☄️PURE TEARS 💧

DAY 3. #the truth and the lie
CHAPTER 05.
POV: ARCHIE
        LUNES pala ngayon at papasok na si Mark sa school. Bumababa ako at chaka dumaretso sa kusina nadatnan ko si Mark na nag aalmusal at nakabihis na siya ng pang school wear.

MARK: Archie dito kalang sa bahay, wag kang lalabas (concern)

Nagtaka ako ng bigla niyang sinabi sa akin yun, concern ba siya sa akin hyst Archie.

ARCHIE: Lalabas ako mamaya kasi may importante akong hinahanap.
MARK: ano ba yun? lagi mo nalang sinasabi na  may importante kang hinahanap..alam kona,  date with your girlfriend right.

Girlfriend daw jusko diko pa naranasan nagkaroon ng girlfriend and diko alam ang pagibig na yan...nasiraan ata ng ulo nito.

ARCHIE: Sira never pa ako nag ka jowa, at chaka inuuna ko pa yung importante sa akin.(biro)
MARK: Cge mauna na ako baka malate ako sa school...(smile)
ARCHIE: Sige take care.

Pumunta na si Mark sa school at mamaya lalabas din ako...saan kaya ako kukuha ng mga luhang nag mamahal sa akin...hyst archie wala naman talaga nag mamahal sa akin hyst mas mabuti pang dumito nalang ako sa bahay.

MANANG DIDAY: sir mag meryenda ka muna!!!
ARCHIE: salamat, manang wala kaba gagawin ngayon?
MANANG DIDAY: wala tapos naman na lahat bakit sir?
ARCHIE: gusto ko kasi may kausap ngayon manang nabobored ako eiii.
MANANG DIDAY: Ano ba pag uusapan natin sir?
ARCHIE: about kay Mark...nakikita ko minsan nalulungkot siya...bakit wala ba siyang parents manang?
MANANG DIDAY: Meron kaso nasa Amerika sila, 18 years old palang si Sir Mark mag isa na siya...ang nakakasama lang niya dito sa bahay nila..kami lang..
ARCHIE: Ahhh..kaya pala
MANANG DIDAY: At chaka mas nalungkot siya nong naghiwalay na sila ng Girlfriend niya...nung dalawa pa sila ng Girlfriend niya lagi dito ang babae..
ARCHIE: Nakakasad naman

Sa nalaman ko ang kwento ni Mark, kaya pala ang dahilan ng kalungkutan niya ay sa Girlfriend niya at mga magulang niya..

MANANG DIDAY: Cge sir mag luluto lang po ako ng Lunch niyo.
ARCHIE: Sige manang salamat.

Umupo ako at chaka nanonood ng TV.

MANANG KI: Sir kain na po kayo, handa na po yung lunch niyo.
ARCHIE: cge po manang.

Humarap ako sa kainan na mag isa.

ARCHIE: manang samahan niyo nalang po ako kakain nakakawalang gana kasi nang walang kasama.
MANANG DIDAY: cge sir.

Humarap naman ang dalawang kasambahay sa akin...

MANANG KI: ang bait niyo po sir Archie ngayon lang kami nakakaharap sa kainan ng amo namin hanggang nong dumating po kayo..

Ngumiti lang ako..at alam ko ang bawat kasiyahan ng mga tao.

ARCHIE: Manang kumakain ba dito ng Lunch si Mark?
MANANG DIDAY: Aii hindi sir... restaurant na siya kumakain kasama mga barkada niya.
ARCHIE: Ahhh..

Pagkatapos ko kumain pumunta agad ako sa Library Room ni Mark para magbasa ng mga aklat...

MESSY: banggggggg🤫
ARCHIE: Messy anong ginagawa mo dito at paano ka nakapasok.
MESSY: Boba diba gosh ako..at chaka kumusta ang mission mo.
ARCHIE: ito naghahanap ng paraan diko nga alam kung saan ako mag uumpisa eii.
MESSY: Boba Si Mark ang isa sa mga luhang hinahanap mo, at isa sa mga Guro niya ang magulang mo. (Naglaho)
ARCHIE: Huh...messy asan kana?

Hyst siraulo talagang babae na yun..ang sabi niya isa sa mga Guro ni Mark ang magulang ko, at Isa sa mga Luha ang hinahanap ko ay si Mark... impossible..

MANANG KI: Sir 3 P.M na po..mag meryenda muna po kayo at tiyak pauwi na si sir Mark.
ARCHIE: Cge thank you.

Lumabas na ako sa Library ni Mark at  baka maabutan niya ako nangingialam ng gamit niya mapapagalitan pa ako...

DINGDONG(DOOR BELL)

Tiyak na si Mark na yan kasi 3:30 na..dali dali kong binuksan ang pinto at mukha talaga ni Mark ang bumungad sa harap ko.

MARK:Kala ko lalabas ka?
ARCHIE: Dina wala din akong kasama..at tsaka mas maganda na dumito muna ako sa bahay.

Nakita ko si Mark na nakayuko na para bang malalim ang iniisip...diko alam kung narinig niya ang mga sinabi ko.

ARCHIE: Mark are you ok?
MARK: Oo..sige i have to go i need some rest..mauna na ako sa kwarto.

Nakita ko sa mga mata niya na malungkot siya diko lang alam ang dahilan..Dumaretso ako sa kasina at chaka umupo sa upuan..

ARCHIE: Manong Fed, but parang matamlay ang mukha ni Mark.
MANONG FED: Sir bukas kasi ang Graduation niya at wala siyang parents na kasama.

Nagulat nalang ako at sumikip ang dibdib ko nakaramdam ako ng sakit at kirot sa dibdib ko...dali dali akong umakyat sa taas at nakita ko na bukas ang pinto ni Mark...kaya naisipan kung kumatok.

ARCHIE: Mark pwede ba papasok?

Walang nagsasalita at naririnig ko ang pag iyak niya mula sa kanyang puso, kaya pumasok nalang ako. At nakita ko siya sa gilid ng kanyang kama lumapit ako sa kanya.

ARCHIE: Ok kalang ba? Alam ko na bukas ay Graduation mo at wala kang kasama na dadalo😔..tama ba ako?(hawak sa balikat)

Wala akong narinig na salita na lumabas sa kanyang bibig kundi  nakita ko ang luha niya na malungkot siya...ang luhang iyon ay kaluy pula...na ibigsabihin ay sobra siyang nalulungkot.

ARCHIE: Dito lang ako mark ok, bukas dadalo tayo sa Graduation mo( concern)

Bigla niya akong niyakap at chaka umiyak.

MARK: thank you for everything archie, thank you to comfort me😭😭
ARCHIE: Wala yun...

Bumitaw na siya sa pagkayakap at tsaka sumandal sa kama...diko akalain na ang mayamang binata na to ay may mabigat na problema..

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
" Find your happiness, don't keep your problem without solving"
^AUTHOR
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

CONTINUE FOR THE NEXT CHAPTER•••••