Ambrose Asylum (COMPLETED)

KABANATA 4

"You'll see once you get there."

Doon palang sa mga katagang iyon ay hindi na agad maganda ang kutob ko. Because based on what I heard from Ms. Rayment and Ma'am Santiago yesterday, I now have a strong suspicion that something is amiss.

Nang magvibrate ang cellphone ko.

Yvette:

Nasaan ka? Aalis daw tayo huy! Are you with Kurt na ba?

Ako:

Yep, I'm here sa section C. Nakisingit na lang kami ni Kurt since late kami ng dating.

"But, first and foremost, let us express our gratitude to Mr. Ambrose for providing complimentary tea to all of you students, prior to going to his place!" Karagdagang sabi ni Ms. Rayment.

Free what?! A Tea? 

Where would we be going then? A tea shop? Factory?  

"Uy sakto dehydrated na ako! I'll be needing some liquid in my body, for real." Sabi ni Kurt sa tabi ko.

At the same moment that I turned to him, the teachers began bringing us a cup of tea. From a tiny paper cup, similar to the one offered in the mall for free samples.

Until I received my cup. Mas lalong kumunot ang noo ko at tumingin sa mga estudyanteng tuwang-tuwa sa nakuha nilang "free drink" kuno.

Muli kong nilingon si Kurt "Kurt, aren't you worried that..."

Agad akong napaface palm noong mabilis niyang nilagok ng isahan 'yung binigay sa kaniyang tea.

"Whoo! Gagi ang unique ng lasa, Ma'am... pwede penge pa pong isa?!" Request pa niya.

Umiling nalang ako at muling tumingin sa paligid. Saka ako tumingin sa direksyon kung nasaan sina Ms. Rayment at Ma'am Santiago.

Naningkit ang mga mata ko nang makita ko kung paano panoorin nina Ms. Rayment at Principal Santiago ang mga estudyanteng iniinom ang tea na ibinigay nila.

Ibinalik ko ang tingin ko sa tea na hawak ko, saka ko ito inamoy.

"Huy, ano Yvaine? Ayaw mo ba sa tea mo? Akin nalang kung ayaw mo? Ang sarap kaya ng lasa! Dali na tikman mo lang!" Sabi sa akin ni Kurt.

Nag-alangan pa ako kung titikman ko ba o hindi. Kaya tumingin ako sa direksyon kung nasaan si Yvette at nakita kong pati ang kapatid ko ay sarap na sarap din sa iniinom niya.

So... I just took a sip. Both of my eyebrows raised nang malasahan ko ang tea na iyon. Kurt was right, it does taste unique. It tasted different.

Dahilan kung bakit mas lalo akong kinutuban.

Ngumiwi ako at pasimpleng ibinuhos sa sahig ang tea na hawak ko, since damuhan siya. Madali lang itong sinimot ng lupa.

After kong ibuhos lahat ay biglang lumipad ang tingin ko kay Mr. Ambrose. Medyo nagulat pa ako dahil sa akin na naman siya nakatingin. But this time, he's smirking, nakita niya siguro kung paano ko itinapon 'yung tea na ibinigay niya sa amin.

His eyes speaks out for himself. I think he's amazed at me dahil tanging ako lang ang hindi ininom 'yung tea na ibinigay sa amin.

Hindi ko alam pero natatakot ako sa mga tingin niya. Why is he staring at me all the time? Hindi ko naman siya kilala. Crush yata ako neto eh.