Creepypasta karakter hikayeleri

X-Virus

Benim adım Cody ve ben en başından beri hep istenmeyen bir çocuk oldum. Babamın kim olduğunu hiç öğrenemedim ve annem de benim için endişelenemeyecek kadar entrikalarıyla meşgul olan bir suçluydu. Beni günlerce, bazen haftalarca terk etti. Bu yüzden çok kısa bir sürede yalnız kalmaya alıştım,hiç arkadaşım olmadı. Bir gün, bir sosyal hizmetler çalışanı gelip beni sorumsuz annemden uzaklaştırmak ve yetimhaneye götürmek için geldi. Başlangıçta fazla umursamamıştım,hatta bu hayatıma sıfırdan başlamak ve benim yaşımda olan diğer çocuklarla sosyalleşmek için mükemmel bir fırsattı. Neden bilmiyorum ama her şey yanlış gitti. Hiç kimse beni sevmedi ve hepsi beni korkuttu. Sandalyeye oturur ve kimseyle konuşmazdım,beni korkutuyorlardı. Zaman içinde normal birisi olmadığım ve hiçbir yere uymadığım fikrine alıştım. Aniden,bir gün, bana eşyalarımı toplamamı çünkü birisinin beni evlatlık aldığını söylediler. Gerçekten çok şaşırmıştım. Kim 13 yaşındaki bir oğlanı kim evlat edinirdi ki? İnsanlar genellikle daha genç ve tatlı çocukları tercih ederdi. Ek olarak ben tuhaf birisiyim,bu çok bariz. Beni, daha önce hiç görmediğim kadar büyük ve lüks bir malikaneye getirdikleri zaman daha da şaşırdım. Odama yerleştim ve birkaç gün geçtikten sonra sonunda yeni babamla tanıştım. Bir virüsün hareketlerini inceleyen büyük bir laboratuardaki lider bilim insanıydı. İşi yüzünden evde fazla vakit geçiremiyordu ve geçmişten gelen hayaletlerim tekrar uyanmaya başlamıştı. Bundan kaçmak için araştırmalarına ilgi göstermeye başladım, hatta kendi laboratuvarında ona yardım etmeye başladım. Yaptığım bu iyiliğe karşılık olarak bana her şeyin nasıl çalıştığını ve virüsün sahip olduğu mükemmel yıkıcı gücü anlattı. Tıpkı onun gibi,eskizler çizdiğim ve formüller yazdığım bir araştırma günlüğü tutmaya başladım. Tüm bu şeyler, okul zamanımdan çok fazla aldı ve okula gittiğim zaman sınıf arkadaşlarım bana tuhaf bir ucube gibi davrandı. 17 yaşına geldiğim zaman virüs hakkında çok fazla şey öğrenmiştim,bu sayede kendi deneylerimi yapmaya karar verdim. Fareleri ve diğer hayvanları kullandım,ve genellikle tüm deneylerim, deneklerin ölmesiyle sonuçlandı. Öldükleri zaman boğuluyorlarmış ve ciğerleri patlayacakmış gibi yüksek bir ses çıkartırlardı. Gerçekten inanılmaz bir andı. Her zaman bir insanın nasıl bir ses çıkaracağını merak ettim ama ne zaman birisiyle bu konuyu konuşsam hasta olduğumu ve yardıma ihtiyacım olduğunu söyledi. Ancak ben vazgeçmedim. Bir gün babamla beraber işteyken beni yalnız bıraktılar. Bu durumu, çok ölümcül ve tehlikeli bir virüsü şırıngama doldurmak için bir avantaj olarak kullandım. Aynı gece herkes uyurken siyah bir ceket ve mavi bir kot giyip bodruma indim. Beyzbol sopamı buldum ve tesadüfen kullanılmış ve paslı çivilerle dolu bir kavanoz buldum. Bazılarını sopama çiviledim ve böylece basit ama ölümcül bir silah yarattım. Başka bir çekmecede eski bir gaz maskesi ve mavi kaynak gözlüğü buldum. Hepsini aldığım zaman şehirdeki en karanlık mahalleye gittim. Rastgele bir ev seçtim-eski ve harap bir evdi- ve içine girdim. Beyzbol sopam sağolsun,orada yaşayan herkesin hayatını ellerinden almak zor olmadı. Ama birisini hayatta bıraktım, 50 yaşlarındaki yaşlı bir adamdı. Onu hareketsiz hale getirdim ve çaldığım virüsü enjekte ettim. Tüm vücuduna etki edene kadar bekledim. Adam zar zor şikayet ediyordu,dehşete düşmüştü. Bir süre sonra yüksek sesle inlemeye başladı,iniltileri hayvanlarınkine benziyordu ve aniden yere düştü. Ölmüştü ve ben gülümsememi durduramıyordum. Sonunda o anı yaşamıştım. Eve gittiğim zaman babam uyanık bir şekilde beni bekliyordu. Bir bilim insanı olduğu için araştırma arzumu anlayacağını umarak ona yaptığım şeyi söylemeye karar verdim. Ama bunun aksine dehşete kapıldı ve polisi aramak istedi. Bana,sınıf arkadaşlarım ile aynı tiksinen ifadeyle baktı. Telefonu eline aldığı zaman bunu fırsat olarak kullanıp beyzbol sopamla kafasını ezdim. Babamdan çaldığım akreditasyon sayesinde gizlice girdiğim araştırma laboratuarına doğru koşarak ayrıldım. Bir çanta aldım ve içini her türden virüs ve şırınga örneğiyle doldurmaya başladım. Kaçmaya karar vermiştim ama bunu yapmadan önce yeni eşyalarımdan bazılarını denemek için şehrin o pis mahallesinde dolaştım. Bundan sonra bir sığınağa ihtiyacım olduğu için ormana gittim. Biraz yürüyüşten sonra birisini buldum. Karanlıkta onu görmeye çalıştım ve turuncu gözlüklü, ağzını kapatan bir maske takan bir çocuk gördüm. Gri ve mavi renkli bir hoodie giyiyordu ve yanında 2 tane balta vardı. Beni görüp görmediğini bilmiyordum, bu yüzden bir ağacın arkasına saklandım. Ama tekrar baktığım zaman orada değildi. Başka bir yere baktım ve aniden onu gördüm. Yüzü,yüzüme çok yakındı. "Oradan çık... Seni tanıyorum,saklanacak bir yerin olmadığını biliyorum." Bana saldırmak istiyormuş gibi durmuyordu bu yüzden çıktım. Korku içinde ona kim olduğunu sordum. "Benim adım Toby." Adımı söylemek istedim -Cody- ama onun yerine ağzımdan başka bir şey çıktı: X-Virus."Tanıştığıma memnun oldum X-Virus,şimdi benimle beraber gel." Yürümeye başladı ve ben de onu takip ettim,harika bir arkadaş bulacağımı hiç düşünmemiştim.

GÖRÜNÜŞ

Bazı sorunlardan dolayı candy pop'un hikayesinde sadece 600 kelime çevirebildim ancak bölüm atmak istediğim için bunu çevirdim ama sanırım X-Virus oc'ydi.