I Think That I Love You © ( Niall Horan)

A Thousand Years

Hiiii there!!!

Om 18 uur gewoon de 6700 reads gehaald!!!!!

THANKS!!!!!!!!!!!!!

Maar ik ga maar eeens aan een hoofdstukie werken...

Het verhaal gaat langzaam tot zijn einde komen.. :(

Maar er komt zowizo een vervolg!!!!

MIjn eerste hoofdstuk heeft gewoon bijna 500 reads!!!

Zal het lukken om bij dit hoofdstuk 24 votes te hebben??

25 was toch iets te veel en het duurde me te lang want ik wou weer posten!!

Maar goed ik ga maar weer eens schrijven!!

Luf u

Xoxo

-----------------------------------------------------------

Anns POV:

Dit voelde zo goed. Zo vertrouwd.

Ik maak me voorzichtig los van zijn lippen.

Glimlachend kijk ik hem aan.

'Je hebt gelijk. Ik moet vertrouwen op je.' zeg ik zachtjes en zoen hem weer.

'We moeten gaan.' fluisterd Niall na een tijdje.

'Ga je mee? Dan kan je meer tijd met hun door brengen.' zeg ik terwijl ik opsta.

'Ik ga mee.' zegt hij zachtjes en slaat zijn arm om mijn middel.

Ik ga dichter tegen hem aan lopen en samen lopen we naar de kantine toe.

'He he. Eindelijk.' zucht Jakob. Ik zie hem naar mijn middel kijken. 

Naast me hoor ik Niall lachen.

Dat geluid verwarmt mijn hele lichaam.

Ik heb hem zo gemist.

'Ann? Ik denk dat je eerder naar buiten moet dan wij. Er staat nogal wat papz te wachten.

Ik knik en trek voor de zekerheid mijn capuchon over mijn hoofd heen.

Ik pak River op en pak Keano bij de hand.

Verbaasd kijken ze naar achter. 

'Gaat papa niet mee?' vraagt Keano 

'Papa moet wachten. Er wachten veel mensen buiten op papa.' zeg ik terwijl ik naar buiten wijs.

Ik neem een diepe hap lucht en stap naar buiten.

Meteen wordt ik verblind door flitsen.

'Ga toch weg.' roep ik als ik zie dat River en Keano bang worden.

Als ze zien dat niet een van de jongens er staat stopt het ineens.

'En bedankt.' snel loop ik door.

Ik heb dus geen zin in allemaal vragen ofzo. Straks herkennen ze me ook nog.

Ik haast me. Althans tot zover het gaat als je twee kinderen vast hebt. naar de Starbucks.

Hier zou ik op de rest wachten. Waarschijnlijk ging dat nog wel even duren.

Ik bestel wat en ga dan ergens zitten.

Na een tijdje gaat mijn telefoon.

'Ann waar ben je?'hoor ik Niall vragen.

'Ik ben bij de Starbucks. En hoe kom je ooit aan mijn nummer?' roep ik. Oeps net iets te hard want iedereen kijkt me aan.