" savaşacagız "dedi sibay " hemde zorlu savaşacagız. Talih bizden yanadır
Hangi talih, adam çölleri aştı ,üzerimize geliyor .
Gelecegi varsa görecegide vardır.
"Neye güvenip konusuyosun hay sibay "
Önce size sonra askerimize. Bir kere osmanlı ordusu çölü gecerken iyice yorulmuş bitap düşmüstür. Biz ise taptazeyiz. Ordumuz dinlenmistir. Frenklerden sağladıgımız toplarda var. Ben o toplara çok güveniyorum tumanbay toplarımızın sayesinde büyük bir zafer kazanacağımıza inanıyorum.
"Peki savaşı nerde kabul edelim ? "
" Ridaniye'de. Ridaniye bizim icin bicilmiş kaftandır. El mukattam dağından nil ırmağına kader cephe tutarız. Cevremize derin hendekler kazarız. Bu müthiş cepheyi osmanlı oglu aşamaz. Aşsalar bile, okadar zayiat verirlerki artık savaşa devam edemezler. Bu durumda geldiklerinden beter dönerler."
Anlatılırken plan cok mükemmel görünüyordu ama acaba anlatıldığı gibi mükemmel isleyecek miydi? Tumanbayın bu konuda tereddütleri vardı.
Fakat eldeki tek plan buydu. Kabul etti.
Elli bin askerle ridaniye' ye gitti. El mukkattam dağının etegine ordugahını kurdu. Önüne derin ve genis cukurlar kazdırmaya başladı.
Arkalarında koca dağ önlerinde geniş cukurlar. Kısa zamanda öylesine güclü bir savunma hattı meydana gelmistiki , savaşı kazanabileceğine tumanbay da inanmaya başlamıstı.
Yavuz padisahın casusları, kölemen ordusundaki her hareketi gözetliyor , padisaha ulaştırıyorlardı.
Tumanbay sırtını dağa verdiğini , top temin ettigini, önüne derin çukurlar açtıgınıda hemen ulaştırdılar .
Tumanbay akıllıca davranır dedi Yavuz padişah, çevresindekilere ;" ancak bilmezki dağlar aşılabilir , çukurlar gecilebilir. Memleketi bunlarla koruyamasınız ."
Haritayı açtı:
Hendekler kazıldığına göre cepheden taarruz edemeyiz. Başarsak bile çok cana mal olur. Memlük ordusunun solundaki nil ırmağına gecmek ve kanatlarına yüklenmek belki mümkün ,fakat çok fakit alır. Üstelik nil üstüne bir köprü inşa etmek lazım gelir. "
Parmağını el-mukattam dağının üstüne bastı: "Buradan " dedi kararlı bir sesle " bu dagın arkasını dolanıp , kölemenleri sağdan ve arkadan vuracagız. Böylece toplarını kullanmaya da fırsat bulamayacaklar."
Dağ sarp kayalık. Aşmak zordur.
"Çaresini buluruz. Bir de aştık mı , tumanbay için kaçmaktan başka çare kalmaz. Dağdan gelmemizi beklemezler. Bu bakımdan gavil avlanacaklardır. Bizde en az zayi atla savaşı kazanmıs olacagız. İlk hedef ridaniye . hazırlanın gidiyoruz. Cenab-ı hak yardımcımız olsun.
Aminnn!
Dışarı cıktıklarında orhan bey çoçuklar gibi ağlıyordu. Sebebini soran sarıoğlana:
"Sevincten" dedi "Cenab-ı hak bize böyle bir dahi-i azamı sultanı ihsan etmiş. Ama biz kıymetini bilmiyoruz."
Hemen ertesi gün ilk hedefe yürüdüler...
İki ordu ridaniye de karşı karşıya geldi...
Yavuz padişah tumanbayi gafil avlamak istiyordu. Ancak bunu yapabilirse fazla kan akmasını önleyebilirdi...
Bu bakımdan ordusunu alışagelmiş savaş düzeninin dışında yerlestirdi.
Merkezi kendisinin yönetmesi gererkirken veziriazam sinan paşanın idaresine verdi.
Sağ cenah komutanlığına ise anadolu beylerbeyi mustafa paşayı, sol cenah komutanlığına ise rumeli beylerbeyi kücük sinan paşayı getirdi.
Kendisi adiliyye' ye doğru yürür gibi bir manevra yaptıktan sonra el mukattam dağına yöneldi. Kölemen ordusunu arkadan vuracaktı.
Kuşluk vakti hafif top ateşiyle başladı...
Hatlar birbirini yoklarken, yavuz padisahım planını uygulamaya gectı. Dagın dolandı ve planladiğı gibi arkadan hücuma kalktı.
Tumanbay neye uğradığını şaşırmıstı. Kölemen ordusu bu beklenmedik saldırı karşısında bozgun alametleri gösteriyordu.
Tumanbay yavuz padisahın dolanabileceğine ihtimal vermediği içim, beylerinin ihanetine uğradığını düşünüyor, tepinerek bağırıyordu:
" ihanete uğradım beni sattıniz !"
İhanete uğradığını düşündüğu icin deliye dönmüstü. Kimseyi dinlemiyor konuşmak isteyeni haşlıyor ,hakaret yağdırıyordu.
Biraz sakinlestiğinde kılıcı cekti:
"Padişahı öldürebilirsek bozgunu önleyeleriz. Beni takip edin! "
Padişahın merkezi yönettiğinden öylesine emindiki,araştırma gereği duymadan emrindeki zırhlı kuvvetlerle, sinan paşanın yönettiği merkeze yöneldi:
" Allah aşkına şunları tepeleyelim arslanlarım!" diye bağırıyor ,atını şaha kaldırmış zırhlılara saldırıyordu.
Bir mızrak darbesiyle atı vuruldu,yere düştü...
Bir kölemen askeri çığlık çığlıga bağırdı:
Padişahı devirdim yetişin!!
Sinan paşayı padişah sanmıstı. Çığlığina kostular. Sinan paşanın çevresini yüzlerce asker zırhlı askerle sarıldı.
Buna rağmen mücadeleyi bırakmadı. Ölümüne kılıç sallıyor,tekbir alarak saldırıyor, düşmanını saşırttiktan sonra vuruyordu.
İyi bir silahsördü. Fakat çevresindeki demir yığınını kılıçla bitirmek mümkün değildi. Çok yerinden yaralanmış sürekli kan kaybetmeye , kan kaybettikce halsiz düşmeye başlamıştı.
Gözleri kararıyor, fakat kılıcını bırakmıyordu. Bir askerden son darbeyide aldı. Kılıc boynuna gelmis, boynu yarı yarıya kesilmisti. Dizleri büküldü.
"ALLAH" dedi ve boylu boyunca yere uzandı.
Son darbeyi indiren kölemen askeri mutlu bir kahkahadan sonra haykırdı.
Padişahı öldürdüm!.. Padişahı öldürdüm!..
Osmanlı ordusunun merkezi komutansız kalmıstı...
Bir süre sonra karışıklık baş gösterdi.
İhtiyat kuvvetlerinin başında bekleyen sipahi ağası bali ağa, tam zamanında durumu fark etti. Merkezin karışması demek, komutanın sehit olması demektir. Sinan kaybedilmisti. Fakat ağlayacak zaman değildi. Merkezi kurtaracak zamandı. Komutayı almalıydı.
"Haydaaa!" diye kükredi, askerleriyle birlikte merkezin yardımına koştu.
Komutayı aldı. Merkezi yeniden derleyip toparladı ve tumanbayın zırhlılarınım üstüne aslanlar gibi atıldı.
Tumanbay , merkeze kumanda edenin padışah olmadiğinı , arkasında sultan sancağın acıldığıni öğrendi. Yavuz padisah dehasını bi kere daha konusturmuş kölemenler bir kere daha davayı kaybetmislerdi.
Bıraksalar yalın kılıc saldıracak ölene kadar vuruşacaktı. Fakat bırakmadılar. Onu çekilmeye zorladılar. Kendisine güvenenleri düşünmeli ve sağ kalmalıydı.
Geri çekildi. Hersey bütünüyle bitmeden savaş alanıni terk etti...
Başsız kalan kölemenler, bütün ağırlıklarını bırakarak kactılar, kölemem karargahı ve topları bütünüyle osmanlıya gecmisti.
Ridaniye savaşı akşama doğru bitmişti...
