*Sinners* [18+]

*Buntowniczki*

She's a rebel. She's a sin. She's a fucking Queen.

Her heart is full of fire, her soul is hungry.
Hungry and Rebellious.

Wolność dla Pansy Parkinson była dużym wyzwaniem. Wolność była także czymś, czego nie potrafiła zdefiniować.

Bo czy wolnością można było nazwać wydawanie pieniędzy matki bez opamiętania? Czy wolnością było mieszkanie w ponurym dworku, który tak brutalnie przypominał Pansy o jej pochodzeniu?

Czy wolnością była ucieczka w cztery ściany swojego pokoju, w którym pachniało peoniami i palonym tytoniem?

A może wolnością było słuchanie mugolskiego jazzu, który stanowił namiętność Pansy?

Życie Pansy Parkinson złożone było z malutkich złudnych wolności, które w całości stanowiły jeden kompletny, nieco popieprzony obraz.

Bo Pansy była popieprzona. I wcale nie była wolna.

Była za to zaradna. Gdy tylko nadszedł odpowiedni czas, potrafiła zrezygnować z owej sztucznej wolności na rzecz tej prawdziwej, tej zupełnie autentycznej.

Zaradna Pansy niemal idealnie rozegrała kartami swojego życia, a nielitościwy los dał jej złudne poczucie bezpieczeństwa podsuwając myśl, że zdołała uniknąć pułapki.

Pułapką na przykład mogłoby być pozostanie w rodzinnej rezydencji Parkinsonów po upadku Czarnego Pana i serii procesów jego popleczników. Pułapką z pewnością byłoby także przyjście na proces własnej matki, która z cieniem uśmiechu błądzącym po idealnie wykrojonych ustach przyjmowała wyrok Wizengamotu skazujący na dożywocie w Azkabanie.

Tych pułapek Pansy uniknęła. Wystarczyło jej kilka dni, kilka gorączkowych myśli, kilka zgrabnych uników i tchórzliwych gestów.

Wtedy pojawiła się decyzja.

Decyzja ta miała ją uchronić przed wyrokiem napiętnowania jako córki Śmierciożercy i wykluczenia z magicznej społeczności.

Pansy przebiegle wykluczyła się sama, z finezją i gracją stawiając wszystko na jedną kartę - na ucieczkę.