My pov
دستگاه خریدِ بلیت مترو, آخرین انعامی را که دزدکی در جیب پسر نوجوان پنهان شده بود , در خود جای داد؛ و حالا آسفالت کوچه زیر کفشهای پنج سال پیشش قدم میزد . به سوی مقصدی که نور غروب تنها آنجا را نارنجی کرده بود, فردا دوباره از آنجا طلوع میکرد, و تمام فرداها را از آن نقطه میساخت .
"پائولا" موهای صاف عسلی رنگش را با کش ظریفی بست . سردردش دوباره با زنگ خوردن خانه اش به حمله ی میگرنی نزدیک میشد . در را که باز کرد اندام نحیف پسرِ خواهرش از سرما میلرزید. گرچه مثل همیشه حروفِ چهره ی اخم آلودش قابل ترجمه نبود . از سر راهش کنار رفت :
_امیدوارم با خبر خوبی اومده باشی .
دنیل کف کفشهایش را روی پادری کشید و وارد شد .
_هفته ی بعد اولین حقوقمو میگیرم .
زن روی مبل سفید مخملی نشست :
_آه خدایا شکرت . بالاخره بیرونت نکردن!
_کجاست ؟
_توی اتاقش . بهونه تو میگرفت .
پائولا اندام پسرک را دوباره برانداز کرد . هر بار که برای دیدن برادرش میآمد لاغر تر شده بود . ولی خود را در شرایطی نمیدید که بتواند برای سلامتی هر دوشان کمکی بکند . لحظه ای روی کتابی که دوباره باز کرده بود فکر کرد : آیا هرگز دیگر به سلامتی هیچکدامشان اهمیت خواهد داد؟ میگرن داشت آرام آرام روی سمت چپ سرش قدم میزد .
_آم... میتونم؟
پائولا بدون بالا آوردن سرش از کتابی که دقیقه ها بود نمیخواند, دستش را به علامت "بفرمایین" دراز کرد .و بعد صدای قدمهای آرامی را شنید که دور میشد . و اینبار آرزو کرد کاش دیگر هرگز صدای قدمهای یادگاری های قاتلِ خواهرش را نمیشنید .
در اتاق پسرهای کوچک , دنیل بدن کوچک "رایان" را زیر لحاف بزرگی شناخت . قلبش ناگهان از چنگال استرس های روزانه و حمله ی تنها خاله اش, رها شد . بالای سر برادرش خم شد و با نرمشی که تنها و تنها برای او کنار گذاشته بود, صدایش کرد :
_هی مرد بزرگ!
رایان ناگهان لحاف را کنار کشید و جیغ زد :
_دن!!!
و خودش را طوری به آغوشش کوباند که او را مجبور کرد روی تخت بنشیند .
_چرا اینقدر دیر اومدی دن؟!
و ناگهان به زیر گریه زد . دنیل صورت کوچک فرشته ای را که حالا تنها امید زندگیش شده بود, روی سینه ی لاغرش فشرد .
_منو ببخش رای! دارم کار میکنم . در عوض میتونی دوباره بری مدرسه . منو ببخش که این چند روز نتونستی بری ... .
_برام مهم نیست! میخوام فقط پیشم باشی! تو رو خدا دیگه نرو!
دنیل با هر دو دست صورت خیس برادرش را قالب گرفت . هم آغوشی غمگین رنگهای سبز و سرخِ چشمهای او را هدف گرفت و گفت :
STAI LEGGENDO
Elastic Heart
Fanficرجوع شود به پارت اول که مثلا معرفی، ولی بیشتر حرفهای خودمه! اونو برید بخونین بهتره!
