THE VAMPIRES BRIDE (COMPLETED PUBLISHED UNDER UKIYOTO)

PANG - SIYAM NA KABANATA

CHLOE'S POV

Simula ng mangyari iyon kahapon naramdam ako ng kakaiba sa hinahanap-hanap ko na siya yung mga pangil niya nararamdaman ko pa din pang hanggang sa ngayon. Ngunit narinig ko sila Mia at Ego na nagtatalo.

"He needs her, Mia. We might lose our King!" Sigaw ni Ego na puno ng galit.

"She's still not ready for this! We can't force her. She might die!"

Naaalala ko pa ang lahat pagkatapos nang nangyari kahapon Mia bring me to my room because of the drainess.

"Naasan siya?" Tanong ko sa kanilang dalawa.

"In his room. Almost dying! He needs you save him." Saad ni Ego na puno ng galit ngayon ko lang nakita si Ego ng ganito. Hindi ko siya masisisi dahil sobrang lapit na ito sa kanyang Hari.

"P-Pwede ko bang siyang puntahan?" Pabulong kong tanong sa dalawa.

Nang marating ko na ang pinto ng kwarto niya bago pa man ako makapasok hinawakan nila Mia at Ego ang aking kamay. At sinabing.

"He needs you. But if you're not still rady, just give him a drop of your blood. That will make his body fine, at least for the mean time." Tumango ako at tuluyan ng pumasok.

Pagkapasok ko sa madilim na kwarto niya at mas malala pa ito sa nakita ko kahapon tuluyan ng nawala ang mga dekorasyon ng kwarto. Ang tangi ko na lamang nakita ay ang mga basag na gamit niya. Nakarinig ako ng isang ungol mula sa sulok nakita ko siya na nakakadena. Natatandaan ko pa ang sinsabi sa nila Ego at Mia na kapag ganito si Blake kagaya kahapon ay naubos na niya ang mga kasambahay upang pawiin ang uhaw na nararamdaman ngunit hindi mangyayaridahil ang dugo ko lamang ang makakagawa noon.

Kitang-kita ko paghihirap niya tulog ito na umuungol sa sakit nanadarama. Hanggang pagtulog ay dala ang paghihirap niya. Lumuhod ako upang makapantay ko siya. Hindi niya alam na nandito ako. Ang mga kamay ko ay kusang umangat upang haplusin ang kanyang pisngi.

Naglandas na ang mga luha sa kanyang pisngi at pinunasan koi to. Nilibot ko ang kanyang silid at tila dinaanan ng delubyo sa kalat at nakita ko ang susi. Nagdadalawang isip ako kung papakawalan ko na ba ng lalaking mahal ko. Pero kita ko na ang hirap niya at hindi ko na makayang tiisin.

Kinuha koi to at pinakwalan si Blake wala na akong pakiaalam sa maaring mangyari. Mahalaga ay himdi na siya magdanas ng hirap sobra ng ang labing-pitong taon na paghihirap niya dahil sa akin. Poumunta ako sa restroom upang kumuha ng pamunas niya at tubig na pwendeng ipanglinis sa kaniya. Bawat dampi ko sa kanyang labi nakikita ko ang ekspresyon niyang nasasaktan kung kaya't dahan-dahan ko itong ginawa.

Hinawi ko ang kurtina na nakaharang sa bintana upang magkaroon ng liwanag kahit kaunti. Iginala ko ang aking mga mata at nakita ko ang mga kupitang dugo na ipinadala ko sa kanya ngunit walang bawas ang kahit alin man dito.

Kinuha ko ang basag na kupita at hiniwa ko ang aking palupulsuhan at itinapat sa kanyang bibig. Sunod-sunod ang pagpatak ng mga ito at unti-unti niya itong nilulunok. At ilang sandal pa ay nakita ko na dumilat ang kanyang mga pulang-pula na mata at mabilis na lumabas ang matutulis na pangil. Singgaban ang aking kamay at bumaon ang mga pangil sa aking balat.

Uhaw na uhaw na aking 'Mahal.' Hindi niya ito tinigilan bagaman maubos ang aking dugo, hindi ko pinigilan si Blake. Hindi ako naramdam ng takot sa halip at saya hindi malaman kung ano ang dahilan. Alam ko na uhaw pa siya ngunit siya ang bumitaw sa aking kamay at tumigil sa pag-inom. Tumingin siya sa akin ng napaka-amo na tila mo ay sanggol na nauhaw na uhaw.

Since I'm standing I feel that he hugged me and rested on my stomach.

"Gutom ka pa ba?" Tanong ko sa kanya ng walang alinlangan. Ngunit hindi siya sumagot. "Pede ka pang uminom ng dugo ko. I'm fine with that." Dugtong ko.

"You're still not legally mine. I still don't own your body. I can't drink too muc even if I want to, because I might drain you again." He said.

Hinaplos ko ang kanyang buhok at sinabing.

"I love you Blake Yves Calmet my King."