Bunları söylerken kadının gözleri sabitti ve en ufak bir kıpırtı göstermiyorlardı. Olanların karşısında kalbi korku ve dehşetten deli gibi atıyor, dili tutulduğundan söyleyecek söz bulamıyordu. Felç geçiriyordu adeta ve ne olursa olsun kabullenmek düşüyordu ona.
Gözlerini kadınınkileri ile birleştirdi ve o gözlerin yavaşça karanlık bir havuza dönmesini izledi, koyu renkli, içinde hastalıklı ruhların yüzdüğü zehir dolu bir havuza. Kendini bir anda o havuzun kenarında buldu, gördüğünde insanın içini daraltan, şeytansı kötülüğün ve sonsuz ölümün içinde yüzen o ruhlar, yeryüzünde tanımlaması en zor olan şeylerdi, çünkü onlar bu dünyaya ait değillerdi. O da artık bu dünyada değildi. Bir anda ayakları yerden kesildi, tanrısal bir güç adeta onu yakasından tutup yukarı çekiyordu, yükseldi ve havuzun ortasında durdu. Kalın ve sinsi bir kahkaha duydu ve ondan sonra düşüşü hissetti, çığlık atarak...
Meslektaşları onu cesetler arasında bulduklarında ölü bir kadına sıkıca sarılmış, anlamsız kelimeler sayıklıyordu, hiç kimse ne dediğini bilmiyordu. İnsanlar onu ayırmak için yanına yaklaşmadı çünkü korkuyorlardı ve biliyorlardı ki o artık uzun zamandır hayalini kurduğu ölümün kollarındaydı.
