Gittikçe dahada sesizleşti içimdeki.(43)
Bu fırtınalar artık isyan bile etmiyor.
Oysa hep kazanmıştı içinde tutsak.
Ettiği unutturamadığı bütün acıları.
Ne varsa aldı senden çoğu azı yoktu.
Ne diye gittin benden özlemin çok acı.
Ulaşamaz sana özlemimin feryadı.
Özleminin acısı sesizliğin acısından.
Bile daha zor tarif edilemez bir acı.
Bir anda çıktın karşıma.(44)
Hiç beklemediğim bir anda.
Öyle güzel geldin ki anlatamam.
Varlığın iyi hissettiriyordu beni.
Söz vermiştin bana hatırlıyor musun.
Benim yanımda olacağına.
Beni bırakmayacağına.
Ama arkana bakmadan çekip gittin.
Şimdi sadece rüyalarımda.
Düşlerimde anıyorum seni.
Özlüyorum beraber geçirdiğimiz günleri.
Yokluğun derbeder ettti beni.
Yıkıldım adeta rüzgardan yıkılan ağaç gibi
Biliyor musun sevgilim.(45)
Yanlızlık kör bir kurşunla vuruyor beni.
Söylesene kaç kez daha ölmeliyim.
Sensiz bu şehrin dar sokaklarında.
Ararken seni yürüdüğümüz kaldırımlarda.
Bana ilk kez gülümsediğin o yollarda.
Papatyaların boyunu bükük.
Ağaçların yaprakları çoktan terk etmişti.
Senin beni terk ettiğin gibi.
Beni terk etmeyen bir hüzün kaldı.
Birde rüyalarımda ki güzel gözlerin.
Sesinden artık adımı duymak istiyorum.
Sen konuşurken yüzünü seyretmeliyim.
Utanınca gözlerini kaçırmanı özledim
Gel artık bu kadar hasret yeter.
Bu gönülü alıştıramadım yokluğuna.(46)
Bu son baharda düşen yapraklar.
Tıpkı senin gittiğin gibi onlarda terk
Ediyordu ağacı bir bir dökülüyordu yere.
Hatırlıyor musun sevgilim hani bir
Eylül sabahı heyecanla yanına gelmiştim.
Terleyen avuçlarımı kurutmaya çalışırken.
Ben göz göze gelmiştik seninle.
Şimdi yine avuçlarım bir eylül sabahı.
Gibi ıslak ama bu sefer heyacandan değil.
Avuçlarıma dökülen göz yaşlarımdan.
Özür dilerim senden sevgilim seni bu
Eylül'de unutamadım.
Hasretliğin zor geldi sevdiğim.(47)
Şimdi anladım meğer bütün şehri.
Sen aydınlatıyormuşsun sevdiğim.
Artık gündüzler bile karanlık sen yokken.
Ağaçlarda sararmadık yaprak kalmadı.
Bizim köşedeki sok lambasıda sönmüş.
Sen gittiğinden beri yanmıyor.
Sensizliğe büründü tüm şehir.
Gelde aydınlat bu şehrimi.
Hasretim zaman geçirmeye.(48)
Göz bebeklerinin çukurunda
Yokluğunda yaramı sual ettim sokaklara.
Simanı gören de yok.
Ne aşkından kat ettiğim çaresizlik yollarını
Ne de yorgun düşen ruhumu sezen.
Bilemem seyyah oldum da .
Gezdim , kaç şehrin sokağında
Seni bulma umuduyla içimde.
