun villası olabilir miydi?

Heyecanla gözlerimi iyice açtım, "Yoshito abinin evi mi yoksa?"

Babam onaylarcasına kafasını salladı, "Evet."

Yoshito abi eskiden, annemlerle çalışan biriydi. Annemle çok çok uzun zamandır tanışıyordu. Annemi, annemin Night için çalıştığı zamandan beri tanıyordu.

Teknoloji ustasıydı, her şeyi tek tuşuyla yapabilirdi. Artık mafya işlerinde değildi ama annemlerin ihtiyacı olursa yardım ederdi. Annem onu kardeşi gibi görüyordu.

Sevinçle gülmeye başladım, onun evini çok seviyordum. "Orada kalacağımı bilseydim daha önceden kaçırılırdı-"

Annem ve babamın bana gönderdiği öldürücü bakışlar ile hemen sustum.

Annem birkaç saniye daha, sinirle bana baktıktan sonra eliyle alnını ovalayarak babama doğru ilerlemeye başladı. "Çıkabilirsiniz. Bugün burada kalıyorsunuz, yarın sizi oraya göndereceğiz."

Kaminari ile ayağa kalkıp kapıya ilerledik. O kapıdan çıktığında ben tekrar arkamı dönüp annemlere baktım.

Annem babamın göğüsüne kafasını yaslamış, babam ise bir eliyle annemin belini tutuyor, diğer eliyle yavaş yavaş saçlarını okşuyordu.

Annem her zaman sert görünmeye çalışan biriydi, ama geçmişi ve şu anki hayatı da ağırdı. Babam onun yanında olduğu için babama sonsuz kez teşekkür edebilirdim.

Gülümseyerek birkaç saniye onları izledim ve ben de odadan çıkarak kapıyı kapadım.

Kaminari duvara yaslanmış bana bakıyordu, bir süre boş bir ifade ile koridoru izledim ve ona döndüm.

"Aynı odada mı kalmak istersin yoksa farklı oda mı?"

Dediğim şey ile biraz şaşırmış gibiydi, hemen cümlemi düzelttim. "Yani, buraya yeni geldiğin için belki alışamazsın diye falan sordum."

"Ah... Sanırım farklı oda."

Anlarcasına başımı salladım, "Benimle gel."

Uzun koridorda yürüdük ve en sonunda koridor sonundaki odanın kapısını açtım. Burası annemin eski arkadaşlarından birinin odasıydı.

Birlikte odaya girdik, ışığı açtım ve etrafa baktım. Her yer iyi gözüküyordu. "Dolapta kıyafetler var, sana büyük olabilirler ama..."

"Sorun değil."

Kaminari masaya doğru ilerledi ve masadaki fotoğrafı eline aldı, "Bunlar kim?"

Fotoğrafa baktım ve buruk bir şekilde gülümsedim, annemin en büyük acısıydı onlar. "Annem ve arkadaşları Dazai ile Levi."

"Bu oda onlardan birinin miydi?"

Başımı salladım, "Dazai'nin odasıymış, tabii ben onu canlı olarak hiç göremedim."

Kaminari direkt kafasını bana çevirdi, birkaç saniye sonra tekrar fotoğrafa baktı. "Öldü mü?"

"Sadece Dazai değil, Levi'da öldü."

Kaminari üzülmüş gibi fotoğrafı yerine bıraktı, "Neden öldüler biliyor musun?"

Derin bir nefes aldım. "Onlar annemin çocukluk arkadaşlarıymış, birlikte büyümüşler."

"Onlar da mafyadaydı yani...?"

"Evet. Bir gün görevde o ikisi annemin gözü önünde vurularak ölmüş, annem o zaman keskin nişancıymış. Yani eğer onları vuran kişiyi önceden görseymiş onlar ölmezmiş."

Kaminari dediğim şey ile daha da üzülmüş gibiydi. Cümleme devam ettim, "Annem her zaman kendisini suçlar. Babam ise her zaman onun suçu olmadığını söyler."

Birkaç dakika sessizlik oldu, "Her neyse. Benim odam tam karşıdaki oda. Bir şey olursa çekinmeden gelebilirsin."

Kaminari gülümseyerek kafasını salladı, "Tamam, teşekkürler."

Gülümsedim, "Rica ederim."