Dancing under the stars

Hoofdstuk 14

Hier is het volgende hoofdstuk! Veel leesplezier en laat aub weten wat je van vind:)

POV Zoë

Ik wordt wakker van het gefluit van vogels en als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat het al verschrikkelijk laat is. Ik zucht, dat wordt geen douche vandaag. Ik sprint snel naar huis, en prop een ontbijt naar binnen. Ik pak snel mijn boeken in, dat had ik gisteren niet gedaan omdat ik niet meer thuis was geweest. Ik sprint als een gek naar school. Ik glimlach even als ik besef dat ik Emma nog niet tegen ben gekomen, dat is waarschijnlijk een van de weinige voordelen van te laat opstaan. Ik sprint met een rode kop het lokaal in precies als ik zit gaat de bel.
De dag gaat verschrikkelijk langzaam, zeker bij mijn laatste les gaat alles verschrikkelijk langzaam. Ik bedoel het is een mentorles, maar dan wordt er altijd alleen maar shit besproken.

"Oh ja Zoë" hoor ik mijn mentor zeggen en schrik op uit mijn gedachten, "wil jij na de les nog even blijven?" Ik knik kort. Ik hoop maar dat ik niks ergs gedaan heb.
"Zoals je misschien al weet worden de klassen voor na de vakantie gehusseld" begint mijn mentor als ik alleen met haar ben in het lokaal. Ik knik even. "Er komt ook een nieuwe jongen" ik knik als een teken dat ik het volg "Hij komt volgend jaar bij jou en Emma in de klas, maar hij komt maandag al hierheen. Dus dacht ik wat als jij hem nou gaat rondleiden. Is dat een idee?" "Maandag al!" Vraag ik verschrikt, "en dan zegt u dat nu pas?"
"Het spijt me" Ik staar mijn mentor aan "waarom ik" vraag ik langzaam. "Omdat jij volgend jaar bij hem in de klas komt."
Ik knik weer "Waarom dan niet Emma?" Vraag ik dan.
"Wil je hem niet rondleiden?"
"Jawel, jawel," antwoord ik snel.
"Fijn" zegt mijn mentor "je hoort er later nog wel meer van" ik knik even en weet dat het geen nut meer heeft om haar tegen te spreken. Ik bedoel wie wil er nou een jongen rondleiden, dat is toch alleen maar naar? En wie wil er nou rondgeleid worden door het meest stomste meisje van de hele wereld. Je wordt liever rondgeleid door een een of ander pick me girl, zoals Emma. Die hangt toch alleen maar met de jongens dus waarom zou zij het niet willen. Ik zucht en weet dat mijnmentor het niet gaat waarderen als ik Emma het laat doen. Ik denk even na, het is vandaag woensdag dus ik heb nog een vier dagen, vandaag telt al niet meer mee.

Ik slenter langzaam naar huis niet wetend wat ik moet doen, ik denk na over een een of ander joch dat ik nu weer moet begeleiden. Ik schrik op uit mijn gedachten van Jason ik zucht even, wat moet hij nou. Na gisteravond weet ik al helemaal niet weer wat ik moet doen.
"Hey Zoë" hij hijgt een beetje. "Het spijt me" ik staar hem niet begrijpend aan.
"Van gisteren bedoel ik" ik snap het nog steeds niet. Waarschijnlijk ben ik gewoon super dom. Jason ziet blijkbaar aan mijn gezicht dat ik het niet snap. "Die kus..." zegt hij een beetje onzeker. Ik staar hem aan "ohhh dat..." ik weet even niet hoe ik erop moet reageren want ik weet ook nog steeds niet wat ik nou van hem vind. Ik heb ook niet een vriendin ofzo waarmee ik even kan appen. Ik zucht even. Ik besluit er gewoon niet op te reageren en ik draai me om en loop weg. Na nog geen tien stappen besef ik me dat dat echt het domste en idiootste was wat ik had kunnen doen. Ik draai me om en zie hoe Jason zich omdraait en wegloopt, ik zie vanaf hier dat hij niet blij is. Ik zucht even, ik weet oprecht niet wat ik moet doen. Ik ben nogal onhandig in dit soort dingen.

Ik slenter naar mijn heuvel en ga met een zucht tegen mijn boom aan zitten. Opeens word ik weer boos, misschien had ik er goed aangedaan om weg te lopen. Hij kan er toch niet mee wegkomen dat hij me zomaar zoent. Ik staar weg naar het strand gezinnen die gezellig met zijn allen zijn. Geen overleden moeders of zusjes geen vaders die hun dochters slaan. Ik voel tranen over mijn ogen stromen. Ik mis mijn moeder zo. Ik kijk op mijn telefoon en schrik van de tijd, ik zucht en haal mijn schouders op. Ik besluit nog even snel langs het graf van mijn moeder en zusjes langs te gaan. Als ik bij de 2 graven neerkniel. Mijn zusjes liggen bij elkaar in het graf.

~flashback~

Ik loop stil in een stoet met mensen die allemaal in het zwart gekleed zijn. Lings van me loopt mijn vader en rechts loopt tante Johanna. Achter mij lopen mijn andere twee tantes. Ik kijk voor me en zie de drie begrafenisauto's rijden. In de voorste ligt mijn moeder daarachter ligt Loïs en daarachter ligt Lisa.
Als ze zijn begraven eten we wat, maar ik kan geen hap door mijn keel krijgen. Ik voel weer de tranen over mijn wangen stromen.

~einde flashback~

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik tranen over mijn wangen voel stromen. Ik zucht ik mis ze zo. Dan sta ik op en loop zachtjes naar huis. Er lopen niet veel mensen door het stadje, maar ik heb het idee dat iedereen me aanstaart. Vast omdat mijn ogen helemaal rood zijn ofzo, i don't care. Ik doe voorzichtig de deur open en ik zie mijn vader op de bank voor de TV zitten, met een fles bier in zijn hand. Hij kijkt op als ik binnen kom en hij zucht diep. "Hoevaak moet ik nog zeggen dat ik niet wil dat we zo laat eten" gromt hij. Ik kijk op de klok en zie dat het al half 8 is.
"Het spijt me vader, alstublieft" dat laatste kwam er schreeuwend uit want ik voelde zijn vuist op mijn oog belanden.
"Wie niet horen wil moet voelen" snauwt hij, "trek je t-shirt uit"
Ik weet dat ik niets anders kan doen dan hem gehoorzamen. Ik trek mijn T-shirt uit en draai me voorzichtig om. Ik kreun de klappen gaan maar door. Ik weet niet hoe
lang het door is gegaan. Ik denk dat ik op ten duur mijn bewustzijn verloren ben, want ik word wakker in een plas bloed. Ik voel de enorme pijn in mijn rug. Als ik op de klok kijk zie ik dat het 03.29 is. Ik zicht en probeer op te staan. Mijn hoofd bonkt, waarschijnlijk ben ik ook met een behoorlijke klap op de grond gevallen. Mijn rug is verschrikkelijk stijf. Ik probeer op te staan maar het doet verschrikkelijk veel pijn. Als ik eindelijk overeind ben voel ik hoe misselijk ik ben. Ik loop naar de gootsteen en begin te kotsen. Als het eindelijk voorbij is zit ik onder kots, mijn hoofd bonkt als een gek en mijn rug is stijf en doet intens veel pijn. Ik strompel de trap op naar boven. Ik zet voorzichtig de douche aan en als ik er even later onder sta voel ik mij al stukken beter. Ik ruik niet meer de hele tijd mijn eigen kots en ook mijn hoofd wordt iets rustiger, maar mijn rug denkt leuk te zijn en gaat even extra veel pijn doen. Ik voel mijn rug extreem veel pijn doen, maar ik weet dat als ie goed schoon is dat het een stuk beter gaat en dat ie ook minder pijnlijk gaat zijn. Als ik een halfuur lang goed gedoucht heb droog ik me heel voorzichtig af en smeer voorzichtig zalf op mijn rug. Ik kan niet overal bij, maar ik ben allang blij dat ik deze zalf heb gekregen van tante Johanna.
Als ik even later aangekleed in bed lig voel ik het pijnlijke bandje van mijn BH. Ik zucht ik wil eigenlijk helemaal niet thuis slapen, maar ik weet dat ik niet anders kan. Ik besluit me nog even snel ziek te melden voor morgen en dan is het inmiddels al half 5 als ik ga slapen.

Als ik wakker word weet ik even niet waar ik ben. Totdat ik mijn rug voel en ik besef dat ik thuis ben. Ik kijk even op mijn wekker en zie dat het al 1 uur 's middags is. Ik bedenk me nog net dat ik me ziek heb gemeld voor school. Ik kom kreunend overeind en als ik beneden kom merk ik tot mijn opluchting dat mijn vader weg is. Ik ontbijt even snel, hoewel het qua tijd meer lunchen is. Ik kijk even in de koelkast en zie dat ik nog even boodschappen moet doen. Ik ben blij dat mijn moeder rijk was, want daardoor kunnen we nu gewoon eten enzo. Bovendien is tante Johanna ook rijk, ze geeft ons ook genoeg geld. Een tijd terug werkte ik elke dag, want ik wist dat het geld van mijn moeder ooit een keer op zou zijn. Maar toen tante Johanna daarachter kwam heeft ze me gedwongen om te stoppen wat ik uiteindelijk ook deed. Ik loop even snel daar de winkel en koop daar genoeg boodschappen om deze week weer door te kunnen komen. Als ik thuis ben pak ik snel mijn zalf voor mijn rug en loop ik naar tante Johanna's huis. Ze is even verbaasd als ze mij ziet, maar laat me dan binnen. Ze verzorgt mijn rug en ik blijf nog even bij haar. Als ik het huis uitloop draai ik me om en praat nog even met tante Johanna ze doet net de deur dicht en ik krijg het gevoel dat ik bekeken word. Ik draai mezelf om en zie nog net de deur van het huis dichtslaan. Ik loop naar huis en daar gaat dag verder zoals altijd. Ik kook en eet snel zelf terwijl ik het eten voor mijn vader in de magnetron zet. Ik vertrek vlak na het eten en ik wandel naar mijn heuveltje. Al snel val ik daar in slaap.