Pembe ❦ Texting

🌹Pembe -16-

'Neredesin kız sen sabahtan beri? Herkes üstünü giyiniyor sen de ders mi çalışıyorsun? Söz var bugün git üstünü giyin sonra da yardıma gel ayrıca Eliz ütüden anlamıyor benim kıyafetimi de ütüle.'

Annemin yanına gittiğimde onu mutfakta bulaşıkları yıkarken bulmuştum. Eliz hanım saçlarını kıvrıştırmaktan ona yardım etmemişti herhalde. Geldiğim anda da annem zaten hemen bağırmıştı. Gerçi haklıydı kadın çünkü bir kaç saat sonra söz başlayacaktı ama ben hala hazır bile değildim. 

'Anne aslında ben sana bir şey söyleyecektim.'

Kalbim bunun ardından heyecandan güm güm çarparken annem ise dediğim şeyle ellerini kurulayıp bana döndü.

'Ne oldu? Yoksa kötü bir şey mi var çocuğum? Merakta bırakma beni.'

Annem sandalyeye otururken ne olur ne olmaz sevinçten kalpten gider diye bir sürahi su ve bardağı masaya bırakıp öyle oturmuştum. Annem ise bununla daha da çok panik olmuştu.

'Kız yoksa kalbime indirmeye mi çalışıyorsun? Aklımdan teori kurdurtma da söyle bana ne oldu?'

'Ya sakin olsana anne kötü bir şey değil. Hatta hayırlı bir haber.'

'Hayırlı mı yoksa düşündüğüm şey mi?'

Annem heyecandan yerinde duramazken ben ise bu haline gülmeden edemiyordum. Kadın daha ben söylemeden kalp krizi geçirecekti ya! Ona bir bardak su verip içirdikten sonra derin bir nefes alıp devam ettim.

'Sanırım el birliğiyle başardınız. Hiranın abisi var ya hani. Yekta. Beni istemeye gelmek istiyor ben de olur dedim. Babam eve döndüğünde gelecekler.'

Annem dediklerimden sonra dona kalırken kadın yüzüme tepkisiz üstelikte sessizce bakınca korkmadım değildi. Kalp krizi geçiriyor zannetmiştim bir anda. Hızla ayaklandım ama o birden ağlamaya başladı.

'Anne duygu değişimlerin beni korkutuyor iyi misin acaba?'

Söylediğimden sonra odaya kıvırcık saçlı Elizimiz de girerken kız annemi ağlarken görünce o da ne olduğunu merak etmişti. Ayrıca bir dakika annemin şuan bu haber üzerine oynaması halay çekmesi gerekiyordu ama ya? Ağlaması değil. Şaşırmıştım resmen.

'Kız abla anneme ne dedin yine? Niye ağlıyor bu kadın? Ne oldu ya? Ben ne kaçırdım?'

Eliz anneme yaklaşınca annem ona sarılıp ağlamaya başladı bu sefer. Bu durum gerçekten beklediğimin dışına çıkıyordu. Derin bir nefes aldım.

'Ne olacak Eliz? İstediğiniz oldu. Yekta beni istemeye gelecek annem de ağlıyor mutluluktan herhalde.'

'NE? SEN CİDDİ MİSİN ABLA?'

Eliz ağlayan annemi bırakırken ondan bağımsız oynamaya başladı. Sanki beni değil de onu istemeye geliyorlar hareketlere bak.

'Ablan evden gidiyor sen de oynuyor musun? Zaten çok az vakit geçirdik kızımla onda da doğru dürüst konuşamadık bile kavga etmekten. Şimdi de çocuğum gidiyor. Ben ağlamayayım da kim ağlasın?'

Annem dolu gözlerle bana bakarken ben ise anlayamıyordum. Bu kadın ben evleneyim diye kırk takla atmıyor muydu? İstediği olunca da şimdi neden karalar bağlıyordu ki? Gerçi biraz haklı olabilirdi çünkü aile içi bağımız şu son bir yılda iyi olur gibi olmuştu ama yine de eninde sonunda gidecektim o yüzden bu duyguya hazırlıklı olması gerekti. Onun ağlamasına en son dayanamayınca gittim sıkıca sarıldım. Annem de bununla yatışır gibi olmuştu ve bende o yatışınca ondan ayrıldım.

Eliz de duygulanmıştı o da hemen üstüme atlayıp sarılmıştı. Açıkçası ben bu kadar duygusal bir ortam beklemiyordum gitmeden ağlayacaktım resmen.