Dancing under the stars

Hoofdstuk 13

Hier is het volgende hoofdstuk. Er is al super veel gebeurd sinds het begin van het boek, maar hebben jullie nog een leuk idee ofzo? In elk geval veel leesplezier:)

POV Zoë
Ik loop naar mijn heuveltje toe, ik denk aan vandaag, het was nogal een dramatische dag. Eerst Emma die me als een gek aanvalt, daarna Jason die me opeens helpt. Op school wordt ik erger dan normaal gepest en daarna weer Jason die bijna de les skipt voor mij. Waarom voor mij? Ik zak rustig tegen de boom aan die op mijn heuveltje staat, ja ik ben het inmiddels mijn heuveltje gaan noemen. Het is rond 7 uur dus het is nog best wel heel druk op het strand. Het is ook nog lang niet donker maar jammer genoeg benauwd warm. Ik besluit een klein stukje te gaan wandelen, want nu het zo vroeg en druk is kan ik niet slapen. Als ik ongeveer een uur heb gelopen loop ik terug naar mijn heuveltje en sluit ik rustig even mijn ogen. Even later voel ik mijn telefoon trillen, ik frons niemand neemt ooit de moeite om mij een bericht te sturen. Ik open mijn telefoon en zie dat het iets voor half 9 is. Ik zie dat het een mail is van mijn mentor en open hem.
Beste leerlingen van havo 4,
Zoals sommige van jullie weten verdelen we de klassen nog voor het laatste jaar, jullie zullen allemaal bij minimaal 1 en maximaal 3 personen uit jullie recente klas blijven...

Ik scroll snel door de lijst en zoek naar mijn naam, niet dat het me veel boeit met wie ik zit ik heb toch geen vrienden. Maar als ik de naam zie die maast mijn naam zie staan bedenk ik me dat het niet erger kan. ... Emma, Zoë...
"WAAROM HEBBEN DIE DOCENTEN ME OOK WEER BIJ DAT MENS GEPLAATST!!" Roep ik uit. Ik zie nog een paar strandgangers mij vragend aankijken en hou snel m'n mond. Ik zucht en doe dan mijn telefoon weg.
Ik zie hoe een jongen naar me toe komt fietsen en zijn fiets onderaan mijn heuveltje neergooit. Als hij iets dichterbij komt herken ik Jason. Ik glimlach even, hij glimlacht terug.
"Hey" zegt hij
"Hey" zeg ik langzaam terug.
"Gaat het? Na vanochtend enzo."
"Ja hoor het gaat prima, het is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt"
"Niet de eerste keer?"
"Nee, ik wordt al ongeveer mijn hele leven gepest, hoewel het nog nooit zo erg is geweest" zeg ik snel.
Hij knikt even zie hem naar mij staren en ik merk dat ik ook naar hem loop te staren. Ik draai snel mijn hoofd weg. Ik draai mijn hoofd toch weer terug omdat het raar voelt om hem niet aan te kijken. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en ik voel en rare tinteling in mijn buik. Opeens buigt Jason naar me toe. Ik voel zijn lippen op de mijne. Ik schrik ervan en duw hem haastig van me af. Jason springt op en loopt snel terug naar zijn fiets.
"Sorry..." hoor ik hem nog net mompelen en hij racet weg als een gek. Ik ben in trance door wat er net gebeurd is, waarom zoende hij mij?

Ik denk even na en kom later tot een voorzichtige conclusie. Hij moet me leuk vinden, dat verklaart dan gelijk waarom hij me vandaag de hele tijd hielp. Ik denk nooit na of ik jongens leuk vind, dat komt misschien ook wel door de klas waarin ik zit. Ik denk nog even over Jason. Hij is best wel knap, zwart haar donkerbruine ogen en hij was best wel gespierd. Ik betrap mezelf erop dat ik het allemaal wel heel goed weet. Kom op denk ik, zet dat joch uit je hoofd. Ik ga zuchtend even goed liggen en ik val gelijk in slaap.