Nefret -c.c-

0.9

"Dayı hayır onu öyle koyma!" Dayısına bağırdığı için biraz pişman olmuştu ama yapacak bir şey yoktu. Anında gözleri dolmuştu bile küçük Deniz'in. Ayağa kalkıp sürekli düşen bol şortu ile Dayısına koştu ve kollarına atladı.

"Anıl Dayı çok özür dilerim!" Dayısı gülüp küçük Deniz'in başını okşadı. Küçük yeğenini fazlası ile seviyordu. "Önemli değil Dayıcım. Hadi şimdi seninle kalkıp masal okuyalım." Deniz neşe ile kahkaha atıp kollarını Dayısına doladı.

Dayısı ile babası gelene kadar masal okumuş, uyumuş ve oyunlar oynamıştı.

Dayısı, annesi onu bıraksa da o asla Deniz'i bırakmamıştı. Bir nevi yürümesine, ilk dişini çıkartışına, ilk kelimesini söyleyişinde bile yanındaydı annesinin aksine. Asla kardeşini haklı bulmamış bu küçük meleği yüz üstü bıraktığında. Kardeşi olsa dahi minik bir çocuğu bırakamazdı. Sorumluluk alması gerekirdi.

Sabah saat 10 sularında eve babası gelmişti. Deniz babasını görmesi ile koşarak sarıldı. Babası da asla Deniz'i suçlamamıştı olanlar için. Annesi kendisini her ne kadar Deniz yüzünden bıraksa da, oğlu kendisi için her şeydi. Kendi canından, kendi kanından bir oğlan çocuğuydu bir kere o.

"Babiş geldi!!" Oğluna gülümseyip onu kucağına aldı. Tabii Deniz de her zamanki gibi kollarını kahramanının boynuna sardı. "Geldim oğlum geldim. Özledin mi babayı hm?" Deniz kıkırdayıp babasını yanağından öptü. "Evet babiş çok özledim. Ama olsun Dayımla da çok eğlendim."

Hasan gülümseyip Anıl'a döndü. "Saol Anıl, sana daima minnettar kalacağım bu gidişle." İki adam kahkaha attı. Evde ilk defa bu kadar neşe vardı. Aslında bu Hasan'ın işini çok kolaylaştırıyordu. Deniz akıllı çocuktu zaten.

"Sizinle bir şey konuşmamız gerek." Anıl kaşlarını çatıp başını salladı. "Kötü bir şey mi Hasan?" Hasan elinin birini Deniz'in beline yerleştirip diğerini Anıl'ın omzuna yerleştirdi. "Hayır aksine, çok güzel bir şey." Anıl gülümseyip koltuğa oturdu. O oturunca Hasan da oturdu.

"Buraya yeni bir kardeş taşınacak oğlum. Bir arkadaş ister misin?" Deniz küçük parmağını küçük dudaklarının üstüne koydu. "Babiş ben anlamadım ama?" Hasan gülüp oğlunun elini eliyle tutup öptü. "Yeni bir arkadaş evimize gelsin ister misin bebeğim? Yani senin gibi bir kız?" Deniz gülümseyip başını salladı. O herkesi sevebilirdi ki!