Efsanevi Savaşçı

part 7

İyice gözden kaybolunca bir binanın arka kısmında durdum ve nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Ciddi ciddi kaçağın ben olduğunu nasıl düşünürler. Arkadaş olduğumuzu sanmıştım. -Annem söylemişti- diye içimden geçirdim. Evet annem herkese güvenmemem gerektiğini söylemişti.

Çatılarda dolaşan anbu. İnsanların arasında dolaşan shinobiler. İnsanlar endişe etmiyorlardı çok rahatlardı.

Şimdi fark ettimde güneş çoktan doğmuştu. İnsanlar dışarlarda dolaşıyorlardı. Hallerinden memnundular. Ama aralarında bir katil olduğunu bilmiyorlardı.

Yolda ilerlerken yerde bir şey dikkatimi çekti. O sırada biriyle çarpıştığımı farketmedim. Yerden yavaşça kalkıp çarptığım bedene baktım. Bu sabah yardım ettiğim kadındı.

"İyimisiniz efendim"

Diyerek elimi uzattım ve devam ettim.

"Dikkatsizdim kusura bakmayın benim hatam"

Kadın elimden destek alarak yerinden kalktı. Yere düşen çantasını da almayı ihmal etmedi

"Önemli değil"

Dedi.

"Yorgun olup uyumuş olmanız gerekiyordu"

"Yorgun olmak mı neden yorgun olayım ki"

" bu sabah ki olay size iyi gelmemiştir diye düşünmüştüm tekrar afedersiniz konuyu bir daha açmamalıydım"

"ahaha evet sabah ki olay biraz sarstı beni ama bunun beni etkilemesine izin veremem değilmi"

" haklısınız sizi tutmayayım ben teker iyi günler"

Kadın hafif gülümsemeyle yoluna devam etti. Bir terslik var. Byakugan.

3. Kişi anlatımı

"Gelin"
...
"Vay be siz takımları bir arada görmek tarihi bir olay ve kendi isteğinizle geldiniz demek"

"Evet naruto-sama durumun ciddi olduğunun farkındayız. Bu sefer bizde müdahale etmek istiyoruz"

"Sizi anladım da team 1 sizi uzun bi aradan sonra ilk defa görüyoruz tekrar döndünüz mü"

"Durum ciddi bu sefer fazla müdahale etmeden yardım edeceğiz takımımız eksik biliyorsunuz ve hala yastayız görevlere geri döneceğimizi sanmıyorum"

"Köy son zamanlarda daha fazla saldırıya uğramaya başladı size ihtiyaç olacak. Her an bir savaşa girebiliriz. Yas zamanını bitirme vaktiniz geldi ve lütfen yeni bir üye arayışına girin. Sizin için zor olacağını biliyorum fakat tam desteğe ihtiyacımız var"

"Emin değiliz hokage-sama"

"Üzgünüm ama olmak zorundasınız özgün bir birlik olduğunuzun farkındayım ama hala benden emir alıyorsunuz. Yeni üyeyi siz bulmazsanız ben atarım. Şimdi lütfen köyünüzü koruyun".

(Hep bir ağızdan)" anlaşıldı hokage-sama"

Tenjinin anlatımından:

Offf saatlerdir köyde dolaşıyorum. Hiç bir şey yok ve çok açım. Ahh bir şeyler yemeliyim. Dükkanlardan biri dikkatimi çekti *ramen* yemeğk evet evet yemek için harika bir yer. Cüzdanımı kontrol etmek için çantama uzandım. Naniii! Çantamı nerde unuttum.

Flasback

Vay be ne yetenek oku nasıl atıyor öyle. Çantamı çıkartıp yanıma bıraktım ve ok atan silüeti izlemeye devam ettim..

Flasback and..

Doğru ya o silüeti izlerken kenara bırakmıştım. Ağağaa aptal kafam. Çatıların üstünden koşarak o bar sokağını aramaya başladım. Sonunda bulduğumda hurdalık gibi olan yere doğru hızla ilerledim.

Varilerin olduğu kısıma ilerleyip durduğum yeri aramaya başladım. Orada yoktu. Orada bulamayınca tüm varillerin arkasını aramaya başladım ama yoktu. Nerdeydi bu çantaa.

O kişinin ok attığı yer geldi aklıma. Oraya yaklaşıp incelemeye başladım. Ok tahtası yoktu etrafta da hiç ok yoktu. Fakat silüetin durduğu sandalyemsi şey duruyordu ve, ve üstünde çantam duruyordu.

Şükürler olsun. Koşarak çantamı alıp sırtıma taktım. Kesin o bizi kurtardıktan sonra buraya geri dönmüştü. Neyseki bir şey çalmamış. İyi birisi çıktı.

*kötü olsa kurtarırmıydı sizi acabaa?!?!*

Karışma..

Bu sefer sakin bir şekilde sallana sallana yürümeye başladım. Dur bir saniyee. Sabahki adamlar ölmüşmüdürler. Baka şimdi mi aklına geldi.

*baka*

Sus..

Hızlandım ve kavganın olduğu kısma geldim. Kimse yoktu. Yerde kan izleri vardı ama kimse yoktu. Yerdeki siyah deri çanta dikkatimi çekti (bu bölümde de herkesin çantayla bi derdi var)

elime aldım inceledim. İçinden kimlik bulma umuduyla karıştırdım. Sabahki bayana aitti. Deri kol çantasını büyük sırt çantama atarak ilerledim. İçinde önemli şeyler vardı. Hokage-samaya teslim edebilirdim. Ama bir sorun var. Bir terslik hissediyorum...