İkiz Kardeşler

1;Uyanış 6;Geçmişten Gelen

Rosalie

Yeni hayatımdan sıradan bir gün.Merhaba.Beth günlük tutmamı istedi.Elime bir defter tutuşturdu.İşte yazıyorum.Hava bugün çok sıcaktı.Sıkıldım falan filan işte...

"Beth gerçekten buna gerek var mı?"

"Çocuk gibisin ya.Mızmızlanıyorsun hemen.Yaz işte."

"Yaz demesi kolay.Elim acıyor."

"Elinin acımaması için zaten büyü yaptın.Mantıklı bir mazeret bul."

"Ya of nerden anladın?"

"Biz ikiziz unuttun mu?Bilmediğim halde sen anlamıyorsun ve kendini ifşa ediyorsun.İşte benim ikizim"Gıcık gıcık gülüyordu.Suratına yastık fırlattım.

"Demek meydan okuyorsun.Yastık savaşında kimse beni yenemez."

"Kendinden bu kadar emin olma canım kardeşim.Belli olmaz"

Ona bir yastık daha attım.Sonra o da bana.Sonra yine ben ona.Kendimizi kaptırmıştık.Bütün oda pamuk olmuştu.Odaya evde yaşayan Beth in arkadaşlarından biri girdi (Aslında tanışmıştım onlarla ama adlarını sürekli unutuyordum.)

"Hey evime ne yapıyorsunuz böyle?"

"Of John.Sadece yastık savaşı yapıyoruz.Toplarız.Söz" dedi Beth.

"Tamam o zaman.Beni galiba burada istemiyorsunuz.Çıkayım ben." diyip kapıyı çarptı ve çıktı.Böyle yapmasının nedeni bendim.

Evdekilerle hiç konuşmazdım.Çünkü onları tanımıyordum ve güvenmiyordum.Garip olduğumu düşünüyorlardır.Eskiden insanlar hakkımda öyle düşünüyordu çünkü.Anlaşılan bu durumu aşamamıştım.

Ve bu insanlar Beth in arkadaşlarıydı.Benim değil.Beth e söylememiştim ama gitmeyi düşünüyordum.Ona yük oluyordum.Hayatı vardı.Arkadaşları, sevgilisi.Ben geldiğimden beri benimle ilgileniyordu.Yılların acısını çıkartıyorduk.Ama artık gitsem iyi olacaktı.

Tam zamanı diye düşümdüm.

"Beth şey..Sana bir şey söylemem gerek. "

"Düşündüğüm şey değildir umarım."

"Ben gitmek istiyorum."

"Kesinlikle düşündüğüm şey.Hayır.Gidemezsin.Sadece 1aydır buradasın.Ve nereye gideceksin?Kesinlikle izin vermiyorum."

Ben ağzımı açamadan hızlı hızlı konuşuyordu.

"Ama ben geldiğimden beri benimle ilgileniyorsun.Beth senin bir hayatın var.Benim yok.Lütfen beni anla.Senin hayatını mahvedemem."

"Hayatını burada kursan olmaz mı?"

"Dünyayı merak ediyorum.Gezmek dolaşmak istiyorum.Bu küçük kasabada ömrümün sonuna kadar yaşayamam.Hem bu ikinci hayatım.Başka bir ikinci olmayacak."

İzin vermiş gibi görünüyordu. "Sadece 1aylığına izin veririm.Benimle pazarlık yapma.Konu kapanmıştır."

"Zaten pazarlık yapsam da kazanamam ki " kahkaha atarak gülmeye başladım.O da dayanmayıp gülmeye başladı.Yarım saat güldük.

Sonra bir anda garip hissettim.Sanki tanıdık biri yaklaşıyormuş gibiydi.Beth de hissetmiş olmalı ki yüzüme korkmuş bir şekilde bakıyordu.Kapı çaldı.Hemen kapıya koştuk.Gelen, rüyamda annem olarak gördüğüm kadındı.