Creepypasta karakter hikayeleri

Chris The Revenant(things unsaid)

Catherine geceyi dinledi. Saati ona yakında gece 3 olacağını söyledi. Yaklaşık bir saat önce sebepsiz bir şekilde uyanmıştı. Bazenleri bu şekilde uyanırdı - yine de fazla endişelenmedi- yarın tatildi ve tüm gün boyunca uyuyabilirdi. Cath çok yavaş bir şekilde tatlı bilinçsizliğe geri dönerken tuhaf bir ses duydu,vurma sesi gibiydi Başta görmezden geldi, geceleri sesler duymakta tuhaf bir şey yoktu. Daha iyi duyabilmek için nefesini tuttu. Sesler başka bir dünyadan geliyormuş gibi çok uzaktan geliyordu. Zihni bu sesin ne olabileceği ile ilgili belli belirsiz bir fikir algılamaya başlamışken uyuyakaldı.

Ertesi sabah tüm durumu unutmuştu. Günlük rutinine devam etti - kahvaltı, diş fırçalama vb. - Laptobunu açtı ve sosyal medyada gezinmeye başladı. 17 yaşındaki Catherine Meyers, duvara asılan madalyalarının ve takımından arkadaşlarının imzalarıyla kaplı beyzbol sopasının kanıtlandığı gibi, ortaokuldaki gelecek vaat eden bir beyzbol oyuncusuydu. Bir kız için olağandışı bir durumdu ama kimse onun bu konuda çok iyi olduğunu inkar edemezdi. Annesiyle yalnız yaşıyordu. Babası, karısının hamile olduğunu öğrenince tek kelime söylemeden onları terketmişti. Yaşadıkları her şeyle kendi başlarına mücadele etmek zorunda kaldılar ama bu sadece onun kişiliğini güçlendirdi. Cath saçını alnından geriye attı ve bilgisayarındaki sohbeti için uzun bir mesaj yazmaya başladı. Yazmanın ortasındayken aniden durdu ve elleri klavyenin üstünde asılı kaldı. Kaşlarını çattı ve dinledi. Uzaktan gelen gümbürtüler. Bu seslerin ayak sesi gibi gözüktüğünü yemin edebilirdi.
"Merhaba?"
Tek cevap sohbetten gelen ve sıçramasına sebep olan bildirim sesiydi. Kendi kendine güldü ve cavabını yazmayı bitirdi.

"Anne evde senden başka birisi var mı?"
Kanepede oturup kitap okuyan annesine sordu.
"Hayır tatlım,neden?"
"Hiç, birini duyduğumu sandım."
"Ben duymadım."
Cath omuz sıktı ve annesini örnek alarak bir kitap alıp dışarı çıktı. Bir hamağa oturdu ve okumaya başladı. Sokaktane gelen sesler zaman zaman dikkatini dağıtıyordu ama çok rahatsız edici değildi. Bir köpek havlamaya başlayana kadar. Olağandışı bir şey yoktu, sahiplerinin ve evcil hayvanlarının tüm bölgeyi yönetmeye başladıkları zamandı. Tuhaf olan şey köpeğin öfkeli gözükmesiydi. Catherine neyin yanlış olduğunu görmek için başını kitabından kaldırdı. Siyah bir labrador ona havlıyor ve tasmasını kırmaya çalışıyordu. Sahibi - orta yaşlı adam- kafası karışmış gözüküyordu ve köpeğini nasıl sakinleştireceğinden emin değildi,sonunda onu alıp götürmeyi başardı. Havlama durmuştu ama köpek gergin sayılabilecek bir şekilde bakmak için başını geriye çeviriyordu.

Adam başka bir rotada yürümeye karar verene kadar bu durum birkaç kez daha tekrarlandı. Ancak Catherine hala olağandışı takırtı sesini duyuyordu. Önceleri sadece mükenmel bir sessizlik varken duyuyordu ama şimdi günlük aktiviteleri sırasında bile fark ediyordu. Cath son birkaç günde yaşanan olayların dürtüsüyle sesin kaynağını araştırmaya başladı. Sağduyusu, bazı rakun ya da farelerin muhtemelen kendilerine bir ev bulduklarına ve bodrumdaki duvarları çizdiklerini belirtti. Bu köpeğin tepkisini açıklardı. Catherine teorisini doğrulamak için merdivenlerden aşağı yürüdü. Evin alt kısmı keresteyle dolu 2 küçük odadan oluşuyordu. Işığı açtı ve hayvanların varlığına dair herhangi bir iz bulmak için gördüğü her kutuyu hareket ettirmeye başladı. Yarım saat geçtikten sonra hala bir şey bulamayınca bazı eski şeyleri gözden geçirmeye karar verdi. Cath bodrumu fazla sık ziyaret etmezdi o yüzden neden şansını tüm bu şeylere bakmak için kullanmıyordu? İlginç bir şey bulabilirdi. İlk kutu peluş oyuncak ve arabalar gibi olan eski oyuncaklarla doluydu. Bazılarını hatırlayabildiği için gülümsedi. Bununla birlikte, kutunun altında eski, hafifçe yırtılmış bir resim bulduğunda neşesinin yerini hızla endişe aldı. Altı yaşlarındaki iki kahverengi saçlı kız, genç bir siyah Labrador av köpeğiyle oynuyordu. Resimdeki kızların kim olduğunu fark ettiğinde Cath'in gözleri doldu.