Veronica's POV
As usual boring nanaman monday e sino ba ang di mabobored niyan? Ang layo layo pa nang friday but who knows anong mangyayari ngayon diba. Natapos na rin ang klase siyempre kapag monday what do you expect from school? A lot of homeworks and projects yung mga bagay na ang sakit sakit sa ulo at di lang yun malapit na ang school festival kaya practice nanaman hayy mauubusan na ako nang boses nitong practice na to. Oo nga pala monday ngayon cleaners ako
"Hey" bati sa akin ni charles dala dala ang bag niya
"TTYL naglilinis ako labas ang hindi cleaners"-ako
"di naman ako dudumi e"-charles
"Lalabas ka o hindi?"galit ko
"Hindi. bakit kaya mo ba akong palabasin?" -charles
"Kayang kaya may angal ka?"-ako
"Excuse me pero president ata ako dito baka nakakalimutan mo" -charles
"Eh ano ngayon tao ka lang naman"-ako
"Eh leader ka lang naman ng cleaners" -charles
"Sino ba gumawa nang rules na labas ang hindi cleaners? Hindi ba ikaw"-ako
"Kaya nga ako ang gumawa that's why I can break it" -charles
"Punong puno na ako sayo ha lumabas ka na labaaaas" habang tinutulak ko siya palabas at dahil makulit ang president namin tumakbo siya sa loob ng room at nabungo niya si jake na may dala dalang mga basura at natapon ito sa sahig.
"Sorry bro" -charles
"Ok lang pare rumespeto ka naman sa rules na ginawa mo"sabi ni jake
"Yan kasi charles ang kulit kulit mo tulungan mo nga si jake president ka pa naman"-ako
"Sige ok lang. Oy pare pakisabi kay coach excuse muna ako ha baka di ako makakabasketball ngayon maguusap nalang kami bukas " -jake
"Oh shit oo nga pala pare may basketball *tumatawag kay aj sa cellphone*" -charles
Call convo charles and aj
"pare si coach?" -charles
"Wala pa bilisan mo parating na siya san ka na ba?"-aj
Tumakbo na agad si charles nung nalaman niyang papunta na ang coach nila
"Oo andyan na" -charles
Ang bata bata makalimutin na agad agad hay nako. Maya maya ay nalinis na namin ang room syempre spotless na spotless. Sinara ko na ang front door at sinara na ni jake ang back door.
"Bye leader!" Sigaw ng mga kababayan kong monday cleaners
"Ok na veronica tapos na ang paglilinis natin hahaha bye" sabi ni jessica isa sa kababayang monday cleaners ko rin
At umalis na silang lahat maliban kay jake nakakaawkward kaya nauna na akong umalis.
"Nicole"-jake
Napahinto ako,lumalakas ang kutob ng puso ko
"Pwede ba tayong magusap total maaga pa naman e"-jake
pinagbigyan ko na siya miss na miss ko na tong paasa na to e yung boy bestfriend ko NOON
"Yeah sure. Pero akala ko ba may pupuntahan ka?"sabi ko ng kalmado kunwari
"Oo nga tara dito nalang sa room"sabi ni jake
Tumitibok ang puso ko ng malakas. Pumasok na ako agad agad sa room at umupo sa teachers table
"Huwag mo nang isara ang pinto at diyan ka umupo sa pinakadulo"utos ko
"Nicole pwede ba wag naman dito sa dulo"-jake
"Sige diyan nalang sa harapan ng pinakadulong upuan"-ako
"Please let's talk like before can we?"-jake
Kinabahan nanaman ako ulit di ko alam kung bakit
"Sige fine dito ka umupo sa pangalawa na upuan"
Hinila niya ako at pinaupo niya ako sa unang upuan sa harapan at siya sa pangalawa hinarap niya ang upuan ko sa upuan niya
"Op don't disarrange the chairs"
"seriously?" -jake
"Ok fine bilis ano bang paguusapan natin?"-ako
"Nicole Sorry" -jake
"Sa?"tanong ko
"Sa-" -jake
"Kung yung sa nasigawan mo ko sa cellphone move on na ako don kinalimutan ko na ang nakaraan jake kinalimutan ko na ang bestfriend ko noon"sabi ko
"I know pero marami pa akong gustong sabihin sorry kung ikaw palagi yung nagaadjust sa friendship natin at-" sabi ni jake
"Yun na nga jake e hindi ako belt na laging magaadjust sayo palagi at isa pa ako yung laging nageeffort tapos- *aish* hindi ko na kaya can we stop this conversation?"-ako
Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at hinigpitan ito at nalaman ko nalang na pumapatak na pala ang mga luha ko
"Nicole please let's fix the past" -jake
"Sige gusto mong maayos ang past? Let's talk about past tingnan natin kung paano mo maaayos ang past"binitiwan niya ako at pinunasan ko ang mga luha ko
"Yung past jake yan yung saan ako laging nagaadjust, kung kailan ako nagiging tanga,kung saan isang ngiti mo palang nakikilig na ako!"-habang umiiyak ako
"kung saan nagiging assuming ako, kung kailan ko ginawa ang lahat para sayo , kung saan di ko mamalayan ang oras kapag kausap kita ,kung saan ako naging tanga para mahulog sa walang kwentang lalake at higit sa lahat umasa alam mo ba gano ka sakit umasa?huh siyempre di mo alam ikaw yung paasa e"
Tumayo ako umupo ulit inayos ko ang buhok ko at nilagay ko ang dalawang kamay ko sa mukha ko Inalis at hinarap si jake at pinunasan ang aking mga luha
"Now jake paano mo ba maayos lahat nang yun paano?"
hindi na nakasagot si jake tiningnan niya lang ako
"Oh magsalita ka naman nasasayang yung oras natin dito"galit kong sabi sa kanya
"Nicole sorry kasi dati di ko alam na pinaasa kita-"-jake
"Oo nga dahil MANHID ka, dahil si pam nalang palagi pam ganito pam ganyan masa--kit jake masakit "sabi ko habang umiiyak ulit at niyakap ako ni jake
"Nicole sorry please pwede ba tayong magsimula ulit? Please sorry na miss na miss ko na yung dating nicole yung girl bestfriend ko please nicole hinding hindi na kita paiiyakin ulet please" sabi ni jake
"Yan yung problema sa akin jake e madali lang ako mahulog sa mga sinasabi mo ngayon, alam mo ba ang sinasabi ng puso ko? let's try it again sana nga di mo na ako papaiyakin ulet jake"-ako
habang niyayakap parin ako ni jake.
"Promise hindi na"-jake at hinalikan niya ako sa pisngi at umatras ako
"Mauna ka nang umuwi dito nalang muna ako ayokong makita ako nang ibang taong umiiyak e"-ako
"Hihintayin nalang kita at ako nalang ang hahatid sayo pauwi "-jake
At maya maya nung naramdaman kong medyo ok na ako napagdesisyonan na naming umuwi papunta na kami sa sasakyan ni jake na naghahawakan ng kamay ,dinala na rin ni jake ang bag ko at siya na rin ang bumukas ng pinto sa sasakyan niya nang papasok na ako.
BINABASA MO ANG
Public display of love triangle
Ficção AdolescenteThis story is full of Fantasy, reality and emotions they are part of life but there is something you feel that you can't explain yung mga malabong di mo maintindihan yung pakiramdam na nasaktan ka na pero ginusto mong bumangon ulit,yung kahit tipon...