"Hyungသတိရလာပီးလား
မောင်လွမ်းနေတာ"
သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်တဲ့ခန္ဒာကိုယ်လေးက
နှိပ်စက်ခံထားရလို့အားမရှိတော့သဖြင့်
ရင်ခွင်ထဲ ငြိမ်ငြိမ်လေးပင်
"ငါမင်းကိုမုန်းတယ် မင်းမာမီရော
မင်းကိုရောမုန်းတယ်"
အားမရှိသေးသည့်အသံသေးသေးလေး
ဖြင့်ထွက်ပေါ်လာသောစကားတစ်ခွန်း
ကရင်ဘတ်ထဲသို့ဓားစိုက်ခံလိုက်ရသလို
နာကျင်ပေမဲ့ ဒေါသထွက်ရန်ပြင်လိုက်ချိန်တွင်hyungနေမကောင်းသေးဘူးဆိုသော
အသိက ပျော့ခွေနေသောကောင်လေးအား
ကာကွယ်ပေးထားသလို
"မောင်ကတော့ချစ်တယ် ကလေးဘက်က
မုန်းနေလဲမောင်ချစ်ပေးမယ်လေ
အဓိက ကကလေးမောင့်အနားမှာရှိနေဖို့ပဲ
ခလေးမရှိတော့ရင်မောင့်ဘ၀ကဘာဆက်ဖြစ်လာမယ်ဆိုတာမပြောတတ်ဘူး
အဲ့ဒါကြောင့်ထပ်ပီးနေမကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့နော"
"ငါကတော်တော်ဖြစ်ချင်နေတယ်ထင်လို့လား မင်းမာမီ....."
"အင်း...သိတယ်မာမီကိုလဲမောင်ပြောထား
ပီးပါပီး ကလေးကိုဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်ခဲ့တဲ့ကောင်တေအားလုံးကိုလဲနောက်ဘ၀ပို့ပီးပါပီး မောင့်ကိုထပ်ပီးစိတ်မတိုပါနဲ့တော့လား
ကလေးနဲ့ပြန်အဆင်ပြေချင်ပီး
ခနခနပစ်ထားတာမောင်လွမ်းလို့
သေတော့မယ်သိရဲ့လား....."
"မသိဘူး....."
"အဲ့လိုအရွဲ့တိုက်နေတာကပဲချစ်ဖို့ကောင်း
နေတာလားကလေးရယ် ဆေးရုံဆင်းရင်
မောင်နဲ့ပြန်လာနေပါလား တစ်ယောက်ထဲပစ်ထားလို့မ၀သေးဘူးလားဟင်"
"မင်းမာမီကလက်ခံမယ်တဲ့လား
ငါ့ကိုထပ်ပီးအရိုးတစ်ချောင်းစီချိုးပစ်နေဦးမယ်"
"ကလေးလာမယ်ဆိုရင်
မောင်ကာကွယ်ပေးမှာပေါ့"
"မလာဘူးဆိုရင်ရောဖြစ်ချင်ရာဖြစ်
ဆိုပီးပစ်ထားမယ်ပေါ့ အဲ့လိုလား"
"Hyungကလဲမောင်ကအဲ့လိုလုပ်စရာလား ပြန်လာပါတော့နော် လွမ်းနေလို့ပါ"
"ပီးရောလေ ပြန်လာတာကမင်းလွမ်းပီး
သေသွားမှာစိုးလို့နော်"
"တကယ်ပြောတာလား ချစ်လိုက်တာကလေးရယ်...နမ်းပါဦး မောင်အကြာကြီးလွမ်းနေခဲ့တာ"
YOU ARE READING
ခါးသက်သက်အပြုံး
Fanfictionပင်လယ်ကြီးလိုပဲကောင်ကင်ပြာကလဲမာယာများတတ်တယ်ဆိုတာhyungကိုသင်ပေးရဦးမယ်....
