Moon Tears

Kabanata 7

MATAGAL kaming nagkatinginan pero ako din ang naunang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung anong dapat sabihin sa tanong niya. Masaya ako, oo dahil hindi ko akalain na napapansin niya pa la ang mga kilos ko.

"P-Pasok na tayo sa loob... Mahamog na." Mabilis akong tumayo kaya natanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ko.

"Yeah." Napakurap-kurap ako ng mauna siyang maglakad sa akin.

Tama lang 'to. Ayaw kong kaawaan. Ayaw kong dumipende sa ibang tao. Sarili ko lang ang kaya kong kapitan. Ako lang. Sarili ko lang.

"THANK you for tonight, Tita and Tito." Magalang na pagpapaalam ko.

"No problem, Iha. I hope we get along more." Matipid akong ngumiti sa kanya at humalik na sa pisngi nito.

Naging tahimik ang biyahe namin. Simula ng pag-usapan namin yung kanina ay naging tahimik na si Sig. I don't know how to approach him since he has this stoic emotion on his face.

Nagulat ako ng itigil ni Sig ang sasakyan kung saan malapit sa bahay. Nagtataka ko siyang tinignan pero ang tingin niya ay diretso pa din ang tingin sa daan.

"Why did you stop?" Alanganing tanong ko.

"Can I kiss you?" Halos malaglag ako sa upuan dahil sa tanong niya.

"Anong sinasabi mo diyan? Baliw ka na ba?" Halos hindi ako mapakali sa upuan ko ng tuluyan na siyang humarap sa akin.

"Yes. I'm crazy, Haya." It's almost whispered.

"Paandarin mo na ulit ang sasakyan para maka-uwi na ako at ganun ka din." Pero mukhang wala siyang narinig at bigla na lang akong kinabig kaya ngayon ay naka-upo na ako patagilid sa kandungan niya.

"W-What the hell, Sig?!" I scream when he pinned me on the window of his car and aggressively kissed.

Mariin akong napa-pikit dahil ibang-iba ito sa halik na mga nauna. This... Is intense. I feel like he is frustrated on something at ibinubuhos niya 'yon ngayon sa mga labi ko.

He cupped my face and deepened our kisses more. Biglang may lumabas na ungol sa bibig ko kaya agad akong napatakip sa mukha ko. Walangya ka, Haya!

I heard his low chuckles and hold my hand to remove it to my face. Hindi ko siya hinayaan kaya mas lalong lumakas ang tawa niya. Alam kong pulang-pula na ako dahil sa ginawa niya. He always surprise me! Kaya hindi ako lagi mapakali sa kanya dahil sa mga galaw niya.

"Oh come on, Hyacinth. Remove your hands on your face." He said in calm.

"Bakit ba kailangan mo manghalik? Nakakainis ka na, ah!" Sabi ko habang nakatakip pa din sa mukha ko ang mga kamay ko.

"Haya..."

"Fine!" Mabilis kong tinanggal ang kamay ko sa mukha habang nakayuko.

"You're my fiancee, Haya. At ayaw ko na ganito lang tayo." Naguguluhang tinignan ko siya. "Damn." He whispered.

"A-Anong sinasabi mo diyan?" Hinawakan niya ang pisngi ko at marahan 'yong hinaplos.

Hindi siya sumagot. Napa-kapit ako sa braso niya ng bigla niya akong buhatin pabalik sa upuan ko kanina. Walang sabi-sabi na pinaandar niya 'yon hanggang sa nakarating na kami sa bahay.

He became silent. Nagulat pa ako ng bigla siyang humarap sa akin at marahan akong hinalikan sa noo.

"Goodnight," pagkatapos niya sabihin 'yon ay mabilis siyang sumakay sa sasakyan.

Naiwan akong tulala doon at hindi alam kung bakit parang nag-iba yung mood niya. I sighed. Hindi ko na dapat intndihin yun. Hindi ko 'rin maintinidhan ang sinabi niya kanina kung bakit kailangan niyang sabihin ang bagay na 'yon.