They just treat each other casually. She greets him coldly, and he is treating her the same. She just wanted him to find his purpose in life so she did whatever it takes to tame him again. As his terror professor this time, will she be able to succe...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Tasha's PoV
Kagaya ng sinabi ni Gerard, he stayed. Inalagaan niya ko buong araw hanggang sa makatulog ako. Sana nga totoo na yung sinabi ni Gerard... sana nga nakikita na niya yung future na gusto kong maabot niya sa pagsisikap.
The next morning he woke me up with a kiss on my forehead bago siya nagpaalam para umalis at pumasok daw sa eskwelahan. I don't want to doubt him pero kasi sinabi na niya to dati. All I wish is everything's for real now.
Nagpapahinga lang ako sa ospital when lunch came and someone came rushing to my bed
"Mama!!!"
"Baby, don't run tsk"
"Yang anak mo napakakulit sabi ko bawal sa ospital kaso nagwawala sa bahay dzai!"
"Nica pasensiya na ah?"
"Ano ka ba? No worries"
"Baby Ian what did mommy tell you? Di ba dapat makinig lang kay tita Nica?"
"But mommy! You're hurt!"
"I'm not hurt baby. Mommy's okay"
"Really mommy?"
"Yes baby. Don't hug mommy for now. Baka mahawa ka sa lagnat ko"
"Okay mommy but I'll stay here!"
"Ian, kids aren't allowed to stay long sa hospital"
"But mommy ☹️"
"Gurl?"
"Oh? Nica bakit?" Lumapit siya saken sabay bulong
"Nagkita na ba kayo ng papa ni Ian?"
Napabuntong hininga ako sa sinabi niya before I nodded
"Ilang linggo na rin"
"Have you opened up about Ian?"
"Hindi pa... kasi lately lang kami nagkaayos. Actually kahapon lang. I don't even know how I'd say this to him"
Bago ko iniwan si Gerard after graduation, we celebrated together. We spent the whole day together with lots of fun. We stayed in the hotel at dun ko binigay yung sarili ko sa kanya. Hindi ko din naman inaasahan na magbubunga yung gabing yun. Ang alam ko lang gusto ko maramdaman niya kung gano ko siya kamahal that night. And now we're here. 3 years old na si Ian. Ian Sylvester Orteza.
"Gurl baka maghanap na ng papa yung bata. He's growing up faster than we thought. Nakakadugo na ng utak english niya dzai kahit keri ko need ko ng tagalog break"
Eto si Nica... I met her after I came back to the Philippines. Kapitbahay ko siya sa apartment. We got close, dahil sa anak ko and eventually we became friends. Magaan ang loob ko sa kanya pati ang anak ko. Siya katulong ko sa pag-aalaga kay Ian kasi night shift ang trabaho niya sa call center.
"Hindi ko kasi alam kung kelan yung tamang tyempo. He's just starting to get back on track"
"Yung papa ni Ian?"
"Yes. Baka pag sinabi ko yung tungkol kay Ian mawala na naman siya sa focus. Ayoko nun Nica"
"But he deserves to know, right?"
"Yes... pero hahanap muna ako ng tyempo"
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
