chess - hyunin

ü ç

3. Bölüm: Siyah ve Beyaz

yorum lütfen, lütfen 💕 lütfen

"Ve burası da genelde evli çiftlerin tercih edeceği türden, evin en büyük yatak odası"

İkiliye evi gezdiren, orta yaşlı adam: Bay Lee, evin son odasını gençlere gösterirken, evdeki eşyaların yeni olması ikisini de şaşırtmıyordu. Aileleri onlar için 'en iyiyi' çoktan seçmişti zaten.

Yatak başlığı girişin bulunduğu tarafa yaslıyken, yatağın tam karşısı gün batımını deniz eşliğinde sunan eşsiz manzaraya sadece camdan oluşan bir duvarla sunuluyordu.

"Sanırım biz de burayı tercih edeceğiz öyle değil mi hayatım"

Hyunjin, odayı fazla incelemese bile dikkatini çeken birkaç görkemli özellikle, kendilerine evi gezdiren adamın dikkatini iyi ilişkiyle yaşayan çift olarak çekmeyi son sözcüğüyle kazanmaya çalışıyordu; hayatım. Babasının bir saat sonra bu adamı arayarak kendileri hakkında bir şeyler öğrenmek isteyeceğine emindi çünkü.

Jeongin kendisine bakıp mırıldanarak "Öyle" demiş ve sahte bir gülümsemeyle odayı incelemeye geri dönmüştü. Burası gezdikleri - Jeongin'e göre gereksiz büyük - evin son odasıydı ve bahçeyi de ziyaret ettikten sonra birlikte buradan ayrılacaklardı.

Dışarıyı gören pencereye yaklaşarak bahçeyi tepeden izlerken, çimler üzerinde cam parçaları temizleyen birilerini fark etti genç adam. Aşağıdaki kişi her kimse bir çalışan olduğu belliydi ama bir şeyde takılı kaldı.

"Bahçede neden cam kırıkları var?" diye sordu kendisini izleyen ikiliden yaşlı olana dönerek.

"Dün sarhoş adamın teki bahçe kapısını açık bulup girdi herhalde, aşağıdaki camı kırmış, bu sabah değiştirdiler ama bahçe temizlenmemişti size denk geldi sanırım."

Hyunjin, adamın sözlerine karşı başını sallayarak Jeongin'in yanına adımladı, bahçeye bakarken de elini nişanlısının beline yerleştirmiş "Bize eşlik ettiğiniz için teşekkür ederiz" demişti Jeongin'e dönmeden hemen önce. "Bakmak istediğin başka bir şey yoksa gidelim mi?" 

Jeongin, olmadığını söylemek istercesine başını sallamış ardından odada onlar dışında kalan üçüncü kişiye doğru dönerek Hyunjin gibi teşekkür etmişti.

✩ ∞ ✩ ∞ ✩ ∞ ✩ ∞ ✩ ∞ ✩ ∞ ✩ ∞ ✩ ∞ ✩

Kemerini takarken evin bahçe kapısından kendilerine el sallayan adama gülümsedi Jeongin. Yüzüne konan tebessüm öylesine zorlamaydı ki Hyunjin arabayı çalıştırdıktan sonra adamın fark etmemiş olması için dua etti içinden.

Evden ayrıldıktan sonra bir süre boyunca ikisi de konuşmadı. Sırf sessizlik kaybolsun diye rahatsız ortamda konu oluverdi Hyunjin. "Ee? Var mı bir planın? Nasıl evlenmiyoruz?" dedi, az önce kendi evlerini gezmiş olmanın alaycılığında.

Jeongin gülerek başını araba koltuğunun deri başlığına yaslarken hafifçe nişanlısına çevirdi yüzünü. "Sen sanki çok rahatsız değilsin" dedi onun gibi alayla ve sırıtarak. "Bakıyorum her fırsatta temas halindesin" 

Hyunjin gülerek sağ elinin avuç içinde çevirdiği direksiyon üzerindeki elini değiştirmiş ve sol eliyle direksiyonu döndürmeye devam ederken diğeriyle Jeongin'in elini tutmuştu. "Evet, çünkü evleneceğiz ve alışmaya çalışıyorum" dedi gülerek. Daha çok iğneleyici ve alay doluydu sözleri.

Jeongin elini kendine çekip "o kadar emin olma" dedi gözlerini devirerek. Bu ilişkinin en uç sınırını arkadaşlık olarak çizmişti. Evlenmeyeceklerdi, evlenemezlerdi.