chess - hyunin

i k i

İlk bölüme gelen yorumlar için çok teşekkür ederim. Lütfen yorum yapmaya devam edin.

2. Bölüm: Süreli Tur

Genç adam direksiyonu kavrayan ellerinden birini, arabasındaki robot sesli kadına nişanlısını aramak için emir vermek adına olduğu yerden ayırırken, dokunmatik ekrandaki mikrofon butonuna tıklamış ve "Jeongin'i ara" diye mırıldandıktan sonra elini tekrar direksiyona yerleştirmişti.

Bir önceki günün akşamını aileleriyle de birlikte geçirmiş olmalarına rağmen, bugün de ebeveynleri kararıyla yalnızca ikisi, Hyunjin'in babasının onlar için aldığı eve gideceklerdi.

"Aranıyor: Jeongin"

Robot sesi arabada kısık bir şekilde yankılandıktan sonra birkaç kez çalan telefon Yang Jeongin'in narin sesiyle sonlanarak kısa bir sürede Hyunjin'e ulaştı.

"Efendim Hyunjin?"

Jeongin'e adresi gönderirse kendisi gelebileceğini biliyordu, fakat gün boyu derslere girerek gününü yoğun geçirdiğinden, babasının da zoruyla ona kaba davranmak istemedi Hyunjin. Sokağın sağına doğru sapmak için direksiyona tek eliyle yön verirken, diğer elinin parmaklarını ensesinde gezdirerek telefonun diğer tarafındaki genç adamın sorusuna içinde soru da bulunan kısa bir yanıt verdi:

"Çıktın mı okuldan? Seni almaya geliyorum, unutmadıysan bugün evi görmeye gidecektik."

Jeongin, çapraz askılı, küçük çantasından çıkarttığı kartla turnikelerden geçerken "Hayır unutmadım ama beni almana gerek yoktu, erken gelirsen biraz beklemek zorundasın, dersim bitti ama dosyamı sınıfta unuttum, içeri giriyorum tekrar" diye cevap vermiş ve cümlesi ortasında okul girişindeki güvenlik görevlisine de - çıkarken yapmış olmasına rağmen - tekrar 'iyi günler' dilemişti.

Günü deliksiz derslere girmekle yoğun geçtiğinden dalgındı ve bedeni yorgunluğu üzerinde taşıyordu. Aklının başka yerde olduğunun farkındaydı Jeongin, bir satranç hikayesindeyse düşünerek oynaması gerektiğini biliyordu ama o bütün düşüncelerini bu oyuna verdiğinden bir ay sonra istemediği biriyle yapacağı evliliği aklından çıkartamıyor ve gün içinde dikkatsiz hareket ediyordu.

"Sorun değil beklerim" dedi Hyunjin.

Arabayı kampüs girişinin biraz uzağındaki subway'in önüne park etmiş ve kendisini onaylayan Jeongin'e veda ettikten sonra telefonu kapatıp aracından inmişti.

Nişanlısı gelene kadar - evden yemeden çıktığından ve Jeongin'in de bir şey yememiş olabileceği ihtimalinden - biri vejeteryan olan iki sandviçi öğle yemeği amacıyla almak için restorana girdi ve birkaç dakika sonra elinde küçük bir poşetle çıktı dışarıya.

Jeongin'i kampüs girişinde, onun boylarında, siyah saçlı, genç bir adamla konuşurken görünce kalçasını aracına yaslayarak beklemiş ve kısa bir süre sonra tanımadığı gencin Jeongin'in yanından uzaklaştığını gördüğünde, sarı saçlının da kendisini fark etmesiyle yaslandığı yerden ayrılarak yanına adımlayan gence gülümsemişti.

"Yemek yemiş miydin?" diye sordu elindeki poşeti Jeongin'e uzatarak.

Genç adam başını reddedercesine sallarken poşeti eline alınca, sürücü koltuğuna binmek için aracın diğer tarafına yürüyen Hyunjin'i izleyerek onun gibi araca yaklaşıp ön koltuğa yerleşmişti.

İkisinin de en son tamamlanan öğünü kahvaltı olduğundan, günün yorgunluğu vücutlarında açlıkla dolaşıyordu.

"Arabanda yiyebilir miyim?"

Sarı saçlı, Hyunjin gibi kemerini hemen taktıktan sonra küçük çantası içerisinden çıkarttığı, dolu, cam bir meyve suyu şişesini, şoför koltuğunda oturan nişanlısına uzatarak sormuş, Hyunjin de onu onaylayarak meyve suyunu alırken küçük bir teşekkür mırıldanmıştı.

"Okula genç öğretmenler mi gelmiş? Artık yalnız değilsin sanırım."

Konuşacak bir şeyler aradığından aklına gelen ilk şeyi salmıştı dudaklarından.

Açmadığı şişeyi aracındaki bardaklığa bırakarak arabayı çalıştırırken, kendisine "Eğer Jisung'dan duyduysan, onun uydurma cümlelerine inanmaman gerektiğini henüz öğrenemediğin için kötü hissetmelisin" şeklinde cevap veren Jeongin'e gülümsedi.

"Sana içeceği veren öğretmen değil miydi?" diye sordu sonra.

O aracına yaslanmış Jeongin'i izlerken, yanındaki genç adamın ona bir şişe elma suyu verdiğine de şahit olmuştu. Kim olduğu zerre umurunda olmasa da, Jisung'un kendisine kampüse yeni öğretmenler geleceğini söylemesi doğruydu ve o da bir süre sonra bu okulun sahibi olan Yang ailesinde bir üye olacağından, bu durumlarla ilgili gözükmek istiyordu.

"İlk sınıflardan bir öğrencimdi" dedi Jeongin. "Seungmin. Özel ders veriyor muyum diye sordu."

Hyunjin anladığını belirtircesine başını aşağı - yukarı sallayarak onu onaylamış ve arabayı, babasından  öğrendiği, evlerinin adresine doğru sürmeye devam etmişti.

"Ne o kıskandın mı?"

Jeongin, diğerinin birkaç saniye önceki sorusuna gülmüş ve poşetin içerisindeki iki sandviçi eline alırken dalga geçerek sormuştu sorusunu.

"Biz zorla evleniyoruz unutma"

Hyunjin gülerek biliyorum dercesine başını hafifçe salladı ve bulundukları durumla alay etmeye devam ederek "ve şu an evimize bakmaya gidiyoruz" dedi.

O an 'eğer arkadaş olsaydık iyi anlaşırdık' diye düşündü. İkisi de bazen birbirlerini komik ve cana yakın bulabiliyordu. Jeongin kendi içinde olduğu gibi sert bir yapıya sahipti aslında. Bir şeyleri aile baskısıyla kabul ettiği sürece solgun ve itaatkar olabiliyordu sadece. Yine de fark etti Hyunjin: o ailesinin yanında daha farklıydı.

İkisi birbirinden nefret etmiyordu, evlenmek istemiyorlardı sadece. Kısa süreli bir tanışmışlıkları varken evlenmeleri saçmaydı, üstelik birbirlerine o anlamda tek bir sevgi kırıntısı bile beslemezlerken.

"Evimiz burasıymış"

Hyunjin park ettiği arabada sağ tarafında oturan nişanlısına dönerek konuştuğunda, babasının kendisine verdiği adrese geldiklerini belirtmişti.

Jeongin kemerinden kurtulduktan sonra, arabadan birlikte inen ikili kendilerini kapıda karşılayan takım elbiseli adama gülümseyerek selam verdi.

"Bay Hwang bugün evi gezmeye geleceğinizi söylemişti, Bay Hyunjin ve Jeongin öyle değil mi?"

Hyunjin, adamın cümlesini onaylayarak başını salladığında, orta yaşlı adam kendilerini bahçe kapısından içeri alıyordu.

Jeongin'e göre ikisi buraya taşınana kadar satranç çoktan bitecekti ama herkes ikinci bir turu hak etmez miydi?