Dare If You Love Me

Κεφάλαιο 28

Μετά από ένα χρονο
Alex's Pov

Πέρασαν δώδεκα ολόκληροι μήνες από το περιστατικό με τον Λουι. Κάθε μέρα πάω και τον βλέπω,βρίσκεται σε κόμα λόγω του Andrew.

Οι γονείς του έμαθαν την αλήθεια απο τον Ζεϊν καθώς αυτός ήταν ο πιο θαρραλεος να το πει. Έχουν μετακομίσει και απο το Μαντσεστερ μένουν εδώ στο Λονδίνο για να μπορούν να τον επισκέπτονται στο νοσοκομείο.

Νιώθω τόσο μόνη αυτούς τους μήνες.
Μου άρεσε πολύ σαν άνθρωπος,ξεχωριστός.
Εξακολουθώ να έχω την αίσθηση ότι κάπου τον ξέρω.
Ευτυχώς έχω τους φίλους του να με βοηθούν και να με υποστηρίζουν σε όλες τις δουλειές.
Τι θα κάνω με το μωρό όμως;
Πρέπει να το προστατεύουμε έτσι ώστε να είναι μακρυά και ασφαλής από τον Andrew.Πως θα το μεγαλώσω χωρίς τον Λουι;
Δεν θα μπορούν οι φίλοι του να με προσέχουν όλη την ώρα.
Αν ο Λουι δεν τα καταφέρει;
Δεν θα επιτρέψω το μωρό αυτό να γνωρίσει τον πατέρα του όσο σκληρό και να είναι.Δεν πρέπει να επηρεαστεί από αυτόν.
Τι θα κάνω;
Μακάρι όλα αυτά να ήταν ενα κακό όνειρο.
Αλλά δεν είναι.

Βρίσκομαι στο νοσοκομείο,περιμένοντας να με αφήσουν να μπω μέσα στην αίθουσα που είναι ο Λουι.
Είναι τα γενέθλια του σήμερα 24 Δεκεμβρίου,σήμερα,παραμονή Χριστουγέννων.
Το μωρό είναι σπίτι το προσέχει μια καλή φίλη που γνώρισα λίγες μέρες μετά το περιστατικό.
Το όνομα της είναι Andrea,είναι πολύ καλή κοπέλα και μένει λίγο πιο πάνω από το σπίτι μου,μάλλον όχι το σπίτι του Λουι.
Με βοήθησε πολύ όλους αυτός τους μήνες και είμαι ευγνώμων για αυτό.
Είναι 24 χρόνων και τελείωσε τις σπουδές της στην παιδαγωγική πριν δύο μήνες περίπου,και τώρα ψάχνει δουλειά.
Είναι από το Sheffield.

 Έκανα μια έρευνα δουλειάς,και βρήκα μια σε ένα εστιατόριο, δουλεύω σαν σερβιτόρα τα μεσημέρια.Με αποτέλεσμα να μπορώ να τα βγαλω περα με τα έξοδα.
Σήμερα και αύριο έχω ρεπό.
Δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω μόνη όλες αυτές τις μέρες.

Καθώς κάθομαι σε μια καρέκλα έξω από το δωμάτιο του Λουι.Με πλησιάζει μια νοσοκόμα,και μου δίνει την άδεια να μπω μέσα.
"Ευχαριστώ" της λεω.
Μου δίνει ένα χαμόγελο και φεύγει.
Περπατάω προς τον Λουι.
Αφήνω το μπουφάν μου και την τσάντα μου σε μια καρέκλα και τον πλησιάζει.
Όσο πολύ και να μου λείπει,δεν μπορώ να ζήσω άλλο έτσι.
Έχω περάσει ήδη πολλά στην ζωή μου,και δεν θυμάμαι πολλά από την παιδική μου ηλικία.
Είχα ένα ατύχημα,και από τότε έχω ξεχάσει σχεδόν τα πάντα.Είχα σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι.
Θυμάμαι ότι ήμουν σε ορφανοτροφειο,και είχα και μια αδερφή.
Αλλά από τότε τους έχασα όλους.
Δεν ξέρω τους γονείς μου και τίποτα αλλο.
Ο Λουι ήταν το μόνο πράγμα που είχα.

Τον κοιτάω,είναι σε τόσο άσχημη κατάσταση.Απορώ ακόμα γιατί βρίσκεται έτσι,αφού η εγχείριση έγινε επιτυχές,αφού τον ανέλαβε ένας άλλος γιατρός.
Το μόνο που ζητώ είναι ένα θαύμα.
Να ανοίξει τα μάτια του και να με κοιτάξει.
Λουι μου λείπεις.
Με έκανες τόσο χαρουμενη.
Μακάρι να ήξερες τι νιώθω για σένα.
Τα λόγια μου για σένα είναι απεριόριστα,μακάρι να μπορούσα να σε αγκαλιάζα τώρα.
Ξέρεις ότι είσαι η δύναμη μου,το φως.Όλα αυτά μου έδωσες.
Δεν σου αξίζει εκεί,όπου και αν βρίσκεσαι τέλος πάντων.

Του λέω καθώς του πιάνω το χέρι.Είναι τόσο ζεστός,τόσο ήρεμος.
Τα χαρακτηριστικά του είναι τόσο όμορφα.
Νομίζω πως ερωτεύομαι.
"Σ'αγαπω" του λέω,ενώ αρχίζουν τα δάκρυα να εμφανίζονται στο πρόσωπο μου.
Κάθομαι στην καρέκλα δίπλα μου
Και αρχίζω να κλαιω με λυγμους.Προσπαθώ να ησυχάσω,μα τίποτα δεν βοηθά.

Ανοίγει η πόρτα,είναι η νοσοκόμα.Μου ζητάει να φύγω,γιατί είμαι ήδη 2 ώρες εδώ μέσα.Πρέπει να του κάνουν μερικές εξετασεις.Όπως μου είπε.

"Αφήστε με να τον χαιρετίσω,και θα φυγω"της λέω
Αυτή συμφώνησε και βγήκε από το δωματιο.

"Χρόνια Πολλά Λουι,Μακάρι να μπορούσες να γιορτάσει μαζί μας.Σε περινουμε,Μου λείπεις."
Λέω καθώς του δίνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο και αρχίζω πάλι να κλαιω.
Ανοίγω την πόρτα και φεύγω,έξω.
Με σταματάει η νοσοκόμα.
"Πρέπει να σας αγαπούσε πολύ"
"Και που το ξέρετε;"της λεω καθώς σκουπιζω τα δάκρυα από το πρόσωπο μου.
"Γιατί χθες τα μεσάνυχτα,έδειξε μεγάλες αλλαγές,και μιλούσε.Έλεγε ένα όνομα,νομίζω από ότι θυμάμαι έλεγε Αλέξ,συνεχόμενα.Αυτό δείχνει μεγάλη βελτίωση."
"Αλήθεια;"
Έχω μείνει άφωνη κυριολεκτικά.
"Ναι"μου λέει
"Ευχαριστώ που με πληροφορισατε."Λέω διστακτικά και σκεπτικά,ενώ φεύγω.

Αυτό για σήμερα λοιπόν κορίτσια <3

είχα καιρό να γράψω και ξέρω,με συγχωρείτε <3

Ελπίζω να σας άρεσε,θα ανεβάσω σύντομα.

Ευχαριστώ για τα 2.1 κ <3