Daddy İssues † TaeKook

- Babalar Sözlerini Tutarlar -

"Baba!"

Taehyung duyduğu ince ses ile arkasına dönmüş, küçük bedenim ona doğru koştuğunu görünce gülümseyerek ona dönmüştü. Biraz daha yaklaştığı zaman küçük gözlerinde gördüğü yaşlar ile iç çekerek ellerini saçlarının arasından geçirerek dizlerinin üzerine çökmüş ve boynuna kapanarak ağlayan ufaklığa büyük bir sarılma vermişti. Kucakladığı beden ile birlikte arabaya doğru ilerlemiş, okul kapısının dışında park edili olan siyah audi sq7'nin arka kapısını açarak minik bedeni çocuk koltuğuna oturtarak kemerini bağlamıştı. Göz yaşlarını sildikten sonra yanağına uzun, kokulu bir öpücük bırakmış ve kapıyı kapatarak sürücü koltuğuna geçmişti. Her gün aynı şeylerin yaşanıyor olması bunu artık sıradan, kabul edilebilir yapıyordu.

"Yine kötü bir gün mü geçirdin? Bu gün ne oldu bebeğim? Babacığına anlatmak ister misin?"

Dikiz aynasından gözleri minik bedenin gözlerini bulduğunda küçük çocuğun gözleri tekrar dolmuştu. Ağlaya ağlaya gününü babasına anlattıktan sonra küçük hıçkırıklarını tutmuş, büzdüğü küçük dudakları ile başını cama çevirmişti. Babasının hiç bir şey yapmıyor oluşu onu öylesine çok üzüyordu ki...

"Biliyorum... Bana kızıyorsun ama az kaldı. Söz veriyorum bunlar çok yakında bitecek, babalar sözünü her zaman tutarlar."

Taehyung gülümseyerek bir eliyle boynundaki kravatı gevşettikten sonra duyduğu cümle ile donup kalmıştı. Buna şimdi ne söyleyebilirdi ki? Küçük oğlunun durmadan zorbalığa uğramasına sessiz kaldığı gibi... Buna da sessiz mi kalmalıydı?

"Diğer babam neden sözünü hiç tutmadı o zaman? Sen de ona benziyorsun, ikiniz de beni sevmiyorsunuz."

İç çekerek Taehyung arabayı evlerinin önünde durdurmuş, sürücü koltuğundan inerek oğlunun yanına geçtikten sonra küçük bedeni koltuğundan zorla da olsa çıkartarak kucağına almıştı.

"Seni ikimiz de çok seviyoruz. Bizim için dünyadaki en önemli şey sensin meleğim. Sadece işlerimizin olduğunu biliyorsun, surat asma bana öyle... Beni ne kadar üzdüğünü tahmin bile edemezsin. Baban da sözlerini tutuyor, geldi seni görmek için. Defalarca hem de, sadece sen uyuyordun ve görmedin o kadar. İkimiz de seni fazlasıyla çok seviyoruz."

Taehyung dudaklarını küçük oğlunun tombul yanaklarına bastırdıktan sonra kucağındaki beden ile arabadan inerek eve ilerlemişti. Oğlu ile geçirecek zamanı pek olmasa da fırsat bulur bulmaz tüm vaktini ona adıyor, yine de küçük çocuk bununla bir türlü yetinmek bilmiyordu.

-

İçeriye girdiklerinde Taehyung söylediği yalanın yaşattığı azabın içinde kavrulurken hâlâ babasına küskün olan küçük çocuk koşa koşa odasına girmiş, kapısını arkasından kapatarak kendince babasına olan kırgınlığını gösteriyordu. Taehyung sinirliydi, çok sinirliydi. Küçük oğlunu yalnız bırakıp, sürekli onu kandıran babasına çok sinirliydi. Her doğum gününde gelmesi için heyecanla bekleyen küçük çocuğun hayal kırıklığını izlemek onu çok yıpratmış, minik bedene artık söyleyecek yalan bulamamaktan bitkin duruma düşmüştü. Oğluna yalan söylemenin ne kadar kötü olduğunu telkin ederken her seferinde ona defalarca yalan söylemek zorunda olmak onu zorlamaya başlamıştı git gide. Eh, küçük çocuk da büyüyordu yavaş yavaş. Artık yalanlara inanmamaya başlamış, bir şeylere aklı erer olmuştu.

"Bu güzel kurabiyeleri de tek başıma yiyeceğim anlaşılan."

Biraz bağırarak söylediği cümlesinden sonra gülümseyerek küçük bedenin koşa koşa yanına gelmesini izlemiş birlikte mutfağa girmişlerdi. Üzerini yarım yamalak değiştirmiş olan ufaklık babasının tuzağına düştüğünü fark edince çattığı kaşları ile birlikte kollarını göğsünde bağlamıştı. Taehyung onun ne zaman gönlünü almak istese bu numarayı kullanırdı.