Pembe ❦ Texting

🌹Pembe -24-

Herkese merhaba, uzun bir süre buralarda olamadım o yüzden pembeyle de ilgilenemedim ama ben yokken o kadar çok okunma olmuş ki duygulandım gerçekten. 10k olmuşuz :') duygusal bir anneyim şuan ve çok teşekkür ederim✨ bu güzel haber sebebiyle 10k'ya özel bölüm atayım dedim. Umarım keyifle okursunuz.🌻💗

-

Hayatımda her şey çok hızlı ilerliyor gibi hissediyordum. Hiç beklemediğim şeyler oluyor ve bunun güzel bir rüyadan ibaret olmamasını diliyordum. Biz yarından sonraki gün şaka gibi ama Yektayla sözleniyorduk.

Gerçekten bu sefer ama ve kimsenin de itirazı yok artık. Annelerimizin bile. Nasıl olduğunu bende anlamadım ama Yekta gerçekten dediğini yapmış bu işi halletmişti. Hatta bir haftadır bu ikisi neredeyse kanka gibi olmuşlardı. Bu inatın kırılmasını sağlayan da Yekta'nın annesine Ayliz'in ses kaydını dinletmesi ve ertesi gün annemi arayıp özür dilemesiyle devam etmişti. E annem de özür dileyince bu iki inat kadın barışmışlar ve önümüzdeki engeller ortadan kalkmıştı. Mutluyduk mutlu olmasına ama sürekli ikisi telefonda konuşunca bir daralma gelmiyor değildi tabi hele ki hoparlöre alarak bağıra çağıra hep aynı konuyu konuşurken.

"Ay valla dünürüm o yılan sıfatlı kızdan bekliyordum ben bu hareketi zaten."

"Evet dünürüm sana atmıştım demi ses kaydını ne sinsi bir kızmış ayol valla sana da gelinimede haksızlık ettim yahu. Çiçek gibi kız dururken o sinsiyi oğluma alacaktım az daha düşündükçe üzülüyorum."

"Üzülme dünürüm hatanın neresinden dönersen kârdır hem biz söz alışverişine de çıkmadık. Bugün çıksak iyi olurdu değil mi?"

"Evet iyi olur hem gelinime de kendimi affettirmem lazım. Ne zaman müsait olursunuz gelip alalım sizi."

"Yok dünürüm biz geliriz kendimiz. Zahmet vermeyelim şimdi."

"Aa olur mu Hasret tabi ki sizi alacağız zahmeti falan mı kaldı aile olacağız biz yakında. Alınırım vallahi."

"Sen şimdi bu kadar ısrar edersen ben nasıl reddedeyim Rüveydacığım, olur o zaman biz saat bir iki gibi hazır oluruz. Siz de acele etmeyin olur mu?"

"Tamam hadi görüşürüz o zaman dünürüm."

"Görüşürüz."

Annem telefonu kapatıp yanıma gelirken bende yeni uyandığım için kahvaltı etmeye çalışıyordum mutfakta. Annem masaya oturdu ve gülümseyerek bana baktı.

"Bugün söz alışverişine çıkacağız beraber. Çok heyecanlıyım kız. Resmen seni evlendiriyoruz şaka gibi."

Annem ağlamaklı olunca elimi ellerinin üzerine koydum. Bu aralar iyice duygusallaşmıştı. Annelik içgüdüleri peşini bırakmıyor gibiydi.

"Daha dur evlendiğimiz yok ki alt tarafı bir söz bu. Hem okulum var benim dersler de yüzyüze oldu artık 2.sınıfta İzmire gitmem gerekecek okul için."

"Doğru ya unuttum ben onu e ne yapacağız?"

"Bilmiyorum ki ama evlenmek için uygun değil şuan ortam sadece nişan falan yapabiliriz. Bunu Yektayla konuşmam gerekecek anne."

Annem dediklerimi onaylarken ben de uzun süredir bu konuyu düşünüyordum. Okulumu ve en önemlisi Yekta'yı. Onu bırakıp İzmir'e gitmek istemiyordum ama başka çarem yoktu. Birazcık özlem çeksek ikimize de bir şey olmazdı. Zaten buna alışmıştık biz çünkü üç aya yaklaşmıştı bu ayrılık. Onu gerçekten çok özlemiştim. Bir gün daha bekleyecek olmak sanki bir yılmış gibi hissettiriyordu. Çok kötüydü.