Dönüş//AyBer

başlangıç

Sıcaktan dolayı saç telleri alnına yapışan kız iç çekerken merdivenleri hızlı bir şekilde indi. Valizini çekeleye çekeleye otobüsün yanından geçmeyi başardıktan sonra derin bir nefes verdi. Ardından durup soluklandı. Etrafındaki lüzumsuz kalabalığa aldırış etmeyip bakındı öylece.  Ne kadar güzel bir gün ne kadar da güzel bir havaydı. Daha bir yıl olmamıştı ama çok özlemişti çok. Etrafta koşuşturanlara baktı. Gülümsedi...Satıcılar, aileler, aheste aheste valiz iteleyenler..

Ayağına düşen ağırlıkla yüzünü buruşturdu. Valizi aşırı dolu olduğu için canı çok yanmıştı. Kimi kandırıyordu ki ? Hiçbir şey güzel değildi. Otobüs aşırı kalabalıktı ve insan kalabalığı, gürültüsü, sıcak hava.... az daha boğuluyordu. Ama yine de burayı tüm kalabalığına, tüm olumsuzluklarına rağmen özlediğini fark etti. Sonuçta doğduğu, büyüdüğü yerdi. 

Düşüncelere dalmışken titrediğini fark edince elini cebine attı. Annesi arıyordu. "Eyvah" dedi, meşgule atarak. "Bir öğrense!" Hiç kimseden korkmazdı ama Şengül, o gözlerini belerttiği an Aybike ismini bile unutuyordu.

 "Anne şu an dersteyim müsait değilim." Yazdı hemen. Her zaman yaptığı gibi. Eğer ailesi okumaya gittiği Ankara'dan ani bir kararla döndüğünü duysaydı ne yapacaklarını şaşırırdı. Ve Aybike uğraşmak istemiyordu. Zaten o kadar uzağa rest çekerek gitmişti. Az dil döküp yalakalık yapmamıştı. Üstelik abisi de yanardı, onaylamamasına rağmen az destek olmamıştı kardeşine. Şimdi dönerse, "hani hayallerin?" derdiler. Hayalleri vardı elbet. Ama onun istekleri başkaydı. Bunu geç anlamıştı. Oraya bir insanın peşinden gitmişti ama yanlış bir şey yaptığını anlaması bir döneminin boşa geçmesine sebep olmuştu. Pişmandı gittiği için. Ama kimsenin bilmesine gerek yoktu.

Bu sefer elinde olan telefon titrerken "Off anne! Açıklama yaptım ya!" diye söylendi oflayarak. Arayanın kuzeni Asiye olduğunu anlayınca tuttuğu nefesi verip gülümsedi. 

 "Nerede kaldın ?" Asiyenin sesi endişeli geliyordu.

Aybike büyük ihtimalle daha bir şeyler sayacak olan kızın konuşmasına fırsat vermedi. 

"Sakin ol.. ancak vardım. Şimdi metroya bineceğim."

"Tamam dikkat et." Valizi tekrar tuttuktan sonra çekelemeye başladı.

Onu bir yıl bile olmadan mıknatıs gibi geri çeken bu şehir umarım eskisi gibi ağır gelmezdi. Aynı şeyleri yaşamazdı... "Yeniden." Dedi hızla ilerlerken.

Merhabalar. Farklı bir kurgu ile karşınızdayım. Karakterlerimiz diziden farklı olarak lisede tanışmıyorlar. Kadirlerin ebeveynleri hala yaşıyor yani herkes kendi lisesinden mezun olmuş. Üniversitedeler. Ve Aybike'nin gittiği yerden dayanamayıp geri dönmesiyle hikayemiz başlıyor. İlk bölümde görüşmek üzeree