Nieuwkomers

Thuis

Ik rende door de bossen. Mijn haar zwiepte naar achteren door de hoge snelheid van mijn passen. Een gevoel van vrijheid overnam mij. Jared en ik verbleven nu al een week bij de Cullens. Het is leuk om met zo’n grote groep samen te leven. We waren al zo lang met ons tweetjes. Het was een leuke verandering.         

            Na school ging ik altijd een eindje rennen om de bossen te leren kennen. Er was zoveel leven in deze groene wereld. Uilen, vogels, eekhoorn, konijntjes… Ik voelde me hier thuis.             Ik kwam dichter bij het grote witte huis. Ik kon het bijna mijn thuis noemen. Zo op mijn gemak voelde ik me hier. Ik hoorde dat Jared en Emmet weer aan het worstelen waren. Ze lachten en gromden naar elkaar. Blij dat Emmet mijn taak had overgenomen om met Jared te vechten. Hij deed niets liever. Jasper deed regelmatig ook mee. Maar ik hoorde zacht gegiechel op de eerste verdieping van het huis. Hij had een andere bezigheid voor de moment. Ik lachte. Het was bijzonder om al deze koppels samen te zien. Zo goed ingespeeld dat ze op elkaar waren. Het deed mijn hart verlangen naar zo’n band. Ik schudde die gedachte van mij af. Ik had genoeg aan mijn bestaan met Jared. Mijn broer en beste vriend. Ik had genoeg met hem, probeerde ik mezelf overtuigen. Het enige koppel dat we niet zo veel te zien krijgen was Edward en Bella. Hij hield haar angstvallig verborgen. Hij had het nog moeilijk om ons te vertrouwen.

            Ik hoorde ook Edward ’s zachte lach opklinken in de buurt van het gevecht. Dat verbaasde mij. Hij was meestal bij Bella. Hij bleef bij haar als ze sliep, op school, overal eigenlijk. Enkel was hij thuis als Bella haar beste vriend Jacob ging bezoeken. Ik begreep niet waarom hij niet gewoon met haar meeging want hij was altijd heel gestrest als ze weg was.

            Ik sloop naar de open plek waar Emmet en Jared aan het vechten waren. Ik wou Emmet laten verschieten. Wat natuurlijk niet gemakkelijk is, maar ik kon héél stil zijn. Ik klom in een boom en vloog van boom naar boom tot ik aan de rand van de open plek was. Rosalie, Carlisle en Edward zaten op de veranda toe te kijken. Rosalie richtte haar blik op naar de hoogte waar ik zat. Ze glimlachte. Ook Edward keek op, waarschijnlijk hoorde hij aan Rosalie ’s gedachten waar ik zat. Maar Emmet en Jared waren te druk bezig om mij te horen. Ik telde in mijn hoofd tot drie voor ik me afzette tegen de boom, met mijn voeten naar voor vloog ik op Emmet af. Ik stootte met mijn voeten tegen zijn borst, waardoor hij 10 meter naar achteren vloog. Hij belandde in de varens met een verbaasde blik. Ik keek hem met een zelfgenoegzame blik aan. Zijn ogen versmalde zich tot spleetjes terwijl hij opsprong. Er kwam een kleine grom uit zijn brede borst. Hij lanceerde zich en met hoge snelheid kwam hij op me af. Ik ontweek soepel zijn grijpende handen. Ik maakte een salto en kwam aan zijn andere kant staan. Emmet draaide zich om en maakte zich klaar om nog eens te springen. Nu zag Jared zijn kans om Emmet ’s hoofd vast te grijpen, klaar om hem eraf te rukken. “ Ha! Gewonnen!” Zei hij blij. Emmet gromde verslagen. “ Damn!” Jared liet hem los en kwam naast mij staan. Hij legde zijn arm losjes om mijn schouders. De toeschouwers lachten. “ Je moet niet zo lachen Jared! Je hebt enkel gewonnen omdat je zusje je kwam helpen.” “ Ha! Ik heb Elis niet nodig om van jou te winnen hoor.” Zei hij uitdagend. Emmet trok zijn wenkbrauwen. “ Hebben we hier een weddenschap?” Jared knikte. “ Ga maar opzij Ellis. Dit word lelijk.” Ik rolde met mijn ogen en liep richting de veranda. “ Testosteron is toch iets krachtigs hoor.” Zei ik terwijl ik naast Rosalie ging staan. Emmet en Jared waren weer begonnen met een match. “ Jij bent anders ook wel heel snel.” Zei Carlisle. “ Ja, ik heb veel skills ontwikkeld. Ik moest normaal altijd Jared ’s vechtmaatje zijn.” De anderen lachten. Ook bij Edward kon er een klein lachje af.

            “ Ah, Ellis hier ben je! Je bleef zo lang weg van het rennen.” Zei Alice terwijl ze hand in hand met Jasper de veranda op kwam lopen. “Ja, ik ben wat verder gegaan om te jagen. Ik had trek.” Opeens verstarde Alice even. Ze keek in de verte. Ik wist dat ze een visioen had. “Over een kwartier is Bella aan de grens.” Ze sprak tegen Edward. Hij zette zich recht en vertrok. Ik nam Alice ’s hand vast en wandelde met haar naar de rand van het bos. Ga je mij nu eindelijk eens uitleggen wat dat met Edward en Bella is? Zijn ze echt een koppel? Op die laatste vraag wist ik het antwoord al door Jared. Hij was nooit fout. Ik staarde naar Alice ’s gezicht. Ik was ongeveer even groot (of klein) als haar. Maar ze ontweek mijn blik. Het is ingewikkeld, Elizabeth. Het is mijn verhaal niet om te vertellen. Dat zul je aan Edward moeten vragen. Ik zuchtte. Dan kan ik het even goed aan een steen vragen. Die kan me nog meer antwoorden geven. Ze keek me aan met een vraag in haar ogen. Waarom intrigeert Bella je zo? Ik keek naar de grond en trok mijn schouders op. Ik weet het niet. Ik ben graag van alles op de hoogte. Dacht ik terwijl ik naar haar keek.

            “Zus! Esmée heeft pizza voor ons klaargemaakt.” De heerlijke geuren vanuit de keuken dreven tot bij ons. Alice trok me terug mee naar het huis. Waarschijnlijk blij dat ik geen vragen meer kon stellen.