Onlar Ayı,Güneşi ve Yıldızları gökyüzünde aramadılar,kalplerinin derinliklerinde buldular onlar kendi gökyüzlerini. Gece onlara karanlık değildi,sabah ise aydınlık.Onlar istedikleri zaman geceyi istedikleri zaman sabahı yaşadılar.Hayatı bir engel ol...
"Herkes kendi görevini biliyor dimi?Herkes hazır." dedi Aybike."Hayır." diye cevap verdi Çolpan."Ne hayır?" "Ben kendi görevimi bilmiyorum.Hazır zaten hiç değilim." "Ya Çolpan bak 2 saattir sana görevini anlatıyorum...Bak senin görevin biz doktorla konuşurken konuşmamak.Bak!Çok kolay sadece K-O-N-U-Ş-M-A .Tamam mı?" "İşte...Zor olan bu...bana büyük büyük büyük büyük büyük dedelerimden kalma bir miras bu:Konuşmak...ben konuşmazsam dedelerimin ruhları bana musallat olur..." dedi Çolpan ağlamaklı.Bedir gizlice sırıtırken,ben ciddi ciddi gülüyordum."Ya bu çocuk bir gün beni öldürecek" dedi Sema teyze gülerek.Aybike zaten bir kenarda sinir krizi geçiriyordu.
Aybike sakinleşince yanımıza geldi "Bakın son kez anlatıyorum.Anne ve baba siz dışarı çıkacaksınız sonra ben doktoru odaya çağıracağım ondan sonra Gökçe sen annem ve babam geldi falan diyceksin.Sonra anne ve baba ben sizi içeri çağıracağım siz doktora işte 'Gökçe çağırınca hemen geldik. Yardımlarınız için teşekkür ederiz.Bu arada biz annesi ve babası.Galiba imza atmamız gerekiyormuş' falan deyin.Herkes hazır demi? He bu arada Allah aşkına Çolpan sen dışarıda bekle."
Sema teyze ve Kader amca dışarı çıktılar.Çolpan gözden kayboldu Aybike'de doktoru bulmaya gitti.Odada Ben ve Bedir kalmıştık.Odada çok garip bir sessizlik vardı.Ne ben ne de Bedir konuşuyordu.5 dakika sonra belli ki Aybike doktoru bulamamıştı ki daha gelmemişti,bu yüzden dudaklarımı araladım "Şe-" "Neden." diye lafımı böldü Bedir o anda göz göze geldik "N-n-ne neden..." dedim anlamamış bir şekilde. "Neden bize yalan söylüyorsunuz Gökçe,niye beni zor duruma düşürüyorsun.Neden benim şiirimi okuyorsun.Neden beni zorluyorsun.Neden bunları yapıyorsun.Neden..." bunları birer soru olarak sormamıştı.Bunları duyguları olarak söylemişti.Ben kalakalmıştım.O ise bana 2 adım yaklaştı gözlerini gözlerime dikti gözleri simsiyahtı,bir ışık belirtisi yoktu."Bana...gerçekleri söylemeyeceksen...BENLE HİÇ KONUŞMA GÖKÇE.Ya da..." benim gözlerim dolmuştu...Neden yapıyordu bana bunu,ama ben güçlü durmalıydım. "Ya da ne Bedir...Hadi cevap ver." "Ya da her şey için geç olursa benle arkadaşlığını bitir Gökçe..."O cümleden sonra beni ölü bilin:
06.04.2019 Saat 6.47
Yazın bunu bir tarafa bu benim ölüm saatim.Bu saat benim Gökyüzümün kaybolduğu zaman.Bu saat benim Gökyüzümde ki Ayın sonsuza kadar yokoluş saati.Bu saat benim ayımın bir daha doğmamak üzere battığı saat.Bu saat benim dolunayımın soluş saati...
AY TUTULMASI...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***************************************************************Merhabalarr kayıp yıldızlarım!(Evet onlar siz oluyorsunuz E.B.)
Sizce Bedir ve Gökçe arasında ne yaşanacak?
Bedir cümlesinde ciddi miydi?
Bilgilendirme:Bölümün bu partını böyle düşünmemiştim.Ani bir değişiklik oldu...Sizce nasıl düzelecek bu ortam.Bu bölüm kısa oldu çok uzatarak sıkmak istemedim.Ama uzun bir bölüm sizleri bekliyor.
