Todoroki x Reader (Bnha x Reader)

Dertleşmek

Beğenin lütfen 😽

Koridorda yürürken Bakugou sinirle mırıldandı, "Hayatımda hiç bu kadar gerizekalıca bir yalan söylememiştim." Çatık kaşları ile Todoroki'ye baktı, "Çatıdan düşmek ne amına koyayım?!"

Ona döndüm, "Senin suçun."

Bana döndü, "Ne?! Ben mi kaydıraktan kaydım lan?!"

"İddiaya girmek isteyen sendin."

"Bu arada..." Dedi Todoroki.

İkimiz de ona döndük, çok ciddi ve içten içe de tehditkâr gözlerle ikimize bakıyordu. "Ben bunun iddia olduğunu bilmiyordum."

Bakugou ile aynı anda birbirimizi gösterdik. "Bu malın suçu!"

Sinirle birbirimize döndük.

"İddiaya girmek isteyen sendin!"

"Kabul eden sendin!"

Dakikalar boyu inatlaşmadan sonra Bakugou Todoroki'ye döndü. "Bunun suçu! Kaydırağı yapan oydu!"

Todoroki şok içinde ona baktı, "Ameya istediği için yaptım ben."

Bakugou sırıtarak omuz silkti, "Biz istesek yapmazsın."

Bakugou'nun dediği şey ile önce Bakugou'ya sonra Todoroki'ye baktım. Bir şey diyecek gibi oldu ama geri ağzını kapadı ve yürümeye devam etti.

Todoroki önden yürürken kolumu Bakugou'nun omzuna attım ve ikimizin duyacağı şekilde konuşmaya başladım. "Bu neydi şimdi lan?"

Dudağı hafifçe yana kıvrıldı, "Bilmem."

O da adımlarını hızlandırdı ve kolum omzumdan düştü.

En arkadan onlara yetişmeye çalışırken bağırdım, "YA BENİ BEKLESENİZE!"

~~~~~~~~~~~~~~~

Saat gece 1'e geliyordu. Herkes yaklaşık 1 saat önce odalarına çekilmişti.

Odamda tavanı izlerken sanki koridordan adım sesleri duyar gibi oldum.

Yataktan kalktım ve kapımın önüne giderek koridoru dinlemeye başladım.

Bu kattan değildi ama biri sanırım merdivenden iniyordu. Kim olduğunu merak ettim ve sessizce odamdan çıkarak aşağı inmeye başladım.

Aşağı kata kadar sessizce inmiştim ama etrafta kimse yoktu. En sonunda binanın dış kapısına yaklaştığımda arkası dönük birini gördüm.

Birkaç saniye bakınca Todoroki olduğunu anladım. "Todoroki?"

Bana döndü, "Ah... Uyanık mıydın?"

"Bu saatte nereye gidiyorsun?"

"Biraz dışarı çıkmak istemiştim, uykum yoktu."

"Ben de gelebilir miyim?"

"Olur tabii."

Hızlı adımlarla yanıma gittim ve birlikte dışarı çıktık.

Bahçede dakikalar boyu sessizce dolaştıktan sonra mırıldandım. "Bugün için teşekkürler, gerçeği bilmesen bile yalanımıza ayak uydurdun."

"Sorun değil, eğlenceliydi."

Güldüm, "Evet."

~~~~~~~~~~~~~~~

Çimlerde ben uzanırken o da hemen yanımda sırtını ağaca yaslamış oturuyordu.

"Todoroki."

"Efendim?"

"Shoto diyebilir miyim?"

Birkaç saniye sessizlik oldu, kafamı kaldırarak ona baktım. Dümdüz bir ifade ile bana bakıyordu. En sonunda cevap verdi "Diyebilirsin."

Gülümsedim ve kafamı tekrar çimlere yasladım. "Söylesene Shoto, ateşini niye kullanmıyorsun?"

"Sadece... İstemiyorum."

"Baban yüzünden mi?" Kafamı kaldırıp ona baktım, "Onunla sorunların var, değil mi?"

Cevap vermedi ama zaten sessizliğinden cevap ortaya çıkıyordu.

Doğruldum ve ben de yanındaki ağaca yaslandım. "Ateş tarafın çok güçlü. Onu da kullanırsan şimdikinden kat kat daha güçlü olursun. Sırf babanla sorunların var diye kullanmaman... Kendine yazık."

Yine cevap vermedi, gözlerimi hafifçe ona çevirdim. Sanki cevap vermek istiyor ama vermiyor gibiydi.

Derin bir nefes alarak gökyüzüne bakmaya başladım. Yıldızlar... Ne de güzeldi.

"Baban aranızı düzeltmeye çalışıyor." Hafifçe güldüm, "Endeavor gibi bir adamın kendini affettirmeye çalışması çok şaşırtıcı."

Bir süre sessiz kaldım ve devam ettim. "Ben babamı hiç tanımadım, biliyorsun." Gözlerimi ona çevirdim ve onaylanmasını bekledim. Onaylarcasına çok az başını salladı.

Geri başımı havaya çevirdim. "Kim olduğunu çok merak ediyorum. İnsanların ailesinin olup da arasının bok gibi olması, ne yalan söyleyeyim sinirimi bozuyor."

"Ah..."

Ona döndüm ve güldüm, "Yanlış anlama, kendimi acındırmaya veya sana olmayan nefretimi kusmaya çalışmıyorum. Sınıftaki en yakınlarımdan birisin."

Yüzüne dikkatle baktım ve bir tepki vermesini bekledim. "Devam et..." Dedi fısıldarcasına.

"İnsanlar beni çok kin tutan biri falan sanıyorlar, ama aslında öyle değilim. Yani... Kin tuttuğum tek kişi annem. O da beni bırakıp gittiği için.

İnsanlar bence affedici olmalı biraz. Evet hatalar yapılıyor, ama zaten pişman olmak bunun için var. Bazıları şey diyor, 'Pişman olsa ne yazar, olan olmuş. Şimdi düzeltse ne olacak?'

Bu bana çok saçma geliyor. Zaten geçmişe dönüp düzeltme şansı olsa şu an pişman olmazdı."