Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
doğum günün kutlu olsun güzelim @/yazecratekil
Antalya - Dolunay Malikânesi
Bugün Serkan'ın doğum günüydü, bugün Yaz'ın doğum günüydü ve bugün Hira'nın doğum günüydü.
Dolunay Ailesi'nin evinde büyük bir kargaşa vardı. Çünkü sabahtan beri Serkan kayıptı! Herkes zaten Hira'dan dolayı huzursuz ve oldukça üzgündü ayrıca Yaz'ı hâlâ ait olduğu yere getirememişlerdi. Hatta Yaz ne abiler ile ne ablası ile ne de küçük kardeşleri ile tanışmamıştı. Serkan ile arada bir görüşüyorlardı. Onlar ile tanışmak istemediğinden değil fakat uygun zaman bulamadığı için tanışamamıştı. Herkes o kadar yoğundu ki aralarına yeni katılan Küçük Barış'a bile beklenilen ilgi verilememişti.
En sonunda Serkan ortalıkta bulunamayınca ailenin en büyük çocuğu ve kardeşleri çareyi Yaz'ın yanına gitmekte bulmuştu. Şimdi arabaya binmiş yurda doğru gidiyorlardı. Fakat durum yurtta da aynıydı, Yaz da yoktu.
Dolunay Ailesi bir ordu edasıyla yetimhaneye geldiğinde Yaz' ı sormuştu. Görevlilerin Yaz'dan haberleri olmadığı için en yakın arkadaşı Kalben'i çağırmışlardı.
Kalben geldiğinde gördüğü kalabalıkla ağzını açmış ve arkadaşının ailesinin yanına gitmişti. "Sorun nedir?"
Evin en büyük çocuğu ,yani Ceyhun, bir adım öne çıkarak; "Serkan'ı bulamıyoruz ve Yaz da yokmuş. Onlardan haberin var mı?" Kalben bir süre düşünüp; "Yaz'ın nerede olduğunu biliyorum ama Serkan'ın nerede olduğuyla ilgili bir bilgim yok." Ceyhun'dan sonraki en büyük ağabey Kaan bu sefer kaşlarını çatmış; "Madem Yaz'ın nerede olduğunu biliyorsun yurda neden söylemedin?! İnsanları telaşa sokuyorsun!" Kalben ona bağırılmasından nefret ettiği için kaşlarını çatmış ve sinirlenmişti. "Söylemediğimi nereden biliyorsun?! Söyledim bir kere!" Görkem Bey yüzünü sıvazlamış ve bahçede bulunan banklardan birine oturmuştu.
Kalben sıkıntıyla nefes verip; "Açıkçası Yaz'ın nerede olduğunu da bilmiyorum. Ama tahmin ettiğim bir yer var, muhtemelen oradadır yani pek stres yapmayın." Dedikten sonra kinaye ve sitem ile, "Ah, tabii! Siz Yaz için gelmemiştiniz zaten değil mi? Kusura bakmayın unutmuşum." Kaan, Kalben'in önünde durup parmağını tehditkâr bir şekilde sallamış "Ne saçmalıyorsun bilmiyorum ama biraz daha konuşursan elimden bir kaza çıkacak. Demedi, deme." Kalben alayla sırıtıp elini havaya doğru sallamıştı.
"Kalben!" Kalben, kendi adıyla ona seslenildiğini duyunca bedenini sesin geldiği yöne çevirmişti. Sesin sahibi Yaz'dı. Kendi yaşlarında bir çocuğun elini tutmuş ve Kalben'e doğru geliyordu. Diğerlerini fark etmemişti.
Yaz, Kalben'in yanına vardığında hâlâ elini tuttuğu çocuğu işaret ederek; "Bak, bu Ediz. Hani bahsetmiştim ya!" Yaz'ın sesi heyecanlı çıkıyordu ama çok değil, biraz önce ağladığı kızaran burnu ve gözleri sayesinde belli oluyordu. Ediz de gülümseyip Kalben'e elini uzatmıştı. Kısaca tanışmışlardı. Yaz ailesinin burada olduğunu yeni fark ediyordu.
Şaşkınca; "Siz burada mıydınız? Ne için geldiniz?" Sorduğu soru üzerine Yaz'dan iki yaş küçük olan erkek kardeşi Eymen, Yaz'a bakarak; "Serkan Abi'm kayıp. Biz de düşündük ki belki senin yanındadır. Ama öyle değilmiş." Yaz, Eymen'in sesindeki endişeyi sezmişti. Ve içine korku yayılmıştı. "Ne demek 'Serkan yok'?" Görkem Bey bütün çocuklarına ayrı ayrı düşkündü, onların saçının teline bir zarar gelse bile çıldırıyordu. Kardeşler ilk defa Yaz'ı inceleme fırsatını yakalamıştı. Hastanedeyken de oradaydı fakat o an hiç kimsenin aklı Yaz'da değildi. Gerçi şuanda da kötü bir durumdalardı ama...
Ceyhun, Yaz'ı biraz inceledikten sonra korku ve endişe içinde arkasını dönmüş ve bir an önce buradan ayrılmanın bir yolunu düşünmeye başlamıştı. O sırada babasıyla konuşan Yaz'ı görmesiyle kimsenin dikkatini çekmeden hızlıca yetimhanenin bahçesinden çıkmış ve birkaç sokak uzaklaşmıştı. Tabii uzaklaşırken ailesini merakta bırakmamak adına Eymen'e mesaj atmayı unutmamıştı.
Şokun etkisi Ceyhun'u ezip geçerken böyle bir şeyin nasıl olabileceğinin mantıksızlığı başının ağrımasına yol açmıştı.
Şakaklarını ovarken bu karmaşıklığın içinde Yaz'dan nasıl uzak duracağını düşünüyordu.
Yaz Ecra'dan
Parka gitmiş ve kendi kendime biraz takılmıştım. Gitmeye karar verdiğimde çimlerin üstünden kalkıp arkamı temizlemiş ve saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırmıştım.
Yetimhaneye varmama az kalmıştı ki birkaç adım uzağımda duran Ediz'i görmemle gülümseyip yanına gittim. Ediz, yakınlarda olan başka bir yetimhanede kalıyordu. Ediz'le iki-üç gün önce yine kendi kendime dolaşırken tanışmıştım.
Sohbet ederken benim kaldığım yetimhaneye gitmeyi teklif ettim. Kalben ile tanıştıracaktım, iyi anlaşacaklarına dair şüphem yoktu.
Yetimhaneye vardığımda Ediz'in elini tutup Kalben'in yanına götürdüm. İkisini tanıştırırken diğerlerini yeni fark ediyordum.
Serkan'ın kaybolduğunu duyduğumda endişelenmiştim fakat bir süre düşündükten sonra nerede olduğunu bildiğimi düşündüm. Geçen sefer buluştuğumuzda Serkan bana bir kelime oyunu oynamıştı. Aslında ne olduğunu direkt de söyleyebilirdi ama ben şifreli olmasını istemiştim.
Ediz'i Kalben'in yanına bırakıp kaldığım odaya gittim. Serkan'ın verdiği şifreyi yazdığım kağıt parçasını buldum ve biraz üstünde çalıştıktan sonra ne demek istediğini tam anlamıyla anlamıştım.
,,
bir aydır bölüm atmamışım kitabı unutmama az kalmış yani...yine şuraya karakterlerimizi bırakayııım 💗.
Ceyhun;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
gerçek ismi: Nils Kuesel
Kaan;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
