Only You Know How I Feel❄🍂

491 114 122
                                    

Taehyung pov

ගෙදර ආපු මම දැක්කේ චුට්ටව තුරුල් කරන් ඉන්න jisoo ව ඉක්මනට එයාලට එකතු වෙන්න ඕනේ නිසා මම ඉක්මනට wash එකක් දාගන්න ගියා.

චුට්ටගේ එහා පැත්තෙන් හාන්සි වුන මම චුට්ටව තුරුල් කරගත්තා..චුට්ටා තෙමිලා බව මගේ අතට දැනුනා.. චුට්ටා තෙමාගෙනවත් ද මම හිමීට මගේ අත නහයට ලන් කරා..
නැහැ..එහෙම වෙලා නෑ...
ඒත් එක්කම මම දැක්කේ jisoo ගේ උරහිස් ගැස්සෙනවා.

Jisoo..jisoo ඇයි මැණික මේ...

Jisoo අඬන බව තේරුම් ගන්න මට මහ ලොකු වෙලාවක් ගියේ නැහැ..මම jisoo ගේ එහා පැත්තෙන් හාන්සි වෙලා එයාව මගේ පැත්තට හරවගත්තා..

ඒ ඇස් අඬලා අඬලා රතුවෙලා ඉදිමිලා.. මූන රතුවෙලා

"ඇයි jisoo මේ..මොකද වුනේ.??"

"Taehyung .."

"Jisoo ඇයි මේ

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

"Jisoo ඇයි මේ..මට කියන්න."

"හරි හරි...."

කඳුලු පිහිදගත්ත jisoo මගේ ඇස් දිහා කෙලින් බැලුවා.

"කියන්නම් කලබල කරන්න එපා"

"කියන්න"

"Taehyung මට ....මට brain cancer එකක්.."

ඒ වචන තුන ඇහෙනකොට මගේ මුලු ලෝකෙම නැවතුනා...වට පිටේ කිසිම සද්දයක් මට ඇහුනේ නැහැ.. බොඳවුන ඇස්වලට අහුවුනේ කඳුලුවලින් හිරිහැර වුන jisoo ගේ මූණ..

"මො...කක්..?"

මගේ කටට වචන එන්නේ නැහැ

"ඔව් tae මට brain cancer එකක් "

"නැහැ...ඔයාට මුකුත් වෙන්නේ නෑ jisoo...jisoo මගේ මැණික "

මම වේගෙන් හුස්ම ගන්න ගමන් jisoo ගේ මූණ මගේ පැත්තට හරවගත්තා

Only You Know How I Feel 🍃🍂[✔]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang