Dare If You Love Me

Κεφάλαιο 20

Alex Pov.

Αφού μου έδειξε το κρεβάτι που θα κοιμηθώ, γιατί έπρεπε να ξεκουραστώ και να κάνω ένα χαλαρωτικό ντουζ.Ευτυχώς είχα καθαρά ρούχα και εσώρουχα.Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί.

Louis POV.

Η Άλεξ κοιμήθηκε.Είμαι τόσο μπερδεμένος...μα γιατί την φίλησα; Τα χείλη της ήταν τόσο απαλά, ένιωθα την φωτιά μέσα της.Πρώτη φορά νιώθω έτσι, ήταν ένα απλό φιλί, μα τόσο διαφορετικό.

Αποφάσισα να πάω για ύπνο την στιγμή που οι σκέψεις μου διακόπηκαν, όταν με πήρε ο ύπνος στον καναπέ με την τηλεόραση ανοιχτή.Η ώρα ήταν περασμένες 4 όταν ξύπνησα.Πονούσα σε όλο μου το σώμα, ήμουν πιασμένος διότι κοιμόμουν 3 ώρες στον σκληρό καναπέ του σπιτιού μου.

Ανεβαίνοντας τις σκάλες, βαριεστημένα μέσα στα σκοτάδια, συνειδητοποίησα ότι ο πόνος στον πνεύμονα είχε αλλοιωθεί.Μου φάνηκε παράξενο.

Το πρωί θα πρέπει να πάω στο νοσοκομείο να συζητήσω το όλο θέμα με τον γιατρό μου.Γενικά δεν νιώθω κάποιο άγχος μετά από όσα έχω περάσει.

Αφού ξάπλωσα ήταν δύσκολο να με πάρει ο ύπνος.Στριφογυρίζα γύρω γύρω στο κρεβάτι μου μέχρι να κοιμηθώ.Σκεφτόμουν τόσα πολλά....γιατί τέτοια ατυχία; Γιατί σε εμένα; Τόσα προβλήματα, τόσες υποχρεώσεις δεν αντέχω άλλο.

Αλλά ΌΧΙ δεν θα τα παρατήσω τόσο γρήγορα! Θα προσπαθήσω να τα καταπολέμησω όλα! Δεν είμαι εύκολος! Θα προσπαθήσω μέχρι το τέλος!

Χωρίς να το καταλάβω είχα ήδη κοιμηθεί.

Ο ήχος των καθημερινών εργασιών στη γειτονιά με ξύπνησε.Καθώς από ότι κατάλαβα η Άλεξ είχε ήδη ξυπνήσει αφού άκουγα το καζανάκι του μπάνιου να με ενοχλεί με τον σπαστικό του ήχο.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και βαδίζω προς το μπάνιο του δωματίου μου.

Αφού ετοιμάστηκα βγήκα έξω από το ακαταστατο δωμάτιο μου κλείνοντας απαλά την πόρτα.

Βαδίζω προς την κουζίνα για να φτιάξω ένα καφέ μήπως και ανοίξει το μάτι μου που λέει ο λόγος.

Εκεί συνάντησα την Άλεξ φορούσε κάτι πιτζάμες που της έδωσα, ήταν δικές μου γι'αυτό της ήταν μεγάλες.

Καθόταν στον καναπέ με μια κούπα που προφανώς περιείχε καφέ, να βλέπει τηλεόραση.

Βλέπω προσαρμόστηκε !

Με κοιτάει και της δίνω ένα ζεστό εμπιστευτικό χαμόγελο καθώς της λέω καλημέρα.

《Σήμερα πρέπει να πάω στο νοσοκομείο για την συζήτηση μου με τον γιατρό μου》της λέω.

《Μπορώ να έρθω μαζί σου γιά παρέα;》 ρωτάει διστακτικά καθώς κλείνει την τηλεόραση.

《Φυσικά και μπορείς να έρθεις μαζί μου》απαντάω

Χαμογελάει καθώς παρατηρώ τα σαρκωδη χείλη της να κινούνται.

《Ίσως πρέπει να πάω να φορέσω τα ρούχα μου τότε, δε σε πειράζει να αφήσω τα πράγματα μου εδώ;》 αποκρίνεται καθώς τα μάτια της λάμπουν.

《Δεν υπάρχει πρόβλημα με τα πράγματα σου, μπορείς να μείνεις εδώ όσο θέλεις》

Επίσης προσθέτω

《Ετοιμάσου γρήγορα γιατί πρέπει να φύγουμε》

Μου γνέφει καθώς κατευθύνεται προς το δωμάτιο της.

Αφού έφτιαξα τον καφέ μου και είχα ήδη ντυθεί η Άλεξ δεν είχε βγει ακόμη από το δωμάτιο της.

Χτυπάω σιγανά την πόρτα.

《Ζεις;》 ρώταω χιουμοριστικά

《Ζω, μπες μέσα αν θες》λέει χαχανιζοντας.

《Άντε κούκλα, πρέπει να φύγουμε!》 Λέω καθώς ανοίγω την πόρτα.

《Πάμε》μου λέει παίρνοντας την τσάντα της.

Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω καθώς η Άλεξ με ακολουθεί.

Αφού κλειδωνω, παρατηρώ τον καιρό...πολύ συννεφιά ρε φίλε!

《Θα βρέξει》μου λέει η Άλεξ λες και διάβαζε τις σκέψεις μου.

Της δίνω ένα χαμόγελο και προχωρώ προς το αυτοκίνητο .

Πρέπει να το επιστρέψω στον Χάρρυ, μα όχι τώρα.

Πφ, πρέπει οπωσδήποτε να πάρω καινούριο ή να φτιάξω το προηγούμενο, αν και μπορεί να κοστίσει παραπάνω χρήματα.

Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο, αφού μπήκε μέσα και κάθισε στη θέση του συνοδηγού η Άλεξ, ανοίγω το ραδιόφωνο για να σπάσει ο πάγος μεταξύ μας.Κατα κάποιο τρόπο θέλω να κάνω παρέα με αυτή τη γυναίκα, είναι ξεχωριστή.

Η ώρα της οδήγησης ήταν ήσυχη κανείς δεν μιλούσε, κανείς δεν ήξερε τι να πει.

Ο δρόμος ήταν άδειος πλέον, κανείς δεν κυκλοφορούσε, μάλλον θα είδαν την κακοκαιρία και προφανώς δεν το ρισκάρουν να γίνουν μούσκεμα αρχές άνοιξης.

Για άνοιξη έχει αρκετό κρύο και αέρα.Φαινόμενο πολύ γνωστό εδώ στο Λονδίνο.