Severus Tobias Snape

Acımasız

Regulus Lucius bakar ve gülümser.
"Biliyor musun şuan çok fena bir şekilde Severusu istiyorum" der. Lucius şaşkın bir yüz ifadesiyle cevap verir "Bekle ona aşık mısın?"
Regulus sırıtır, ve "Biraz olabilir." der.
"Oh tanrım Regulus gerçekten..."
"Şansım yok değil mi"
"Yani Severus Lily'den hoşlanıyor bundan hemfikiriz bence"
Regulusun yüzü düşer, koltuğa oturup yere bakar.
"Hey Regulus, tamam üzülme hadi"
"Üzgün değilim"
Üzgün olmadığını söylese de gerçekten hiç şansının olmadığı düşüncesi onu çok kötü hissettiriyordu.
"Zaten abim...bunu istemez değil mi" diye mırıldandı Regulus. "Sadece kendine zarar vermemeye çalış tamam mı" dedi Lucius.
"Peki"

Regulus maceracı ruhunu Siriustan almıştı, "Malfoy Astronomi kulesine gidelim mi?"
"Ne şaka mı yapıyorsun bu saatde bizi gören olursa okuldan atılırız"
"Bencede sen gelmesen daha iyi" diyip hızlıca slytherin ortak salonundan çıktı Regulus
"Hey Regulus dur" diyip ayağa fırladı Lucius tam kapıya yönelmişti ki bileğini bir el kavradı. Korkuya arkasını döndü ve kendisine bakan iki tane buz gibi gözler gördü. "Sev, noldu" diye kekeledi Lucius. Soğuk bir sesle cevap verdi "Bırak Regulus gitsin, peşinden gitme sakın" dedi. Luciusun bileğini bırakıp koltuğa oturdu ve şömineye baktı, "Yanlız kalması daha iyi, düşünecek zamanı olur"
"Sev o kendisine zara vericek" dedi Lucius, Severus umursamaz bir şekilde Luciusa baktı ve dudaklarının arasından şu sözcükler çıktı. "Eğer bunu yapmayı düşünüyorsa ona yardım bile edebilirim" dedi

Luciusun sanki kanı çekilmişti, ne kadar şaşırdığı yüzünden belli oluyordu ve kekeleyerek "Ne demeye çalışıyorsun sen" dedi.
Evet Severus buydu intihar etmeye ve kendine zarar vermeye çalışan kişiler onun için aptal, zayıf,korkak ve acınasıydı, bunu yapmaya çalışan birisini görücek olursa ona yardım edebilirdi ve bunu gerçekten yapardı.

"Bu kadar duygusuz nasıl olabilirsin" dedi Lucius sinirle
"Özel olarak yaptığım bişey yok" diye cevap verdi Severus, ve bunları söylerken çok sakindi ve normalmiş gibi davranıyordu çünkü ona göre normal olan buydu. Lucius öfkeli bir sesle Severusa haykırdı "SANA NE OLDU BÖYLE"
Severus ayağa kalktı, Luciusun yanına geldi.
Evet üzgünüm...hayır üzgün falan değilim, şimdi şu çok önemsediğin ama daha büyümemiş olan Regulusa bakmaya git. Hadi git çekinme" dedi Severus. Ona ne olmuştu daha birkaç gün önce James'e ona zarar vermemesi için yalvarıyordu...
"Hayır hayır hayır benim tanıdığım Severus bu değil bu sen değilsin sev kendine gel ve hadi gel beraber Regulusa bakalım." dedi Lucius.
"Lucius seni severim mantıklı birisisin ve yapmayacağım dediğimi yapmam ve yapacağım dediğimi yaparım bunu biliyorsun" diye fısıldadı Severus, gayet ciddi duruyordu. Luciusun tek anladığı artık Severus onun için bir yabancı olmuştu tekrar. Slytherin ortak salon kapısı yavaşça açıldı, içeri Regulus girdi. Burnu ve yanakları kızarmıştı, Severus koltuktan kalktı Lucius da Regulusa döndü.
"Ağlıyor musun" dedi Lucius, Regulus cevap verdi "Ne hayır, sadece sarhoşum işte üstüme gelme" Severus Regulusla göz göze geldi ve "Lucius bizi yanlız bırakır mısın" dedi hemen ardından gülümsedi ve Luciusa döndü. Lucius şaşkınlık üstüne şaşkınlık geçiriyordu ama sorgulamaya zamanı değildi hiçbir şey demeden gitti. Regulus salonun ortasına geldi, Severusun o buz gibi gözlerine bakmamak için çırpınıyordu sanki. Severus "konuştuklarımızın ne kadarını duydun Black" dedi. Regulusun bütün suratı kıpkırmızı olmuştu ve ensenini kaşıyordu gergin bir şekilde, "başından sonuna kadar, aslında astronomi kulesine gidicektim fakat korktum ve içeri giricekken konuşmanızı duydum ve dinledim..." dedi. yavaşça Severusa baktı, Severus sinirlenmiş gibiydi. "Evet Severu'tan bilgiler. Gizli gizli dinlenilmekten nefret ediyorum, bunu bilmiyordun artık biliyorsun birdaha olursa kötü olur tamam mı." dedi Severus. Regulus buz kesmişti, şaşırmış ve korkmuştu kafasında bir sürü soru vardı, fakat sormaya fırsat bulamadan Severus bir soru sordu. "Benden mi hoşlanıyorsun" dedi, Regulus başını öne eğdi. "Anlıyorum" dedi Severus, "İnsanlar genel olarak imkansız olana aşık olur" diye ekledi. Regulus dişlerini sıktı ve gözleri doldu, belli etmemeye çalışıyordu Severusa bakmıyordu bile. Severus "Her neyse iyi geceler Black" dedi ve gitti. Regulus oracıkta yere çöktü, sesi kısılıncaya kadar bağırmak istiyordu, fakat o ağzını kapatıp ağlamakla yetindi. Sessiz ama acı çekerek ağlıyordu, Severus haklıydı insanlar genel olarak imkansıza aşık olurlardı.