Aşkın yanındaki velede karşın yüzünü buruşturup önüne döndü. Nefret ediyordu çocuklardan. Seslerine bile tahammülü yoktu.
İzlenildiğinden bir haber oturdukları bankta biraz kıpırdanmaya başladı. Sonradan gelmesine rağmen yanındaki çocuk gitsin diye olay çıkartacaktı. Küçük çaplı bir olay.
"Bilir misin evlat?"
"Neyi?"
Üzerindeki şortun üstüne elini koydu. Diğer eliyle hâlâ bastonunu tutuyordu. Deniz hemen diplerindeydi ve Aşkın o kadar yürüdükten sonra yalnız başına dinlenmek istiyordu. Zerre vicdan azabı çekmeden başladı anlatmaya. Daha öncekilere yaptığı gibi büyük bir soğukkanlılıkla anlattı.
"Bu deniz var ya?"
Gözündeki kapkara gözlükle karşısını işaret etti. Yanındaki çocuğunun onaylayan mırıltılarını duyunca dudağının kenarı hafif kıvrılmıştı.
"Bir efsaneye göre bu denizde üç çocuk cesedi bulunmuş..." demesine kalmadan yanındaki çocuğa kal gelmişti.
Elindeki dondurmayı yalarken dibinde oturan ablası yaşındaki kızın konuşması, seri bir şekilde öksürmeye başlamasına neden oldu. Yedi yaşlarındaki çocuk öksürüp bir yandan da ayağa kalktı. Arkasına bile bakmadan kaçtığı okulun yolunu tuttu. Bir daha okulu asmamaya ise içinden yeminler etmişti.
"E bu çok kolay oldu ama!"
Aşkın sitemle konuşup arkasına yaslandı ve temiz havayı içine çekti. Sevmiyordu insanları, sevmiyordu canlıları.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
