Aster

Chapter One

☪

He talks much. He always smirk at me. Ugh! I hate him!

"Can you please stop that! You are creeping me out!" Pilit kong kinukuha sa kanya ang notebook ko na inagaw niya kanina. Pinagtitinginan na kami ng mga ibang Senior High students! "I'm not in the mood to go along with your trip, Hace. So please, just give me my notebook and leave me alone." Inis na sambit ko.

"You are really pretty even in your angry state," mahinahon ang pagkakasabi nito at may halong pagkaaliw sa tono. He's been telling me that ever since we're kids.

"Shut up! I don't care, grr." Nakakainis talaga siya, I'm aware that I'm indeed pretty. Mas hindi ako naniniwala na siya ang nagsasabi nito sa akin ngayon. Sinong maniniwala kung palagi niya akong nilalait noon na malaki ang mata ko!?

"I just complimented you, wala bang thank you diyan?" Noon pa man ay malakas na ang loob niya na asarin ako, hanggang ngayon ay hindi pa rin iyon nagbabago. Trabaho na niya ata ang asarin ako sa araw araw, he's so passionate at hindi na talaga ako natutuwa sa mga inaasta niya.

"Bahala ka." Mom taught me how to compose myself especially if someone is getting into my nerves. Pinagpapasalamat ko ang bagay na 'yon sa kanya. Gamit na gamit ko ang itinuro niya sa akin lalo na kapag kaharap ko ang lalaking ito.

Bahala na talaga siya. Tumalikod na ako sa kanya. Wala naman importanteng laman iyong notebook dahil kabibili ko lang 'yon kahapon. Kaso sayang, paborito ko pa naman na kulay 'yong kulay ng cover no'ng notebook.

"You are always serious!" sambit nito, di ko namalayan na sumunod pala siya sa akin at ngayon ay sinasabayan na ako sa paglalakad. "Oh," abot niya sa akin sa notebook.

Matalim ko siyang tiningnan sa mata bago hinablot iyon. Dineretso ko ang tingin sa hallway at hindi na siya pinansin pa.

Patapos na ang lunch break kaya marami rami na rin ang tambay sa corridor. Pinagtitingan kami ng ilang estudyante. Dahil palaging nakabuntot sa akin si Hace, akala ata nila ay magkasintahan kami! I hate his guts to walk beside me!

Huminto siya ng huminto ako, nandito na kami sa tapat ng classroom ko. He's in last year of senior highschool now, while I'm in grade 10. I don't really understand why he keeps on following me. Ang alam ko ay busy ang mga Senior High School students these days dahil nagpiprepare na sila agad para sa kanilang research kahit malayo pa naman iyong conference. August palang ngayon, may limang buwan pa sila para mag-enjoy. Si Hace lang ata ang kilala ko na pa-chill chill lang sa batch nila.

He's famous kase, kaya siguro ay kampante siyang hindi basta basta ibabagsak ng teachers kapag nagkataon. I remember, he's genius nga rin pala. I hate to admit he's handsome din, and girls in this school are flucking whenever he's around. Lakas maka-campus heartthrob kahit di naman n'ya deserve!

Fate really plays unfairly. I never wanted to be his neighbor! I never like to be his friend, like what he's claiming ever since we met each other! I never imagine myself still staying in the same ground as him! The idea of having him around me already pisses me off. But I can't do anything because we are freaking neighbors! And my parents totally trust this man, without even knowing how much he annoy the hell out of me.

I walked towards the doorway. I wanted to make him feel how I dislike his presence and how I hate being seen with him.

Siguro kaya hindi pa rin ako nagkakaboyfriend hanggang ngayon because he promised to my parents that he'll protect me from bad guys! I don't even need that. Grrr, gusto ko lang naman maging dependent, gusto ko lang naman mag-aral ng walang nagbabantay sarado.

Nevermind, I should just focus my attention to class and never try to think of that annoying guy again!

Nang hinarap ko siya ay nand'on pa rin ang bakas ng pang-aasar sa mukha niya. Bumuntong hininga muna ako bago nagpasyang sabihin ang mga salitang dapat niyang marinig.