Ünlü profesör anlatıyor;
lise yıllarımda tam bir ateisttim. Allaha inanmıyordum. Arkadaş çevremden dolayı inanmıyorum diyordum. Fakat anlam veremediğim birşey vardı. Her inanmıyorum diyişimde içimden ne olur beni affet lütfen diyordum. İnanmıyordum madem kime neden beni affet diyordum? İçimdeki bu ses beni yiyip bitiriyordu. Aslında Allaha inanıyordum ve onu çok seviyordum. Ama etrafımdakilere rezil olmamak için söylemiyorduM. Bu olay devam edince ben artık dayanamayıp müslüman olmuştum ve öylede güzel olmuşumki tam bir müslümanım namazımla şükranlarımla. İçimdeki o ses beni rabbime yöneltiyordu. Şunu unutmayınki hiçbir ateist samimi değildir. Arkadaş çevresi ile aklı bulanır fakat her ateist aslında Allaha inanır hatta zor durumda kalınca hep dua eder. Sadece kendilerini kandırırlar birde çevreyi.. Fakat inanırlar.
