I Think That I Love You © ( Niall Horan)

De dag dat alles veranderen zou....

Halowwwtjes!!!!!!!!!HIer is mijn beloofde hoofdstuk!!!!!!!!!!!! 

I hope you all like it<3<3

Morgen geen update. Sorry.

Heb eerst lang school en daarna ben ik bijna de hele dag weg:( :(.............................

Maar goed.

Ik geloof dat ik niet te lang moet gaan praten (:D)...........

Hier komt mijn hoofdstuk!! Schrijvend terwijl ik GTST aan het kijken!!!

Oke nu ga ik weer onzin uitkramen!!

Hier komt mijn hoofdstukje!!!!!

Xoxo Just_Me

--------------------------------------------------------------------------

1 week later.

Anns POV:

Morgen gaat Niall weg. 8 maanden. Ik denk niet dat onze relatie dat overleefd. Ik zal bijna nooit naar hem toe kunnen omdat ik school en karate heb.

Ik zal hard moeten trainen. Daardoor kan ik bijna nooit overvliegen. En als ik over kan vliegen dan is het maar voor 3 dagen en dan ook nog pas naar 4 maand ofzo. Dat is veel te lang. Ik kan geen 4 maand zonder Niall.

'Ann? Alles goed?' hoor ik Niall vragen. Ik was even vergeten dat hij ook nog in deze ruimte was.

'Eh ja hoor. Ik dacht alleen even na.' 

'Waarover dan?' 

'Over van alles. Over hoe erg ik je ga missen als je weg bent. En dat ik pas na 4 maanden je kan zien.' 

'Ik ga jou ook missen hoor. Maar je moet me een ding beloven.' 

'Wat dan?' vraag ik nieuwsgierig.

'Dat je me help met mijn koffers inpakken want dat wordt een grote rotzooi namelijk en dan heb ik straks niks mee.' zegt hij lachend.

'Alsof je in Amerika niks kan kopen aan kleding en zo.' 

'Dat wel. Maar ik gewoon mijn vriendinntje nog even bij me hebben.'  zegt hij lachend en geeft me een zoen.

'He. Als je je koffers nog ingepakt wilt hebben dan zal je nu toch moeten gaan helpen.' zeg ik terug ik me los maak van hem.

'Dat kan toch wel even wachten?' zegt hij met een grote grijns op zijn gezicht.

'Misschien. Gaan we vanavond nog iets doen met de rest?' vraag ik terwijl ik naar de keuken loop.

'Niet echt. De jongens hadden geen zin om morgen met koppijn wakker te worden en met koppijn in het vliegtuig te zitten. Daarom hadden we niks gepland en zijn we dus de heeeele avond met zijn tweeen...'  zegt hij dramatisch.

'Ach arme Niall. Zit hij de hele avond met mij opgescheept. Wat moet dat zwaar zijn voor hem.' antwoordt ik terwijl ik op zoek ga naar kopjes voor koffie.

'Ann. Laat die koffie. We gaan naar de Starbucks en daarna na het park.'

'Zeker weer met een vermomde clown naast me of niet?' zeg ik zuchtend. Ookal vermomt hij zich meestal de meeste fans herkennen hem toch. We kunnen bijna nooit normaal over straat zonder dat hij handtekeningen moet geven en op foto's moet gaan. Gelukkig wordt ik niet herkent op straat. Lang zal dat niet duren. Het is bekend dat wij wat hebben en overal duiken foto's van ons samen op. Hoe ze eraan komen weet ik niet maar wat ik wel weet is dat we amper privacy(? Ik schrijf het volgens mij heeelemaal fout maar toch. Ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.) Als ik bij de jongens het appartement uitloop staan er meestal allemaal fans omheen.  Ik ga meestal dan via de achteruitgang vermomt naar buiten toe. Ik wil niet weten hoe erg het moet zijn voor de jongens. Overal waar ze komen meteen allemaal fans om hun heen. Ik geloof dat ze het langzamerhand zat beginnen te worden om over te worden herkend.