Veronica's POV
You know that moment that you don't want to end, that moment that you don't want to last, that moment that you never expected before and that moment that you just wanted to stop the world and to experience that moment forever but it's impossible,nothing lasts forever,you can't stop the world but the only thing you can do is to treasure the memories And the moment i wanted to last was yesterday to bond with my brother that much even though we're incomplete a brother's love is very rare because you won't know when will he last. but the real rare memory is to see my father's smile and love just for a little bit even minutes or seconds, hours or day, Day or night just for once but i cannot beg for more.
Ang aga aga ko ata sa school ngayon hinatid kami ni manong kasi si dad nasa work maaga pa siya umalis kumaway na ako kay kuya at kay manong.
"Kuya! Babye!"
"Bye hailey. Uhmm hailey?"
"Yes kuya?"
"Sorry kasi simula nung nawala si anna I treated you like a trash sorry don't worry starting yesterday I'll be the perfect brother you could ever wish bye! manong let's go"
Kinuha ko ang panyo ko at pinunasana ng luha kong pumatak galing sa aking mga mata sa wakas natanggap na rin ako ni kuya bago ako pumasok sa school sinigurado ko munang hindi na namamaga ang mga mata ko.
Pagpasok ko nang classroom ay niligpit ko ang gamit ko at dahil ang aga aga ko umupo lang ako at nagbasa ng percy jackson maybe? Siyempre alam kong matalino ako na dapat nagbabasa ako ng school books pero boring kaya ikaw palagi ang inaasahan. cell ganito equations ganyan past tense doon jose rizal dito boring!. Nabigla ako nang may biglang pumasok sa room and guess what si mr.morales aalis na sana ako pero bigla niyang hinawakan ang aking kaliwang kamay.
"Goodmorning veronica " sabay ngiti
"Bitawan mo nga ako"
Hinigpitan niya ang hawak sa aking kamay
"Grabe wala man lang goodmorning rin? Matapos mo akong lokohin kahapon alam mo ansakit nun" binitiwan ang kamay ko sabay lagay ng kamay sa kanyang dibdib at tumingin sa akin sabay kindat. Pinigilan ko lang ang ngiti ko ang cute niya kasi hahaha kaya lumabas ako ng pabilisan para di niya makita ang ngiti ko. Nakakatuwa siya tingnan kasi alam mo yung nagkukunwari siya naghihirap na gumuwapo basta cute siya hahaha kung hindi lang sana siya makulet. At habang naglalakad ako ay nakita ko ang mga kaibigan ko wow kumpleto sila hindi lang man nanginvite? "Hoy porket May mga lovelife kayo iwan iwanan niyo na ako?"
"Wow emotera besh?" sabi ni Marvin
"Echosera"sabi ni alexandra
"Hoy babae porket nasaktan ka wag ka maging bitter"sabi ni alice
"Oo nga" sabi ni lucy
"Maka oo nga to si lucy porket naging close kayo ni andrei ganyan ka na ha. At kayo alice at alexandra if I know mayinaasahan kayo"
"Eh yun naman pala e!" Sabi ni alexandra
"Kung makasabi kang may lovelife kami sasalatin mo rin pala kami.alam mo naman pala na wala ipapahiwatig mo talaga na walang kaming lovelife!"-alice
"Wow ha! Nahiya naman ako sa inyong apat may mga manliligaw kayo tapos ako wala tapos kayo pa ngayon ang may lakas loob na sabihin na wala kayong lovelife?! Anak ng chonggo naman to!"Sabi ni marvin na pasigaw
Nagtawanan nalang kaming apat
"Guys tama na to tara punta na tayo sa classroom senyora pa naman yung 1st subject natin"-lucy
"Ok andrei!" -Ako
"Change topic!"-alexandra
Ngumiti siya at pinalo kami sa ulo isa't isa nang nangigigil.
BINABASA MO ANG
Public display of love triangle
Ficção AdolescenteThis story is full of Fantasy, reality and emotions they are part of life but there is something you feel that you can't explain yung mga malabong di mo maintindihan yung pakiramdam na nasaktan ka na pero ginusto mong bumangon ulit,yung kahit tipon...