Belki de hiç tanışmaması gereken insanlardık biz.Tanrı,bizlerden onu istiyordu belki."Ah,kader." der geçeriz.Ama ya kader denilen şey bu değil ise?Bizler kadere inanan insanlarız ama kader herkesi buluşturmaz belki.Kalp kalbe karşı gelir derler,demekki bunu kastederler. Yarım kalp diğeri yarımını doldurmak,tamamlamak ister.Ama sanırsam benim kalbim yarım kalmayı tercih eder. Bazenleri hiç düşündünüz mü,neden ısırılmış bir elma diğer ısırılmış parça ile birleştiğinde eskisi kadar düzenli duramaz?Veya önceki kadar tadı tatlı olamaz?Hiç kimse bunun kararına varamaz çünkü;belki de başka biri için ısırılmış elma daha farklı daha tatlı olur.Bu aynı 2 yarım kâlp gibi.İki biririnden ayrı kalp gibi.Bizler bazenleri başkalarının tam zıttı olan şeyleri tercih ederiz.Demek ki kader bende sadece bir yarımın kalmasını tercih ediyor.Hayatın gerçekleri bazenleri fazla koyuyor insana.Kabullenmediğimiz şeyler oluyor ama biz halen doğru olmayacağı halde kendimizi avuturuz ancak.Eşsiz bir şeyin yarımını doldurmak isterim ben,ama bilir misiniz şu sözü "Olmayınca olmuyor."
Az önce almış olduğum ıslık şeklinde olan mesaj sesi ile irkilmiştim.Telefonu elime aldığımda mesajın geçenlerde başvurduğum iş yerinden geldiğini fark ettim.Bir yandan mesajı okurken ağzımı "o" şeklinde açmış bir ekrana bir duvara bakıyordum.Şuan sevinçten,çığlıklar bile atabilirdim.İşe kabul edilmiştim ama asıl sorun başka şehire nasıl gidecektim!Tamamen bu şehri,sevip sevmemem ile alâkası yoktu.Sadece oraların havasının nasıl olduğunu bilmediğimden ve oraya alışıp alışmayacağım hakkında hiçbir fikrim olmadığından endişeleniyordum.Ve bir fikir olmaması insanı bu hayattaki en büyük boşluğa düşürüyordu. Ama bu fırsatı geri çevirme gibi bir hakkım da yoktu.Aslında,hakkım vardı ama böylesine güzel bir işi kaybetmek benim için tam anlamıyla koca bir "Aptallık." olurdu."Koca bir aptallık" sözü insanı ürkütürdü.Ama aptal birini gerçekten ürkütmezdi.Benim gibi,hayatında her bir aptallığı yapan kişiyi hiç ürkütmezdi.
Eskimiş kapısı ahşaptan oluşan ve yaklaşık 5 yıldır açılmamış odanın anahtarını arıyordum.Sandıkların içine bakmaya çalıştığımda sandıklarında kilitli olduğunun farkına vardım.Bu seferde onların anahtarlarını aramakla vakit kaybedemezdim.Kafamdan tel toka çıkararak sandığın yatsı burundan oluşan kilidini açtım.İçinde sadece bir anahtar beklerken yüzlerce anahtar ile karşı karşıya geldim.Ama en çok gözüme çarpan şey "Biricik kızıma..." yazılı olan notu görmem oldu.Notu açıp okuyacakken morun tonlarının ağırlıklı olduğu şatafatlı bir anahtarı görmem buna engel oldu.Notu hemen pijamamın arka cebine koyarak elimdeki anahtar ile karşmda bulunan ahşap kapıyı açmaya denedim.Anahtarı sola doğru çevirdiğimde açıldığı anlamında çıt sesi gelmişti.Odaya girdiğimde binlerce toz bulunuyordu.Nefes bile alamayacağım derecede toz bulunuyordu.Tişörtümün kolunu uzunuca çekerek burnuma doğru götürmem ile yürürken kafama örümcek ağları takılmıştı.Ne iğrenç bi' odaydı böyle.Bir yandan valizi ararken nefes almaya çalışıyordum.Gözüme orta boylarda bir valiz çarpmıştı.Fırsat bilip valizi iki elimle tutarak hızlı adımlarla odaya iğneleyici bakışlar atarak uzaklaştım.
Önümde duran orta boylu altın renkleri ve grinin tonlarından oluşan valizi hazırlarken giysileri katlamadan gelişigüzel içine dolduruyordum.Sığabildiği kadar şeyleri tıkış tıkış koyarak fermuarı zorla kapatmaya çalışıyordum.Ama bunu beceremiyordum. En sonunda valizi kapatamadığımı fark ettiğimde iki ağzını sıkı bir vaziyette tutarak hızlı bir refleks ile üstüne oturdum.Uzun bir mücadele sonucu sanırım valizimi kalçamla kapatabilmiştim.Acıktığımı fark edince yalın ayak koşarak mutfağa bir şeyler atıştırmaya gittim.Tabak çıkarırken kafama sert bir şekilde kaşık düşmüştü.Kafama mektup düşünce aklıma "Biricik kızıma..." yazılı olan mektubu okuyacağım gelmişti.Şuan ki ruh halim kafasına elma düşünce Newton'un yer çekimini bulmasıydı galiba...
Öncelikle herkese merhaba.Biliyorum iki haftadır yb yazmıyorum.Hep aksilikler üst üste geldi.Bir ara kaydettim sandım silinmiş falan.Bu bölüm çok kısa oldu.Aslında daha uzun olacaktı ama şuanda belimden biraz rahatsızım ve hareket etmekte çok zorlanıyorum ama sizler için bu bölümü yazdım. <3 İlerki bölümlerde çok büyük şoklar geçireceksiniz.Şimdiden garantisini veriyorum. Destekler için teşekkürler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İki Kalp||Askıda.
Подростковая литератураDünyada sadece iki tane bulunan bileklik.İkiside yarım kâlp şeklinde.Bunlara sahip iki kişi bilekliklerin sahiplerini tanımıyor.Peki bu iki bilekliğe sahip iki insan tesadüfen karşılaşır ve bu iki yarım kalbi birleştirirse?
