Venom Struggle

İCKAG

Venophyca virüsü ortaya çıktığında Ochenshy ülkesi belirli ülkelerle ticareti ve turizmi kesmişti. Virüsün olduğu ülkelerden hiç kimse Ochenshy sınırlarına hiçbir şekilde giremezdi ve Ochenshy vatandaşları da bu ülkelere gidemezdi. Ticaretin kesilmesi ülkeyi kötü etkilemiş olsa da devlet hazinesinden halka yardım yapıldığı için halk bundan pek fazla etkilenmemişti.

Virüsün Smeshiva güneydoğu sınırında görülmesi üzerine Ochenshy kendini resmen karantinaya almıştı. Virüs dört gün içinde komşu ülke Smeshiva'nın tamamına yayılabilmişti. Önlemler ne kadar sıkı da olsa diğer sınır ülkelerde de hastalık ortaya çıkınca Ochenshy'ın temiz kalması, Smeshiva'nın tamamen hasta olmasından sonra yalnızca üç gün sürebilmişti.

Ochenshy'da hastalık görünür görünmez hastalıklı şehirler karantinaya alındı ve şehirlerarası olan her şey yasaklandı. Alınan bunca önlem virüsün yayılmasını yalnızca yavaşlatmıştı.

Yalnızca bir buçuk ay içinde doğu şehirlerinin tamamına virüs yayılmıştı ve ortadoğu ciddi tehlikedeydi. Doğu Ochenshy'a giriş kesinlikle yasaktı. Ülkenin doğusu tamamen karantinaydı.

Baheyli Volha'nın ailesiyle arası hiçbir zaman mükemmel olmamıştı. Uzakta ve yatılı bir okula gelmek doğu şehirlerinden birinde yaşayan bu kız için mükemmel bir mucize sayılırdı. Doğu şehirlerinde virüs yayılmaya başladığında ailesinin; çevrelerindeki mutant insanlar, açlık, bilinçsiz insanlar tarafından yok edilen elektrik kabloları yüzünden haberleşme imkanları yoktu. Ancak nasıl olduysa tüm imkansızlıklara rağmen uzakta okuyan çocuklarına telefon edebilmek için küçük bir fırsat yakalayabilmişlerdi. Yine de telefon fazla uzun sürmemişti ve Volha henüz cevap veremeden bir çığlık, ardından yere düşme sesiyle kapanmıştı.

"Ölmek üzereyiz. Kendine dikkat et. Sakın gelmeye kalkma. Seni seviyoruz. Bu şehirden kurtuldugun için mutluyuz. Hoşca kal Volha."

Ardından konuşan kişiye ait kulakları tırmalayan bir çığlık. Sadece telefondan gelmiş bile olsa bu sesin tınısı ortamda yaşanan neredeyse her şeyi ve virüsün vahşetini en ince ayrıntısına kadar ortaya dökmeye yetiyordu.

Çığlık gitgide yavaşladı, temiz bir çığlıktan hırıltılı nefeslere dönüştü. Sanki nefes borusuna sıvı girmiş gibiydi. Akciğerleri kanıyor gibiydi. Ardından telefon bir patırtıyla yere düştü. Telefonu tutan kişinin parmaklarından güç çekikmişti. Bahey'de, doğuda ve diğer ülkelerde her ne yaşanıyorsa hiç hoş değildi.

Ailesi ile arası pek iyi olmamasına rağmen Volha bu telefondan sonra uzun süre toparlanamamıştı. Pişmanlık, yaşanmamışlık, hüzün, çaresizlik ve birsürü karmaşık hisler içini dolduruyordu. Geçmişte yaşananların farklı sonuçlarını düşünmekten kendini alamıyordu.

Beş yakın arkadaşı her şeye rağmen ona destek oluyordu veya olmaya çalışıyordu. Bazen birlikte ağlıyorlar, bazen de ağlamasını engellemeye, kafasını başka şeylerle meşgul etmeye çalışıyorlardı. Ve bazen de anlamaya.

Ailesi ortadoğuda olan Dyam da yakında bu duruma düşeceği için hem kendini hazırlamaya çalışıyor hem de sempati hissediyordu. Ayrıca onun da Volha gibi ailesiyle arasının pek iyi olduğu söylenemezdi.

Levas ise ailesinden bir parçayı kaybetmeyi çok az hatırlayabiliyordu. Ayrıca tamamını kaybetmemişti o, görüşmüyor olsalar bile. Ailesiyle arasının nasıl olduğunu kendisi bile zor hatırlıyordu. Bazı bireyler hariç.

Volha henüz toparlanmamışken ama yavaş yavaş kendine gelmeye başladığında okul müdürü bir duyuru için tüm öğrencileri bahçeye toplamıştı. Fazlasıyla gergin oldugu anlaşılıyordu. Öğretmenlerin de öyle. Fazla zaman geçirmeden konuşmaya başladı.