Tumaas ng bahagya ang aking kilay habang nakatitig sa lalaki. He's handsome and i dont know why i could feeling this way. Its not that i like him for being kind, but there's something in his awra.
I don't trusted anyone.
Napalunok ako habang nakatitig lang siya sa akin, why would i trust him? I dont trust anyone. Hindi siya at wala ng iba. Kinagat ko ang labi ang tumango tango, he's kind at magpapasalamat ako sa pagiging mabait niya sa akin. Pero hindi ibigsabigin non pagkakatiwalaan ko siya.
"Can I ask something?" His voice was husky and I dont really feel him. Parang kada tao na makaka salamuha ko mararamdaman ko nalang 'to.
Tumango ako. He chuckled and smiling face. What's funny? Parang simula ng magkaganito ako palagi nalang seryoso ang gusto ko lalo na sa paligid ko.
"You have many wounds when I found you, what happened to you?" Should I tell him what is really happened to me? Na-uh I don't trust him. Imbes na sagutin ko siya ngumiti nalang ako, pero kita pa 'rin sa mga mata ko ang lungkot doon.
"Sorry I shouldn't ask that." Binawi niya, sa totoo lang hindi na dapat ako manatili sa poder niya. Madadamay lang si octimus sa gulo ng buhay ko. Panigurado ipapahanap siya, alam ko na pwedi siyang madamay.
"Aalis na ako salamat sa pagkain." Agad na tumayo ako, kinuha ko ang mga gamit ko sa kwarto niya at sinuot ang dati kong kasuotan. Octimus has something that i shouldn't tell, pero kakaiba siya. Nararamdaman kong hindi siya mapagkatiwalaan. Napalunok ako ng nasa buka pala siya ng pintuan at namulsa sa kaniyang pantalon. Nakatingin lang siya sa gawi ko habang ginagawa ko 'to.
"You look traumatized, and I don't like any woman feeling that way." nakita kong seryoso niya akong tinitigan. Kinagat ko ang labi, sa totoo lang pwedi ko siyang pagkatiwalaan pero hindi pa 'rin sumusunod ang isip at puso ko sa mga iniisip ko. He looks kind but i don' really trusted anyone.
"Pasensya na ha aalis na ako salamat sa mga pagkain."
"May nanakit ba sayo?" He instead asking.
Umiling ako. "Wala, pasensya na hindi ko pweding sabihin mauuna na ako."
Nilampasan ko siya at nanatiling walang emotion ang mata ni octimus. I couldn't trust him, I just couldn't. Mabilis kong binuksan ang pintuan pero nagsalita muli siya.
"I could help you, Sofia."
Natawa ako, my name was not Sofia. Pero ginawa ko lang na pangalan iyon upang hindi ako matunton. Nilingon ko siya at kumuyom ang kamao ko. Desidido ba siya? Sure ba siya?
"You couldn't.. kasi gulo lang ako."
"I am too, gulo lang din abot ko."
"Madadamay kita-"
"Its okay, I am powerful."
Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Nag kibit balik siya ng sabihin niya 'yon na parang hindi niya alam kung anong pinasok niyang gulo. He dont know rican.
He's way like that. He's the devil.
"Would you catch the bullet for me?"
Nagbago ang expression ng mukha ng lalaki, i knew it. Every men are scared of gun.
"Would you?" I ask. He chuckled at dinilaan niya ang labi habang nakatingin sa baba. Parang inisip niyang nababaliw ako, parang akala niya nag sisinungaling ako.
"There's no man could catch a bullet for me, they were scared."
"I could but I have conditions."
Binitawan ko ang door knob, unti unti niya ako nakukuha sa mga salita niya. Could i trust him? Tangina! Naiinis ako dahil hindi naman ako basta basta naniniwala.
"What condition?"
"Pretend that you are my wife, isang gabi lang at pag nangyari 'yon araw araw kitang po protektahan."
"What do you mean?" Tumaas ang kilay ko at lalong kumot ang noo ko.
May itinapon siyang litrato ng babae, at sa tanda at itsura nito halatang mayaman.
"Lola mo ba 'to?"
"She wants me to get married. She's sick and tonight she wants me to go to her party."
Kinagat ko ang aking labi, dinilaan ko ang labi ko at kailangan kong mag isip ng tama.
"Mapagkakatiwalaan ba kita?"
Tumaas ang kaniyang kilay at ngumuso halatang natatawa sa sinabi ko.
"I just wanted someone who could protect me," desperada na ako sawa na 'rin ako tumakbo at magtago.
"I can." He said.
Bigla akong natawa ng malakas hindi ko manlang naisip na simpling tao lang pala ang kausap ko. Kahit sobrang yaman niya o ano hindi niya kaya ang taong tinatakbuhan ko.
"This is a joke, hindi na kailangan kaya ko naman protektahan ang sarili ko kahit walang tulong ng ibang tao."
"I am not joking either.. I could protect you from someone who would chase you."
Natahimik ako don, kumuyom ang kamao ko. Hindi ko alam.. naguguluhan ako. Nag dadalawang isip pa ako pero hindi ako habang buhay na tatakbo at magtago nalang.
"Are you not believing in me, do you?"
"No one could mess that man up, octimus. You don't know everything about him. Pasensya na sa alok mo pero hindi ko matatanggap."
"I have secret," natigil ako sa pag bukas ng pintuan. Pero bumukas na iyon dahil hawal ko na ang door knob.
Nilingon ko siya at may hawak na siyang baril, nanlaki ang mga mata ko. He's smirking at hinawakan ang leeg na parang kanina pa siya naiinis. Octimus has familiar gun, parang nakimita ko iyon sa mga tauhan ni Rican na humahabol sa akin.
"Hindi talaga ako pang best actor," kumuyom ang kamao ko.
He's one of them.
Kaya nga ang hirap na magtiwala sa ibang tao ngayon, kung sino pa ang mabait siya pa pala ang marumi ang budhi. I stay calm bumukol ang dila niya sa pisngi niya at nakangiti ng malapad sa akin.
"You're an assassin?" Walang takot na tanong ko. Bigla siyang naging seryoso.
"Go back on him, you dont know how he missed you."
"Dont command me.. isa ka lang sa kanila."
"Ang hirap mo makuha eh, pasensya na hindi ako pang best actor. Mababa lang ang pasenya ko mga ganito oh-" he descrived it using his fingers.
"Tonight Rican will see you, I think you can't escape this time."
Kumuyom ang kamao ko at bago pa niya ako patayin dito agad na tinapon ko ang bag ko sa kaniya. Mabilis na binuksan ang pintuan at tumakbo, nilingon ko siya at himas himas niya ang ilong niya ng nakatingin sa akin.
You cannot fool me.
