Sorry, I love you | Taekook

第2章

Hiii
🙋‍♀️🙋🏻‍♀️🙋🏼‍♀️🙋🏽‍♀️🙋🏾‍♀️🙋🏿‍♀️

Direkt dalın okumaya🏊‍♀️🏊‍♂️🏊‍♀️🏊‍♂️

Zilin çalmasına çok az kalmıştı. Ritim tutturduğum ayağım ile toplanmaya başlamıştım. Yan dönmem ile gözlerim jungkook'u bulmuştu. Yanına oturduğu yeni gelen kişi ile gülüşerek konuşuyordu. Alışmıştım aslında jungkook tarafından unutulup görülmemeye. Eskisi kadar yakın değildik. Sanki aramızda görünmez bir engel vardı. Düşüncelerimi bölen zil ile ayaklanıp jungkook'un yanına gittim.

"Heyy jungkookiee hadi gideliim"

"Ah taehyung ben gelemiyeceğim"

"N-neden?"

"Taeyang ile biraz gezicez"

"Ah anladım, peki öyleyse akşam görüşürüz"

"Görüşürüz"

Arkamı dönerek çıkışa doğru ilerlemeye başladım. Kapıda arkası bana dönük hoseok'un omzuna dokunmamla bana döndü.

"Oh gelmişsin, hani jungkook nerde?"

"O yeni arkadaşıyla gezicekmiş"

"Ya öylemi, neyse hadi biz gidelim"

Diyerek omzuma dokunup burukça gülmüştü. Hoseok jungkook ve ben aynı evde yaşıyorduk. Orta okulun sonlarında şehir dışı bir lisede okumaya karar vermiştik. Ve beraber aynı liseye gidip yine beraber bir ev tutmuştuk. Hoseok yemeklerimizi yapar, ben ve jungkook da temizliği hallederdik. Bazen iş değişimi yaptığımızda olurdu. Bütün arkadaşlarım jungkook'a olan hislerimi biliyorlardı. Ve jungkook her sevgili veya flört yaptığında ona kızarlardı. Beni sevmediği için değil kimseye aşık olmayıp gönül eğlendirdiği için. Tabiki buna da karışamazlardı ama benim belli etmesem de içten içe üzüldüğümü gördüklerinden tepki gösterirlerdi.
Aslında alışmıştım, jungkook'un birilerini gözümün önünde sevip ağzının suyu aka aka anlatmasına. Onun yanındayken üzüldüğümü hiç belli etmezdim, hatta desteklerdim. Ama o gidince durgunlaşır ve her an ağlayacak kıvama gelirdim. Evet, mükemmel bir oyuncuydum.

Hoseok ile eve girmemizle ayakkabılarımı ayağımdan düzgünce çıkarıp bir kenara koymuştum. Benim aksime ayakkabılarını sallayarak tekmeleyip bir kenara fırlatan hoseok'un ayakkabılarını da kenara koymuştum. Merdivenden inen amca beni görmesiyle gülerek

"Ah oğlum valla bir tek seni seviyorum şu deliler arasında nasıl katlanıyorsun bunlara"

"Valla bey amca naparsın katlanmak zorundayım"

Diyerek ellerimi iki yana açmıştım.
Sesimize gelen hoseok

"Aaa hamdi amca ama oldu mu şimdi deli falan gül gibi çocuğum ben"

"Tabi hoseokcum gül gibisin sen kim demiş deli diye"

Diyerek alay dolu sesi ile konuşmuştu. Ardından bize 'iyi akşamlar' demiş ve bakkala ekmek almaya gitmişti. Ne yani gidemez mi adamcağız ekmek almaya, sorgulamayın.

Odama girip çantamı bir kenara asıp pijamalarımı giymiştim. Telefonumu elime almayı düşünüyordum ama alınca da çıkmak bilmiyor ve saatler geçiriyordum. Bu yüzden direk masama oturup çalışmaya başladım.
Aralıksız iki buçuk saat çalışmamın ardından kapım açıldı.