Dancing under the stars

Hoofdstuk 3

Hier is hoofdstuk 3. Wel een trigger warning: er komt geweld in dit hoofdstuk voor, maar niet super veel. Laat ff weten wat je van dit hoofdstuk vond!

POV Zoë
Ik schrik op van de bel, Frans is ook zoooo saai. De docent maakt het er sowieso niet beter op. Ik gooi snel mijn boeken in mn tas en sprint naar buiten, eindelijk is de dag voorbij. Als ik eenmaal buiten sta weet ik niet of ik wel naar huis moet gaan. Waarschijnlijk is mijn vader nog steeds boos, ik kijk naar mijn arm en zie een grote rode striem. Het doet gelukkig geen pijn meer. Ik weet dat ik naar huis moet om huiswerk te maken. Ik slenter naar huis, hopende dat mijn vader niet thuis is of in elk geval niet meer boos.

Als ik thuis kom zie ik dat mijn vader weg is. Misschien is hij wel gewoon werk zoeken, maar ik ken de realiteit en weet dat mijn vader waarschijnlijk alcohol aan het inslaan is. Ik loop naar mijn kamer, en begin aan mijn huiswerk. Na anderhalf uur hoor ik dat mijn vader terug is. Hij stormt mijn kamer binnen met z'n gezicht op onweer.

'H-hallo vader,' probeer ik nog voorzichtig. Het heeft geen nut. Ik voel een keiharde klap en ik val van mijn stoel af.

'Vader alstublieft!' probeer ik nog, maar hij is alweer weg. Ik loop naar de badkamer en zie dat mijn oog al helemaal dik is. Die wordt in ieder geval goed blauw, denk ik bij mezelf.

Als ik 's avonds het huis uit vlucht voel ik mijn oog nog steeds erg bonken. Ik loop naar mijn heuvel, ik ga met een zucht tegen de boom aanzitten. Ik zal waarschijnlijk morgen met een zonnebril naar school moeten. Ik kijk met een oog naar de zonsondergang in het meer. Pas als het helemaal donker is val ik in slaap.
Ik schrik wakker van een paar lachende jongens, ik weet gelijk dat ze dronken zijn. Ik sta voorzichtig op en ik voel mijn oog gelijk prikken. Een van de jongens ziet mij staan en zegt:
"Zo,  prinses hebben we je wakker gemaakt?" Ik negeer hem, de achterste jongen ziet er iets minder dronken uit. Hij loopt naar mij toe en vraagt of ik hier slaap. Ik mompel wat. Hij komt dichterbij en ik ruik geen alcohol. Hij is in ieder geval niet dronken denk ik. Hij steekt zijn hand uit en zegt: "ik ben Jason."

Ik negeer zijn hand en ik zeg snel dat ik Zoë heet. De andere jongens zijn al wat verder gelopen. Ik kijk naar de jongen voor me, nu hij zo dichtbij staat zie ik dat hij donkere haren heeft, de kleur van zijn ogen kan ik niet zien, daarvoor is het te donker. Hij is minstens 10 centimeter langer dan ik. Hij staart me even aan en glimlacht dan.
'Slaap je hier altijd?' Vraagt hij. Ik antwoord met een knik. Hij glimlacht weer. Ik word chagrijnig en schud mijn hoofd, wat gelijk pijn doet.
'Wat is er?' Vraagt hij.
'Ik wil graag verder slapen als je het niet erg vind.' Antwoord ik met een zucht. De jongen, die blijkbaar Jason heet, loopt met een glimlach weg.